Μια ημέρα που προσπαθούσα να κάνω μια άσκηση διαλογισμού στην εξοχή αισθάνθηκα να βγαίνω έξω από το σώμα μου, σα να ριγούσα. Αισθάνθηκα ξαφνικά  ότι πετούσα με μεγάλες ταχύτητες για να φτάσω στην Αίγυπτο μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Κατέβηκα πολύ κοντά στην Σφίγγα, αισθανόμενος την καυτή άμμο στο πέλμα των ποδιών μου, και μπορούσα να αγγίξω τις τεράστιες τριμμένες πέτρες του γιγάντιου μνημείου. Εξεπλάγην πολύ με το να δω ένα τόσο καθαρό πανόραμα και να έχω μια τόσο έντονη αντίληψη του ουρανού και μιας ελαφριάς αύρας που ερχόταν από τον Νείλο, κάνοντας να κινούνται τα φύλλα μερικών λεπτών φοινικόδεντρων.

Μετά από μια βραχεία ανάπαυση, αισθάνθηκα μια ειδική έλξη που μ’ έκανε να σηκωθώ από το έδαφος μέχρι να αιωρηθώ κατά προσέγγιση στο επίπεδο της μύτης της Σφίγγας, μέσα στην οποία υπήρχε μια μικρή κοιλότητα από την οποία εισχώρησα κι έφθασα σε μια πολύ στενή και μισοφωτισμένη σκάλα, η οποία κατέ­βαινε μέχρι την πόρτα ενός δωματίου όπου βρι­σκόταν ένας φρουρός ντυμένος με ένα ένδυμα και χρυσά σανδάλια, με κόμμωση στο κεφάλι που περιελάμβανε χρυσό διάδημα που έμοιαζε με κόμπρα έτοιμη να δα­γκώσει και στο δεξί χέρι κρατούσε ένα δόρυ που με εμπόδισε να περάσω. Τα μάτια του είχαν ένα μπλε-πρά­σινο πολύ διεισδυτικό χρώμα και το δέρμα του ήταν μελαχρινό. Δεν πρόφερε ούτε μια λέξη, με εξέτασε μό­νον από την κορυφή ως τα νύχια και μου έκανε ένα χαι­ρετισμό περάσματος στον οποίο ανταποκρίθηκα.

Χαμογέλασε και παραμερίζοντας το δόρυ του, μ’ άφησε να περάσω κάνοντας μια βαθιά υπόκλιση. Εισχώρησα σ’ ένα μεγάλο δωμάτιο απ’ όπου ακούγονταν κάποια πολύ γλυκά άσματα από χορωδία που απήγγειλε προσευχές υπό την μορφή υπέροχων ασμάτων.

Υπήρχε στον αέρα καπνός ροζ λιβανιού, που μύριζε σαν εκχύλισμα κόκκινων τριαντάφυλλων και που έκανε να δονείται το σώμα μου από τα πόδια ως το κεφάλι. Οι τοίχοι έφεραν επίσης πολλά αιγυπτιακά σύμβολα, τα οποία παρόλο που δεν τα καταλάβαινα, μου ήταν πολύ γνωστά. Αφού είδα τον πλούσιο διάκοσμο αυτού του δωματίου, το οποίο θα πρέπει χωρίς αμφιβολία να είναι ένας πολύ ιδιαίτερος ναός, ένα γκονγκ ήχησε και 3 Δάσκαλοι εμφανίστηκαν, που είχαν ένα ειρηνικό και σεβάσμιο πρόσωπο πλην όμως ένα βλέμμα πολύ διεισ­δυτικό. Δύο απ’ αυτούς ήταν ντυμένοι στα κίτρινα και ο 3ος φορούσε έναν κάτασπρο χιτώνα. Αφού με χαιρέτη­σαν μου ευχήθηκαν το καλώς όρισες μ’ έναν πολύ αδελφικό χαιρετισμό.

Κατόπιν τέλεσαν μία Λειτουργία σ’ ένα βωμό ο οποίος βρισκόταν μεταξύ δύο τεραστίων διαστάσεων κιόνων καθένας εκ των οποίων έφερε ένα μεγάλο χρυσό σκαραβαίο που φωτοβολούσε μέσα από τους καπνούς του λιβανιού, μετά άναψαν τα φώτα μιας κρήνης με διαυγές νερό την οποία δεν είχα προσέξει προηγουμέ­νως. Με έφεραν κοντά της και άρχισα να κοιτάζω τον εαυτό μου που μου εμφάνισε ένα πρόσωπο απαίσια μαύρο και μαλλιαρό σαν του ουρακοτάγκου. Είδα ύστερα να περνούν πολλά από τα επεισόδια της ζωής μου, όπου διέπραξα κάθε είδος αμαρτιών. Στο τέλος, έκλαιγα και θρηνούσα.

Κατόπιν, μ’ επέπληξαν και με συμβούλευσαν με συμβολικό τρόπο, δίνοντάς μου ένα σκαραβαίο από συμπαγή χρυσό. Μου τον έβαλαν στο δεξί μου χέρι κλείνοντάς μου το, και προφέροντας κάποια λόγια που δεν κατάλαβα, μου είπαν να τον φυλάξω και να φανώ άξιος και να τον έχω πάντα δίπλα μου και σύμμαχό μου. Μετά με ευλόγησαν και επέστρεψα στο σώμα μου, ξυπνώντας αιφνίδια, βαθιά εντυπωσιασμένος και δεν ξέχασα καμιά λεπτομέρεια μέχρι σήμερα.

Θα μπορούσατε να μου πείτε τι συνέβη και τι σημαίνουν όλα αυτά για μένα;

Α. -Με πάρα πολύ μεγάλη μου χαρά θα απαντήσω στην ερώτησή σας. Είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε εδώ με ξεδίπλωμα. Κοιμόσασταν ενώ διαλογιζόσασταν και προσευχόσασταν και η ψυχή σας βγήκε από το σώμα σας για να πάει στην Αίγυπτο, την ιερή γη των Φαραώ.

Θέλω να κατανοήσετε ότι μπήκατε πνευματικά στον μυστηριώδη Ναό της Σφίγγας. Χαίρομαι πολύ που βρή­κατε την μυστική αυτή πύλη μέσα στην μύτη μάλιστα της Σφίγγας. Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για φυ­σική πύλη, υλική. Πρόκειται μάλλον για πύλη αόρατη στις φυσικές αισθήσεις πλην όμως τελείως ορατή για τη διάνοια και την καρδιά.

Είναι εύλογο ότι ο Ναός της Σφίγγας δεν βρίσκεται πια στον φυσικό αυτό κόσμο. Είναι ναός αόρατος στα σαρκικά μάτια, πλήρως όμως ορατός στα μάτια του Πνεύματος.

Αυτό που σας συνέβη είναι κάτι που μοιάζει πολύ με την εμπειρία εκείνη του Παύλου, ο οποίος, όπως ξέ­ρουμε, ανήλθε μέχρι 3^ου ουρανού όπου είδε και άκουσε πράγματα που δεν είναι δοσμένο στους ανθρώπους να κατανοήσουν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε περασμένη ζωή είχατε μυηθεί στα αιγυπτιακά μυστήρια και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο σας κάλεσαν στον Ναό. Γι’ αυτόν τον λόγο η κλίση που σας έγινε ενώ διαλογιζόσασταν είχε σαν αποτέλεσμα να μεταφερθείτε εκεί.

Παρακολουθήσατε πνευματικώς μια αιγυπτιακή τελε­τουργία. Είδατε κι ακούσατε του ιερείς του Ναού. Ακούσατε ύψιστους και υπέροχους ψαλμούς κι είδατε στο νερό το αμαρτωλό σας Εγώ, κι όλα τα εγκλή­ματα που διαπράξατε. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βρή­κατε τον εαυτό σας αρκετά άσχημο, επειδή με τις αμαρ­τίες γινόμαστε τόσο φρικώδεις όσο μπορέσατε να το διαπιστώσετε.

Σας τοποθέτησαν στα χέρια έναν Ιερό Σκαραβαίο, από καθαρό χρυσό, υπέροχο σύμβολο της καθαγιασμέ­νης ψυχής. Αυτό είναι όλο. Ελπίζω, κύριε να με καταλάβατε. Είναι απαραίτητο να πάρετε την απόφαση να ακολουθήσετε την οδό της αγιότητας, να μετανιώσετε για όλα σας τα σφάλματα.

2. Σε μια άλλη συγκέντρωση, ενώ έκανα ασκήσεις δια­λογισμού στην καρδιά του δάσους, στα περίχωρα της πόλης Cuernavaca στο Μεξικό, παρέα με έναν πνευμα­τικό μου φίλο με μεγάλη σοφία που εκτιμώ σαν αδελφό είχα την παρακάτω εμπειρία:

Καθόμαστε και οι 2 στην στάση της Γιόγκα γνωστή με το όνομα «Άνθος του Λωτού» και κάναμε μερικές ασκήσεις αναπνοής. Μετά, μπήκαμε στην σιωπή και τον διαλογισμό. Αμέσως, αισθάνθηκα να μεταφέρομαι στα Ιμαλάϊα, και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του Θιβέτ: έκανε στο μέρος εκείνο πολικό ψύχος και ακουγόταν η διαπεραστική βουή των αέρηδων. Μερικοί Κινέζοι στρατιώτες περιπολούσαν στα αφιλόξενα αυτά μέρη. Έφθασα σ’ ένα νεφοσκέπαστο οροπέδιο, όπου ανακάλυ­πτε κανείς λίγο-λίγο τη μεγαλειώδη κατασκευή περι­στοιχισμένη από τείχη και η οποία ήταν κλεισμένη με μια τεράστια ξύλινη πύλη στερεωμένη ανά τους αιώνες με καρφιά από σφυρήλατο σίδηρο. Στην περίπτωση αυτή, η πύλη φρουρούταν από δύο στρατιώτες θιβετιανικού τύπου οι οποίοι, όταν πλησίασα, μου υπέδειξαν να στα­ματήσω και μου ζήτησαν να περιμένω για ένα λεπτό προκειμένου να πάνε και να συμβουλευτούν για να μάθουν, αν είχα το δικαίωμα να περάσω ή όχι.

Λίγα λεπτά αργότερα, έλαβαν εντολή και άκουσα το τρίξιμο των μεντεσέδων του τεράστιου πυλώνα, ενώ συγχρόνως μου έλεγαν να περάσω. Με την πρώτη ματιά, αυτό μου φάνηκε μια πολιτεία ουράνια και θεαματική, διότι έβλεπε κανείς να φωτοβολεί η λευκότητα του μαρμάρου και εξαίσιους κήπους γεμάτους με άνθη απε­ρίγραπτης ομορφιάς και δενδρύλλια με πράσινες και κίτρινες αποχρώσεις που δεν είδε κανείς ποτέ στη γη. Ανέβηκα μερικά πλατιά σκαλιά που είχαν κιγκλιδώματα των οποίων οι μαρμάρινες στήλες ήταν σκαλισμένες με ωραίες εικόνες, και οι οποίες με οδήγησαν σε μια μικρή πλατεία που είχε στο κέντρο της κρήνη με καθαρό και ατμώδες νερό. Ήταν μικρή κι είχε στο κέντρο της ένα όμορφο παιδάκι που έχυνε μια υδρία που δεν άδειαζε ποτέ. Έστριψα κατόπιν προς τα δεξιά, κατευθυνόμενος προς τον πυλώνα ενός οικοδομήματος που εκτεινόταν οριζοντίως και που είχε εφτά κολώνες μαρμάρινες, όμορφα διακοσμημένες. Ενώ παρατηρούσα την κιονοστοιχία αυτή, άρχισα να ακούω  αγγελικές χορωδίες, τα πρό­σωπα των οποίων εξέπεμπαν φως και σεβασμό, στιγ­μιαία η μορφή του Δασκάλου Ιησού Χριστού στην θέα του οποίου αισθάνθηκα να λιποθυμώ. Με κοίταξε ατενώς και στο πρόσωπό του ζωγραφίστηκε ένα χαμό­γελο αγάπης και ομόνοιας. Κατόπιν με πλησίασε κι έβαλε το δεξί του χέρι στο πρόσωπό μου προφέροντας τα ακόλουθα λόγια: «ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΔΙΔΑΞΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ».

Κατόπιν περπατήσαμε σε άλλους διαδρόμους και συ­ναντήσαμε άλλους μεγάλους Δασκάλους, μεταξύ των οποίων αναγνώρισα τον Δάσκαλο Σαμαέλ Αούν Βεόρ, τον οποίο κάλεσε υψηλόφωνα και στον οποίο συνέστησε να αναλάβει την ταπεινή μου προσωπικότητα και να την διδάξει. Μετά κάλεσε κι άλλους μαθητές και Δασκάλους ντυμένους στα λευκά και οι οποίοι βρίσκονταν εκεί κοντά και μας ευλόγησε με προσευχές κι ειδικά μάντρα. Ζήτησε άδεια να αποσυρθεί προσωπικώς από τον Δά­σκαλο Σαμαέλ κι εμένα, κι είδαμε να ξανακλείνει ο πυ­λώνας και να εξαφανίζεται από τα μάτια μας η θαυμά­σια αυτή περιοχή.

Αμέσως μόλις επέστρεψα στο σώμα μου, άνοιξα τα μάτια κι είδα ότι ο φίλος μου δεν είχε ακόμη ξυπνήσει, ένα όμως λεπτό αργότερα ξύπνησε κι αρχίσαμε να σχο­λιάζουμε τις εμπειρίες που ζήσαμε.

Πως είναι δυνατόν ένας ταπεινός Γνωστικός μαθητής χωρίς κανένα είδους σεβασμού κι αξίας να έχει μια τόσο υπέροχη εμπειρία και να του αναθέσουν μια τόσο ευαίσθητη αποστολή;

Α. -Με πολύ μεγάλη μου χαρά θα απαντήσω στην ερώ­τησή σας. Βλέπετε πολύ καλά τώρα τι σημαίνει διαλογι­σμός και προσευχή. Αν ένα καλοπροαίρετο άτομο επι­δοθεί στην προσευχή και τον διαλογισμό μπορεί να έχει την ευτυχία να φθάσει στην έκσταση. Τότε η ψυχή βγαί­νει από το σώμα, όπως το έχουμε ήδη εξηγήσει πολλές φορές και πηγαίνει σε κάποιο απομακρυσμένο από τη Γη ή το Άπειρο τόπο.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση σας, είναι σαφές ότι πήγατε στο Θιβέτ και εισχωρήσατε σ. έναν Ιερό Ναό όπου μπορέσατε να δείτε τους Δασκάλους της ανθρωπό­τητας και τον Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό, μην ξε­χνάτε ότι η σε προσευχή, σ’ έκσταση ψυχή, μπορεί να καταφέρει να δει τον Χριστό. Είχατε την χαρά αυτή και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κύριος σας επιφόρτισε να διδάξετε το δόγμα αυτό της Γνώσης σ’ όλους του όμοι­ους σας.

Είναι προφανές ότι οφείλω να σας δώσω τις διδα­σκαλίες αυτές. Γι’ αυτό το λόγο είδατε κι ακούσατε τον Κύριο να μεριμνά για ότι σας διδάσκω.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Πέρα από το Θάνατο»)