«Έλα! Ω Άγιε Λόγε! Έλα! Ω Ιερό Όνομα της Δύναμης Χριστός! Έλα! Ω Ανυπέρβλητη Ενέργεια! Έλα! Ω Θείο Έλεος! Έλα! Ω Ανώτατο Ον του Υψηλότατου!».

Γνωστική Λειτουργία.

Ο Τσοκμάχ, της Εβραϊκής Καμπάλα, είναι ο Κοσμικός Χριστός. Ο Βισνού, των Ινδουιστών.

Ο Δεύτερος Λόγος, ο Τσοκμάχ, είναι Αγάπη. Ο Αμνός του Θεού, ο Θυσιασμένος Αμνός. Είναι η ίδια η Φωτιά, η οποία καίει, σε όλη την Δημιουργία, από την αρχή του κόσμου, για την σωτηρία μας. Είναι η Φωτιά και υφέρπει, στην βάση όλη της οργανικής και ανόργανης ύλης.

Η Ηλιακή Ενέργεια είναι Αστρικό Φως. Η ουσία της, είναι η Χριστική Δύναμη, η οποία είναι έγκλειστη, μέσα στην γονιμοποιημένη γύρη του άνθους, μέσα στην καρδιά του καρπού του δέντρου, μέσα στους αδένες εσωτερικής έκκρισης των ζώων και του ανθρώπου. Στον άνθρωπο, η κύρια βάση του, βρίσκεται στον κόκκυγα. Οι Αζτέκοι, ονόμαζαν αυτήν την Ιερή Δύναμη: «Το Στολισμένο Φίδι του Κετσαλκοάτλ», το οποίο ξυπνά και ανεβαίνει την σπονδυλική στήλη μας, μόνον διά μέσου της Ερωτικής Μαγείας.

Ο Χριστός, είναι η ίδια η Σοφία. Είναι ο Ηλιακός Λόγος, του οποίου, το Φυσικό Σώμα είναι ο Ήλιος. Ο Χριστός οδεύει με τον Ήλιο Του, με τον ίδιο τρόπο, κατά τον οποίο, η Ανθρώπινη Ψυχή οδεύει με το σώμα της, από σάρκα και οστά. Ο Χριστός είναι το φως του Ηλίου. Το φως του Ηλίου, είναι το φως του Χριστού.

Το φως του Ήλιου είναι μία Χριστική Ουσία, η οποία κάνει να μεγαλώνει το φυτό και να βλασταίνει ο σπόρος. Μέσα στην σφικτή σκληρότητα του σπυριού, παραμένει έγκλειστη αυτή η Ουσία, του Ηλιακού Λόγου, η οποία επιτρέπει στο φυτό να αναπαράγεται ακατάπαυστα, με την ένδοξη, δυναμική και ενεργή ζωή.

Η εκπεμπόμενη Ενέργεια της Ηλιακής Φωτιάς, βρίσκεται στερεωμένη στην Καρδιά της Γης και είναι ο δονούμενος πυρήνας των κυττάρων, κάθε ζωντανού όντος. Αυτή είναι το Αστρικό Φως. Το Άζωτο και το Μαγνήσιο, των Αρχαίων Αλχημιστών. Το Αστρικό Φως διαπερνά όλη την ατμόσφαιρα και είναι η αιτία θαυμαστών δυνάμεων στον άνθρωπο και η Ιερή Φωτιά, όλης της ζωής.

Με την Βοήθεια του Δεύτερου λόγου, αυτός ο κόσμος έχει Συνείδηση. Γι’ αυτό, εμείς, επίσης, θα μπορέσουμε να αφυπνίσουμε και να έχουμε Συνείδηση.

Ο Χριστός, είναι εκείνη η Αγνότατη Αστραπή, Άφατη και τρομερά Θεϊκή, η οποία ακτινοβόλησε σαν αναλαμπή, στο πρόσωπο του Μωυσή, μέσα στο κατανυκτικό μυστήριο του Όρους Νεβώ.

Ο Χριστός δεν είναι η Μονάδα. Ο Χριστός δεν είναι η Θεοσοφική Επτάδα. Ο Χριστός δεν είναι ο Τζίβαν - Άτμαν. Ο Χριστός είναι ο Κεντρικός Ήλιος. Ο Χριστός είναι η Ακτίνα, η οποία μας ενώνει με το Απόλυτο.

«Εγώ πιστεύω στον Υιό, τον Κοσμικό Χριστό, την Ισχυρή Αστρική Μεσολάβηση, που συνδέει τη Φυσική μας προσωπικότητα με το ανώτατο Σύμφυτο του Ηλιακού Πατέρα». (Γνωστική Τελετουργία).

Να γνωρίζετε, ότι ο Χριστός δεν είναι ένα Άτομο. Ο Κοσμικός Χριστός είναι απρόσωπος, Συμπαντικός και βρίσκεται πολύ πέραν από την Ατομικότητα, την Προσωπικότητα και το Εγώ. Είναι μία Κοσμική Δύναμη, η οποία εκφράζεται δια μέσου οποιουδήποτε ανθρώπου, ο οποίος είναι κατάλληλα, προετοιμασμένος.

Μία ημέρα, εκφράστηκε διά μέσου του μεγάλου Ιησού Μπεν Παντιρά. Γνωστός, στον Φυσικό Κόσμο, ως ο Δάσκαλος Ιησούς, από την Ναζαρέτ. Επίσης, έχει εκφρασθεί και διά μέσου πολλών άλλων.

Ο Χριστός είναι μία Κοσμική Ουσία, άδηλη, σε κάθε άτομο του Απείρου. Η Ουσία της Αλήθειας. Ο Χριστός είναι Αλήθεια και Ζωή.

Όταν ένας άνθρωπος αφομοιώνει την Χριστική Ουσία στο Φυσικό, στο Ψυχολογικό και στο Πνευματικό, Χριστικοποιείται, μεταμορφώνεται σε Χριστό, μετατρέπεται σε ζώντα Χριστό. Χρειαζόμαστε να σχηματίσουμε τον Χριστό, εντός μας. Είναι επείγον, να ενσαρκώσουμε την Αλήθεια.

Για τους Κινέζους, ο Χριστός είναι ο Φου - Χι. Για τους Μεξικάνους, ο Χριστός είναι ο Κετσαλκοάτλ, ο οποίος υπήρξε ο Μεσσίας και ο μεταμορφωτής των Τολτέκων. Για τους Γιαπωνέζους, είναι ο Αμίντα, ο οποίος έχει την εξουσία να ανοίγει τις πύλες του Γκοκουράκ, (του Παράδεισου). Στην θρησκεία του Ζωροαστρισμού, ο Χριστός είναι ο Άχουρα - Μάζντα. Τα Γερμανικά Έντας τοποθετούν τον Χριστό, τον Θεό της θεογονίας τους, παρόμοια με τον Ιησού της Ναζαρέτ, γεννημένο την ημέρα των Χριστουγέννων, την 25η του Δεκέμβρη, τα μεσάνυχτα, ακριβώς όπως και οι Σκανδιναβικοί Χριστοί Οντίν, Βόταν και Μπελέν.

Το Ευαγγέλιο του Κρίσνα, στην χιλιόχρονη Ινδία, είναι παρόμοιο με το Χριστιανικό Ευαγγέλιο. Στην Αρχαία Αίγυπτο των Φαραώ, ο Χριστός είναι ο Όσιρις, και κάθε ένας, ο οποίος τον ενσάρκωνε, γινόταν ένας Οσιρικοποιημένος. Ο Ερμής, ο Τρισμέγιστος, είναι ο Αιγυπτιακός Χριστός. Αυτός ενσάρκωσε τον Όσιρη. Κάθε Άνθρωπος, ο οποίος επιτυγχάνει να εξομοιωθεί με την Χριστική Ουσία, μετατρέπεται πράγματι, σε έναν Ζώντα Χριστό.

Θέλω να καταλάβουμε, ότι ο Ηλιακός Λόγος δεν είναι ένα Άτομο. Ο Ηλιακός Λόγος είναι ένας Στρατός. Το Ρήμα, ο Μεγάλος Λόγος. Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ είναι μία Πολλαπλή Μονάδα, αιώνια, απεριόριστη και τέλεια. Είναι ο Δημιουργικός Λόγος. Είναι η Πρώτη Στιγμή.

«Στην αρχή ήταν ο Λόγος και ο Λόγος ήταν με τον Θεό και ο Λόγος ήταν Θεός. Αυτός ήταν στην αρχή με τον Θεό. Όλα έγιναν από αυτόν. Και χωρίς αυτόν, τίποτα, απ’ ότι έγινε, δεν είχε γίνει. Και το Φως στα σκοτάδια λάμπει, και τα σκοτάδια δεν το κατανόησαν». (Ιωάννης 1.1-5)

Αυτός είναι η Μεγάλη Αναπνοή, εκπορευόμενη από τους κόλπους του Αιώνιου, Απολύτου, Αφηρημένου Διαστήματος. Το Αιώνιο, Απόλυτο, Αφηρημένο Διάστημα είναι το Ον του Όντος, όλων των Όντων. Το Απόλυτο, είναι το Ακαταμέτρητο, το Απεριόριστο Διάστημα. Κάθε ένας, ο οποίος ενσαρκώνει τον Χριστό του, Χριστικοποιείται και συντάσσεται στις τάξεις του Στρατού του Λόγου.

«Και όπως ο Μωυσής ανύψωσε το φίδι, επάνω στην ράβδο, στην έρημο, έτσι είναι αναγκαίο και ο Υιός του Ανθρώπου να ανυψωθεί». (Ιωάννης 3,14).

Πρέπει να ενσαρκώσουμε τον Χριστό, εντός μας, ώστε να ανέλθουμε στον Πατέρα. Κανένας δεν φθάνει στον Πατέρα, παρά μόνον διά μέσου του Υιού. Στον Χριστό, όλοι είμαστε Ένα. Στον Κύριο, δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ ανθρώπου και ανθρώπου, επειδή σε Εκείνον, όλοι είμαστε Ένα. Στον κόσμο του Κυρίου δεν υπάρχει η Ατομικότητα, ούτε η Προσωπικότητα. Σε Εκείνον, δεν υπάρχουν ιεραρχικές διαφορές. Εκείνος, ο οποίος τον ενσαρκώνει, είναι τότε, Εκείνος, Εκείνος, Εκείνος. «Η διαφορετικότητα είναι η Ενότητα».

Πρέπει να τελειώνουμε με την Προσωπικότητα και με το Εγώ, για να γεννηθεί το Ον, εντός μας. Πρέπει να τελειώνουμε με την Ατομικότητα.

Εάν ένας μυστικιστής, σε Κατάσταση Έκστασης, εγκατέλειπε τα επτά του Σώματα, ώστε να ερευνήσει την ζωή του Χριστού, τότε, θα έβλεπε τον εαυτό του να αναπαριστά το Δράμα των Παθών του Κυρίου, κάνοντας θαύματα και θαύματα, στους Αγίους Τόπους. Θα έβλεπε τον εαυτό του πεθαμένο και αναστημένο, την τρίτη ημέρα. Εάν λάβει αυτός ο μυστικιστής, την θέση του Χριστού, σε εκείνες τις στιγμές, θα γινόταν Εκείνος, Εκείνος, Εκείνος. Αυτό το φαινόμενο οφείλεται στο γεγονός, ότι στον κόσμο του Χριστού δεν υπάρχει η Ατομικότητα, ούτε η Προσωπικότητα. Εν Χριστώ, υπάρχει ένα μόνον Ον, το οποίο εκφράζεται ως πολλά.

Τελειώνοντας με το Εγώ και με την Ατομικότητα, παραμένουν μόνον, οι Αξίες της Συνείδησης, οι οποίες είναι τα χαρακτηριστικά του Αιώνιου, Απόλυτου, Αφηρημένου Διαστήματος.

Μόνον Εκείνος, μπορεί να πει: «Εγώ είμαι ο Δρόμος, η Αλήθεια και η Ζωή». «Εγώ είμαι το Φως. Εγώ είμαι η Ζωή. Εγώ είμαι ο Καλός Ποιμήν. Εγώ είμαι ο Άρτος. Εγώ είμαι η Ανάσταση».

Το Ον λαμβάνει, από το Ον του Όντος του, το «Εγώ Είμαι». Εκείνη την ανάσα, της Μεγάλης Αναπνοής, σε κάθε έναν από εμάς, στην Ιδιαίτερη Ακτίνα μας. Εκείνος, Εκείνος, Εκείνος.

Το «Εγώ Είμαι», είναι ο Εσωτερικός Χριστός, του κάθε ανθρώπου. Το Θεϊκό μας «Αυγοειδές», ο Λόγος. Εκείνος, ο οποίος λαμβάνει το Στέμμα της Ζωής, έχει το δικαίωμα να λέει:

«Εγώ Είμαι Εκείνος, Εγώ Είμαι Εκείνος, Εγώ Είμαι Εκείνος».

Ο Χριστός συμβολίζεται από τον ερεθισμένο φαλλό. Από το όρθιο σκήπτρο της δύναμης. Από τον πύργο. Από την κυβική λίθο και από τον χιτώνα της δόξας. Εκείνος, είναι Θεϊκής προέλευσης. Ο Χριστός είναι Αγάπη. Το αντίθετο της Αγάπης είναι το Μίσος. Να γνωρίζετε, λαοί, πλήθη και γλώσσες, ότι το Μίσος μετατρέπεται σε φωτιά, η οποία κατακαίει. Να γνωρίζετε, ότι το πλέον τρομακτικό τέρας, το οποίο υπάρχει επάνω στην Γη, είναι το Μίσος.

Εκείνος, ο οποίος ψεύδεται, αμαρτάνει κατά του Πατέρα, ο οποίος είναι η Αλήθεια, και εκείνος, ο οποίος μισεί, αμαρτάνει κατά του Υιού, ο οποίος είναι η Αγάπη και εκείνος, ο οποίος πορνεύει, αμαρτάνει κατά του Αγίου Πνεύματος, το οποίο είναι η Αγνότητα.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Ταρώ και Καμπάλα»)