“Όταν το ιερό φίδι φθάνει στην περιοχή του ομφαλού, μπορούμε να εξουσιάζουμε τα ηφαίστεια επειδή το στοιχείο φωτιά των σοφών αντιστοιχεί στην εκκλησία της Περγάμου, τοποθετημένη στο ηλιακό πλέγμα. Αυτό το κέντρο ελέγχει την σπλήνα, το συκώτι, το πάγκρεας, κ.λπ.... Αυτό το κέντρο της Περγάμου έχει δέκα πέταλα.”

SAMAEL AUN WEOR

Η εκκλησία της Περγάμου ανήκει στο στοιχείο Φωτιά. Βλέπετε την ένωση του Θετικού με το αρνητικό, μπορείτε να δείτε το ενεργητικό και το παθητικό μαζί, κλπ., κλπ., επειδή ανήκει στον Α. Δ. Uriel.

Θα έπρεπε να ανήκει στον Samael, γιατί είναι φωτιά, αλλά αν προσθέσουμε φωτιά στη φωτιά, η φλόγα αυξάνεται. Τότε, αν η εκκλησία του Α. Δ. Samael θα αντιστοιχούσε στην φωτιά ή στην δύναμη, πώς θα ήμασταν τότε σε θέση να ισορροπήσουμε;

Υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην Θέληση και στην Αγάπη. Σε αυτήν την περίπτωση, το Τσάκρα ή η εκκλησία ανήκει στην φωτιά και ως αντιβασιλέα της έχουμε τον Δάσκαλο Uriel, και ως Βασιλέα έχουμε τον Πατέρα.

Θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε διάφορα συμπεράσματα εδώ.

Αυτή η εκκλησία ανήκει στον Πατέρα και στον Δάσκαλο Uriel ως χαρακτηριστικό. Όπως η ακτίνα του ηλιακού συστήματος, ανήκει στην φωτιά. Αυτές οι δυνάμεις συνυπάρχουν ως τρεις δυνάμεις που φαίνονται να είναι ανταγωνιστικές, επειδή ο Πατέρας είναι τρυφερότητα, γλυκύτητα, το αποκορύφωμα του αποστάγματος της Σοφίας. Η Σοφία είναι τρυφερότητα. Είναι η μέγιστη έκφραση της Αγάπης.

Αλλά αν εξετάσουμε εκείνη την αγάπη ως εκδήλωση του Ιερού Αγίου Πνεύματος, τότε μπορούμε να παρατηρήσουμε την δραστηριότητα στην σεξουαλική πρακτική.

Εδώ μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα του γιατί ο Πατέρας είναι η μέγιστη σοφία, και εκφράζεται σε ένα κέντρο όπου το στοιχείο είναι η φωτιά.

Αλλά υπάρχει ένας μεσολαβητής μεταξύ του Πατέρα και της μέγιστης έκφρασης της δύναμης της φωτιάς, που είναι ο Uriel, που αντιστοιχεί στην ακτίνα της Αγάπης.

Η ανισορροπία του συναισθηματικού κέντρου ολόκληρης της ανθρωπότητας (επειδή περισσότερο ή λιγότερο, όλοι έχουμε αυτό το κέντρο σε δυσαρμονία),ήταν λόγω της απομάκρυνσης της παρουσίας του Λόγου Uriel και του Πατέρα από τον άνθρωπο.

Αν εμείς δεν αποκτήσουμε το βάπτισμα της Σοφίας, όπως το έχουμε πει, δεν θα μπορούμε ποτέ να έχουμε τρυφερότητα στο συναισθηματικό κέντρο.

Εάν αναλύουμε το κέντρο του ενστίκτου και το συγκρίνουμε με το συναισθηματικό κέντρο, αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από το στοιχείο που προμελετά εκείνα τα εγκλήματα από το ενστικτώδες κέντρο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Βρίσκονται η δύναμη του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος σε αυτό το τσάκρα;

ΑΞΙΟΣΕΒΑΣΤΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Όχι ακριβώς. Βρίσκουμε τη δύναμη της φωτιάς (που είναι το Άγιο Πνεύμα) αλλά ως στοιχείο. Υπάρχει η παρουσία του Uriel, που είναι ο αντιβασιλέας της κοινότητας η οποία περιστρέφεται γύρω από την εκκλησία της Περγάμου, και υπάρχει και η παρουσία του Πατέρα.

Αυτό σημαίνει ότι κάποιος που παρατηρεί έναν συναισθηματικό άνθρωπο να αντιδρά, λέει: “Έλεγξε τα συναισθήματά σου”. Αλλά πώς να τα ελέγξει αν δεν έχει σοφία, αν δεν έχει αγάπη; Τότε, πώς να ελέγξουμε τα συναισθήματα;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Είπατε ότι το συναισθηματικό κέντρο προμελετά αυτά που κάνει το ενστικτώδες κέντρο. Τότε, είναι σαν ένα μυαλό που στέλνει διαταγές;

ΑΞΙΟΣΕΒΑΣΤΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Πρακτικά μιλώντας, ναι. Για να εκτελέσει το οτιδήποτε. Έχουμε δει πως σε μερικά μέρη στον κόσμο, κατά την διάρκεια της εβδομάδας του Πάσχα, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι είναι συναισθηματικοί φανατικοί και πάνε και καρφώνουν τα χέρια και τα πόδια τους σε έναν σταυρό και σταυρώνονται οι ίδιοι.

Αυτό είναι το να είναι κανείς συναισθηματικός. Εδώ το συναισθηματικό κέντρο έστειλε μια διαταγή στο κέντρο του ενστίκτου για να διαπράξει αυτό το είδος μαζοχισμού κατά αυτόν τον τρόπο.

Ένα συναισθηματικό άτομο είναι κάποιος που φοβάται και που ενεργεί μέσω μιας αγελαίας συμπεριφοράς λόγω της τρομερής ανασφάλειας που έχει. Αυτό το άτομο δεν μπορεί να σταματήσει να είναι συναισθηματικό. Δεν υπάρχει καμία πρακτική που να μπορεί να τον κάνει να σταματήσει να είναι συναισθηματικός, εάν δεν υπάρχει σοφία. Η σοφία εκδηλώνεται μέσα από την βαθιά σιωπή και στο χάρισμα του να μιλάς, να περπατάς και να δρας.

Αν ο άνθρωπος δεν το έχει αυτό, δεν μπορεί να σταματήσει να είναι ένα συναισθηματικό, ανισόρροπο άτομο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τo ενστικτώδες κέντρο αντιδρά σύμφωνα με τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες αισθήσεις;

ΑΞΙΟΣΕΒΑΣΤΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Τo ενστικτώδες κέντρο ταλαντεύεται στην δραστηριότητά του, από αυτό που λαμβάνει από τα άλλα κέντρα. Φυσικά, αυτό γίνεται σε μια ανισόρροπη μορφή.

Δεν πρέπει να έχουμε πολλά ένστικτα. Πρέπει να έχουμε περιορίσει τα ένστικτα, όπως: το ένστικτο της αναπαραγωγής, της αυτοσυντήρησης, κλπ. Αλλά κάθε ένα ‘ΕΓΩ’ που ενεργεί στα άλλα κέντρα μετατρέπεται σε ένστικτο.

Θα ήθελα να συλλογιστείτε επάνω σε αυτό. Εάν κάποιος δεν διεισδύει στο απόκρυφο μέρος αυτού, πώς θα καταφέρουμε να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας;

ΕΡΩΤΗΣΗ: Για να εξουσιάσει κάποιος τα συναισθήματά του, πρέπει να κατακτήσει την σοφία του Πατέρα. Πρέπει να χρησιμοποιήσει εκείνη την φωτιά για να κάψει όλα τα υπολείμματα της ενέργειας και να χρησιμοποιήσει την αγάπη για να εξισορροπήσει τα. Το πρόβλημα είναι, πώς το κάνουμε αυτό;

ΑΞΙΟΣΕΒΑΣΤΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Ξέρουμε ότι όλα αυτά τα λαμβάνουμε με το βάπτισμα της σοφίας.

Αρχικά, πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλα όσα συμβαίνουν, χωρίς εξαίρεση, είναι μέσω της άδειας και της χάρης του Θεού. Ο Δάσκαλος SAMAEL AUN WEOR το αποκαλεί «να συνεργαζόμαστε με το αναπόφευκτο». Η προσευχή του Κυρίου μας λέει: “Μην μας αφήνεις να πέσουμε στον πειρασμό”. Τα συναισθήματα είναι πειρασμοί.

Αυτό αποκτάται από τη στιγμή που καταλαβαίνουμε ότι η κατανόηση και η σοφία είναι απαραίτητα στοιχεία στο εσωτερικό μας.

Γιατί ένας άνθρωπος όταν του συμβαίνει κάτι, κάνει αμέσως ένα διανοητικό τρέξιμο και εξετάζει διάφορα πράγματα; Σ’ αυτή τη στιγμή σπαταλάει μια ποσότητα συναισθηματικής ενέργειας, όχι νοητικής.

Επίσης, οι συγκινήσεις δημιουργούν την διαδοχή των σκέψεων. Η διαδοχή των σκέψεων δημιουργεί τον συσχετισμό όλων εκείνων των στοιχείων που θα είναι παρόντα στη σκηνή· εμφανίζεται ο θυμός, ο φόβος, η εκδίκηση. Αυτό σημαίνει ότι όλα αυτά τα στοιχεία συμμετέχουν στο γεγονός.

Για παράδειγμα, ο θάνατος ενός ανθρώπου… Κάποιος λέει: «Πέθανε επειδή πήρε εκείνο το φάρμακο», «επειδή δεν έκανε εκείνη την ένεση», ή «επειδή έμεινε πολύ ώρα στο κρύο», ή «επειδή δεν τον πήγαν στον γιατρό», κλπ..

Αυτό είναι στ’ αλήθεια μια σύγχυση. Λες και μπορούσε αυτός ο άνθρωπος να επανέλθει από τον θάνατο. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν συνεργάζονται με το αναπόφευκτο. Το άτομο υποφέρει και κλαίει, αλλά ποιο το όφελος αυτού του ξεσπάσματος;

Γιατί παρουσιάζονται όλα αυτά τα αντίθετα πράγματα στα Lumisial; Επειδή οι άνθρωποι είναι συναισθηματικοί. Την στιγμή που κάποιος πληγώνεται συναισθηματικά, αρχίζει να παραπονιέται και έτσι το μεγαλώνει, γιατί αυτό πηγαίνει από στόμα σε στόμα. Αυτό είναι ο συναισθηματισμός. Όλα αυτά δεν είναι παρά συναισθήματα.

Αυτά που λέει μεταφέρονται, όχι με μία αντικειμενική μορφή, αλλά ο καθένας προσθέτει ή αφαιρεί κάτι σύμφωνα με την μετατοπισμένη συναισθηματική κατάστασή του.

Μπορούμε να ζητήσουμε στο Ιερό Άγιο Πνεύμα την χάρη να μπορούμε να το ελέγχουμε αυτό, και να ζητήσουμε το βάπτισμα της σοφίας, εφόσον τα πάντα αναπτύσσονται στο Δέντρο της Ζωής, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από την σεξουαλική πτυχή.

Αυτές οι πρακτικές εφαρμόζονταν από τους αρχαίους Δασκάλους, εκείνους τους Μυημένους, και τώρα τις δίνουμε επειδή αυτό είναι η ρίζα όλων.

Μιλάμε για το πώς αυτή η σοφία κυοφορήθηκε στη μήτρα εκείνης της μητέρας.

Ο Δάσκαλος SAMAEL AUN WEOR δίνει μια πρακτική στην «ΡΙΖΙΚΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ». Συνίσταται στο να βάλουμε το σώμα ανάσκελα, με τα πόδια όρθια στον τοίχο και την πλάτη ξαπλωμένη στο πάτωμα. Έπειτα, προσευχόμαστε στο Ιερό Άγιο Πνεύμα για να μεταφέρει την σελήνη από το κεφάλι στο ηλιακό πλέγμα και τον ήλιο που έχουμε στο ηλιακό πλέγμα, στο κεφάλι. Αυτό είναι για να έχουμε στο ηλιακό πλέγμα την ισορροπία και την παρουσία της αγάπης και όχι της φωτιάς.

Αυτοί οι διάλογοι μας οδηγούν στην σοφία. Αυτό δεν σημαίνει ότι λαμβάνει κανείς τη σοφία από μία διάλεξη, αλλά ότι αποκτά κατανόηση από τη διάλεξη και αυτή η κατανόηση ανοίγει τη συνείδηση, και επεκτείνεται και αρχίζει την ανάπτυξή της στην αίσθηση της έμπνευσης.

Αυτή η αίσθηση της έμπνευσης μας επιτρέπει – στα όνειρα – να δούμε ότι έρχεται μια καμήλα χωρίς καμπούρα – και να μπορέσουμε να βρούμε την απάντηση. Αυτή η αίσθηση επιτρέπει στο μαθητή να διαβάζει εκεί όπου ο Δάσκαλος δεν γράφει.

“Σε αυτόν που υπερνικά, θα δώσω να φάει το κρυμμένο μάννα και θα του δώσω μια μικρή άσπρη πέτρα και πάνω σε αυτήν την πέτρα θα είναι γραμμένο ένα νέο όνομα που κανείς δεν θα το γνωρίζει εκτός από εκείνον που το λαμβάνει. Αυτός που έχει αυτί, ας ακούσει τι το Πνεύμα λέει στις εκκλησίες...”

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Α.Δ. Lakhsmi (απόσπασμα από το «Τα Μυστήρια της Ελευσίνας»)