1- Όταν ήμουν εφτά χρονών βρισκόμουν σε μια εκκλησία και αποκοιμήθηκα. Ονειρεύτηκα ότι ήμουνα σ’ ένα χωριουδάκι όπου υπήρχε ένα λούνα-παρκ και περίπτερα όπου πουλούσαν είδη λαϊκής τέχνης. Τα έβλεπα όλα τόσο καθαρά και σε τέτοιο βαθμό που μιλούσα με μια κυρία που φορούσε κόκκινο φόρεμα. Μετά χάθηκα ανάμεσα στον κόσμο και έφυγα. Πέντε χρόνια αργότερα επισκέφτηκα αυτό το χωριό και συνέβη ακριβώς η ίδια σκηνή που είχα ονειρευτεί αλλά δεν έδωσα σημασία μέχρι που μου μίλησε η κυρία με τα κόκκινα. Παραξενεύτηκα που μετά από τόσα χρόνια μου συνέβη αυτό ακριβώς που είχα ονειρευτεί.  

ΕΡ: Δάσκαλε μπορείτε να μου εξηγήσετε σε τι οφείλετε αυτό το φαινόμενο;

ΑΠ: Με μεγάλη χαρά θα σας απαντήσω, επιτρέψτε μου την ελευθερία να μιλήσω με τρόπο πολύ απλό λόγω του ότι αυτό είναι ένα στοιχειώδες βιβλίο για υποψήφιους σπουδαστές της Γνώσης.

Είναι αναντίρρητο ότι την ώρα του ύπνου, η ψυχή αποσπάται από το φυσικό σώμα για να μεταφερθεί σε συγκεκριμένα μέρη του κόσμου ή του άπειρου διαστήματος. Δοθείσης αυτής της εξήγησης είναι ευνόητο ότι ο κύριος που έκανε την ερώτηση, έφυγε από το φυσικό του σώμα, ταξίδεψε στο μέρος που μετά από κάποια χρόνια, γνώρισε με φυσικό τρόπο. Είναι απτό και έκδηλο ότι ζούσε με την προσμονή να γίνει αυτό που αργότερα μετατράπηκε σε φυσική πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος μπορεί κατά τη διάρκεια του ονείρου του να ζήσει γεγονότα πριν αυτά συμβούν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυρία με το κόκκινο φόρεμα που αναγνώρισε μετά από κάποια χρόνια και στο αναφερθέν μέρος είχε έρθει σε επαφή μαζί του ακριβώς την ίδια ώρα με το όνειρο. Αυτά είναι πράγματα που αγνοούν ακόμα και αυτοί που ασχολούνται με την παραψυχολογία.

2- Πριν από αρκετό καιρό, μου διηγιόταν η θεία μου ότι όταν ήταν ιδιοκτήτρια ενός μπακάλικου, μια νύκτα πολύ βροχερή ήρθε ένας πολύ μυστηριώδης κύρος που δεν μπορούσες να δεις το πρόσωπο του γιατί φορούσε ένα καπέλο από μεγάλα φτερά και ένα μαύρο πανωφόρι με μεγάλα πέτα ανασηκωμένα. Αυτός ο κύρος την παρακάλεσε να του φυλάξει ένα μικρό κιβώτιο γιατί εκείνη τη στιγμή έβρεχε και δεν θα πήγαινε στο σπίτι του. Η θεία μου πήρε το κιβώτιο και το έβαλε σ’ ένα ράφι του μπακάλικου. Όταν έφυγε ο κύριος, παρατήρησε ότι δεν φαινόντουσαν τα πόδα του και κάποια στιγμή εξαφανίστηκε ξαφνικά στο σκοτάδι της νύχτας. Εγώ ένιωσα ένα ρίγος και της είπα ότι δεν ήταν καθόλου φυσιολογικά αυτά που της συνέβησαν.

Την επόμενη μέρα η θεία μου δηγήθηκε αυτό το περιστατικό και σε άλλους και εφόσον είχε περάσει ενάμισι χρόνος και ο κύριος αυτός δεν πέρασε να πάρει το κιβώτιο του, της συνέστησαν να το ανοίξει γιατί μπορούσε να ήταν κανενός νεκρού. Η θεία μου το δέχτηκε και ανοίγοντας το κιβώτιο είδε ότι πράγματι περιείχε τα κόκκαλα ενός νεκρού και από κάτω τους είχε μια αξιόλογη ποσότητα χρυσών νομισμάτων. Η θεία μου βρέθηκε σε μια κατάσταση νευρικής κρίσης και αποφάσισε να χαρίσει το κιβώτιο και το περιεχόμενό του στους άλλους μιας και δεν ήθελε να ξέρει τίποτε γ’ αυτό.

ΕΡ : Θα είχατε την καλοσύνη Δάσκαλε να μου εξηγήσετε αυτό το γεγονός;

ΑΠ: Με μεγάλη χαρά θα σας εξηγήσω. Σίγουρα το άτομο που ήταν τόσο παράξενα ντυμένο και που παρουσιάστηκε στη θεία σας ήταν χωρίς αμφιβολία ήταν ένας πεθαμένος, το φάντασμα ενός νεκρού. Εί­ναι γεγονός ότι το φάντασμα εγκατέλειψε για μια στιγμή την άγνωστη διάσταση για να μπει στον φυσι­κό κόσμο των τριών διαστάσεων. Το φάντασμα χάρισε το κιβώτιο στην κυρία της ιστορίας. Δυστυχώς η εν λόγω κυρία δεν ήταν ικανή να καταλάβει αυτήν την πράξη και έντρομη χάρισε στους άλλους αυτό που προοριζόταν γι’ αυτήν. Βλέπετε κι εσείς το τι σημαίνει φόβος. Η κυρία θα μπορούσε να βελτιώσει την κατάστασή της με την ωραία περιουσία που έχασε. Δυστυχώς, δεν ήξερε να επωφεληθεί από την ευκαιρία που της παρουσιάστηκε.

Είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι το φάντα­σμα εκτός του ότι υλοποιήθηκε στον φυσικό κόσμο, μπόρεσε και έκανε αυτό που θα λέγαμε μεταφορά, περ­νώντας το κιβώτιο από το μέρος που βρισκόταν στα χέρια της κυρίας. Αυτό το είδος των υλοποιήσεων είναι πραγματικά καταπληκτικό.

3-ΕΡ: Τότε Δάσκαλε, δεν πρέπει να χάνεις τέτοιες ευκαιρίες όταν παρουσιάζονται παρά τον φόβο που νιώθεις;

ΑΠ: Αγαπητή μου κυρία, επιτρέψτε μου να σας πω ότι ο φόβος είναι κάτι το σιχαμερό. Τα έθνη εξοπλίζονται από φόβο, ρίχνονται στον πόλεμο από φόβο, οι άντρες φορούν πιστόλια στη ζώνη τους από φόβο και δολοφονούν από φόβο. Γιατί να φοβόμαστε; Όλοι πρέπει να πεθάνουμε αργά ή γρήγορα. Το καλύ­τερο που μπορούσε να είχε κάνει η κυρία της ιστο­ρίας ήταν να πάει τα κόκκαλα στο νεκροταφείο και να ωφεληθεί από τα χρήματα κάνοντας πολλές αγαθο­εργίες κάνοντας έτσι καλό και στην ίδια.

4- Κυρίες; και κύριοι, στον κόσμο συμβαίνουν πολλά περίεργα, παράξενα, μοναδικά μεταφυσικά περι­στατικά.

Κάποιος μου διηγήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Λένε ότι σε κάποια γιορτή, μια κυρία ήξερε να διακρίνεται για την πολύ εύθυμη διάθεση της και μεταξύ των καλεσμένων ξεχώριζε για τον χαρούμενο χαρακτήρα της και για την καταπληκτική ομορφιά της.

Πολλοί νέοι χόρεψαν μαζί της μέχρι τις τρεις το πρωί, όταν η κυρία παραπονέθηκε ότι αισθανόταν να κρυώνει. Ένας από τους θαυμαστές της, της δάνεισε μια ζακέτα για να ζεσταθεί. Αργότερα ένας από τους νεαρούς κύριους προσφέρθηκε να τη συνοδέψει σπίτι της. Η κυρία δεν αρνήθηκε την ευγενική πρόσκληση και βγήκε από την αίθουσα της γιορτής.

Με γρήγορο αυτοκίνητο, η κυρία συνοδευόμενη από τον νεαρό και μερικούς φίλους τους έφτασαν μέχρι την πόρτα του σπιτιού της. Η παρέα την απο­χαιρέτησε τη στιγμή που αυτή έμπαινε στην κατοικία της.

Την επομένη μέρα, ο κάτοχος της ζακέτας που είχε δανειστεί η κυρία, πήγε στο σπίτι της για να ζητήσει την ζακέτα του. Μια ηλικιωμένη κυρία του άνοιξε την πόρτα και τον ρώτησε: "Τι θέλετε, κύριοι" "Ήρθαμε, είπε ένας από τους νεαρούς, για να πάρουμε μια ζακέτα που δάνεισα χτες βράδυ στην Δεσποινίδα Τάδε". "Ω! είπε η ηλικιωμένη, αν θέλετε την ζακέτα πρέπει να πάτε να τη γυρέψετε στο νεκρο­ταφείο. Θα την βρείτε πάνω στο μνήμα της εγγονής μου. Αυτή ήταν η κοπέλα με την οποία χορεύατε χτες βράδυ. Έχει πολλά χρόνια που πέθανε".

Οι νεαροί, ανήσυχοι πήγαν στο νεκροταφείο, έψαξαν τον τάφο της κοπέλας και πάνω του βρήκαν την ζακέτα.

Βλέπετε, φίλοι μου, μια εξαιρετική περίπτω­ση υλοποίησης. Κατ’ αρχήν θέλω να ακούσετε την εξή­γηση, μόνο έτσι θα μπορέσετε να καταλάβετε πως δημιουργείται αυτό το μεταφυσικό φαινόμενο.

Θέλω να ξέρετε ότι στον θάνατο, τρία πράγμα­τα πηγαίνουν στον τάφο: το πρώτο είναι το φυσικό σώμα, το δεύτερο είναι το ζωτικό βάθος του οργανι­σμού μας, ένα είδος αιθερικού αντίγραφου που απο­συντίθεται αργά και τρίτο η προσωπικότητα. Αυτή η τελευταία είναι ενεργειακή, παραμένει στο μνήμα αλλά καμιά φορά βγαίνει από αυτό και έχει την πολυτέλεια να πηγαίνει σε διάφορα μέρη.

Σύμφωνα με το περιστατικό που σας είπα, πι­στεύω να μπορείτε να καταλάβετε ότι αυτό που έγινε ορατό στον χορό, αυτό το φάντασμα που δανείστηκε την ζακέτα ήταν η προσωπικότητα της νεκρής. Μόνο έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε την αιτία για την ο­ποία η ζακέτα βρέθηκε ακριβώς πάνω στο μνήμα.

5-ΕΡ: Καλά, Δάσκαλε, αυτό το φάντασμα ήταν η ψυχή της νεκρής; Πως μπορώ να καταλάβω αυτό το φαινόμενο;

ΑΠ: Εκλεκτή μου Δεσποινίς, μην παραξενεύεστε με αυτά που σας λέω, να με ακούτε με εμπιστοσύνη. Η ψυχή της νεκρής δεν θα μπορούσε να τοποθετηθεί στο φέρετρο. Αυτό που εμφανίστηκε ήταν η προσωπι­κότητα της νεκρής κι αυτό είναι διαφορετικό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η προσωπικότητα σιγά-σιγά θα αποσυντεθεί μέχρι να εξαφανιστεί τελείως. Η ψυχή είναι κάτι συγκεκριμένο, είναι κάτι θεϊκό που δεν μπορεί να κλειστεί μέσα σε φέρετρο.

6-ΕΡ: Πολύ ενδιαφέροντα είναι αυτά Δάσκαλε. Θα μας άρεσε να μας πείτε κι άλλα περιστατικά εμφανίσεων έξω από τα μνήματα.

ΑΠ: Με πολύ χαρά θα διηγηθώ στο αξιότιμο ακροατήριο άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση.

Αυτή τη φορά πρόκειται για μια κυρία που πήρε ένα ταξί τα μεσάνυχτα στην πόλη της Γουατεμά­λας. Όταν ο οδηγός την ρώτησε που να την πάει, εκείνη είπε μια διεύθυνση που αντιστοιχούσε με το νεκροταφείο της πόλης. Λίγο παραξενεμένος ο οδηγός την πήγε στην πόρτα του νεκροταφείου και της ζήτησε το αντίτιμο της διαδρομής. Η κυρία του δήλωσε ότι εκείνη τη στιγμή δεν κρατούσε χρήματα μαζί της αλλά θα του άφηνε για ενέχυρο μια χρυσή καδένα που θα του εξασφάλιζε την πληρωμή του ναύλου. Μετά τον παρακάλεσε να πάει την επομένη στο σπίτι της που βρισκόταν στην οδό τάδε, αριθμό τάδε κ.τ.λ., να κτυπήσει το κουδούνι και να παραδώσει την καδένα στην μαμά της η οποία θα του έδινε τα χρήματα που του όφειλε.

Λίγο σαστισμένος ο οδηγός του ταξί απομακρύνθηκε από το νεκροταφείο και την επομένη μέρα, νωρίς το πρωί πήγε στο σπίτι που του είχε πει η κυρία και από το οποίο βγήκε μια κυρία προχωρημένης ηλικίας που τον ρώτησε τι ήθελε.

Ο οδηγός βγάζοντας την καδένα από το πορτοφόλι του, την έδειξε στην κυρία λέγοντας της την χτεσινή ιστορία και παρακαλώντας την να του δώσει τα χρήματα που ήταν το αντίτιμο του ναύλου της κόρης της.

Βλέποντας αυτή την καδένα με το όμορφο μεντα­γιόν, η ηλικιωμένη κυρία αναγνώρισε το κόσμημα με το οποίο είχε ταφεί η κόρη της που είχε πεθάνει πριν λίγο καιρό. Βέβαια η ηλικιωμένη κυρία χλόμιασε γεμάτη φόβο.

Μετά προσκάλεσε τον οδηγό να μπει στο σπίτι με σκοπό να τον κάνει να αναγνωρίσει την κόρη της. Γι’ αυτό του έδειξε μια μεγεθυμένη φωτογραφία που βρισκόταν στο σαλόνι της σε όμορφο κάδρο. Ο οδηγός την αναγνώρισε αμέσως και η κυρία περιέπεσε σε κατάσταση τρόμου και σύγχυσης.

Αυτό είναι άλλη μια περίπτωση υλοποίησης της προσωπικότητας, η πρώην προσωπικότητα ενός νεκρού. Στα αρχαία χρόνια, υπήρχε περισσότερη κατα­νόηση των ανθρώπων γι’ αυτά τα πράγματα. Τότε έθαβαν τους νεκρούς με όλα τους τα υπάρχοντα συμπεριλαμβάνοντας και τρόφιμα και ποτά όπως και αντικείμενα με τα οποία ήταν συνδεδεμένος ο νεκρός όταν ήταν εν ζωή. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αισθάνεται η προσωπικότητα στο περιβάλλον της, σαν να είναι στο σπίτι της.

Πρέπει να δείχνουμε φροντίδα στους νεκρούς και να έχουμε αγάπη γι’ αυτές τις σκιές του νεκρο­ταφείου. Πρέπει να τους φέρνουμε λουλούδια, να δείχνουμε αγάπη, να προσευχόμαστε όπως επίσης και να τους φέρνουμε το φαγητό που τους άρεσε όταν ζούσαν. Εμείς εδώ στο Μεξικό δίνουμε το παράδειγμα την Ημέρα των Νεκρών στις 2 Νοεμβρίου βάζοντας στα μνήματα τροφές και ποτά που τόσο τους άρεσαν. Δόξα τω Θεώ, πολλοί άνθρωποι σε άλλες χώρες ακολουθούν αυτό το παράδειγμα.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Παρατηρώντας το Μυστήριο»)