Η ευλογημένη κοιλιά της Θεϊκής Μητέρας του κόσμου είναι η Εδέμ. Αφήσαμε την Εδέμ από την πόρτα του σεξ, και μόνο από την ίδια πόρτα θα μπορέσουμε να ξαναμπούμε στην Εδέμ. Στον κήπο της Εδέμ υπάρχουν δύο χιλιετή δέντρα: το δέντρο της επιστήμης του καλού και του κακού και το δέντρο της ζωής.

«Και είδε η γυναίκα ότι το δέντρο ήταν καλό για να φάει, και ότι ήταν ευχάριστο στα μάτια, και δέντρο ποθητό για να φθάσει στη σοφία και πήρε από τα φρούτα του και έφαγε και έδωσε επίσης και στο σύζυγό της, ο οποίος έφαγε όπως και αυτή. Και ανοίχτηκαν τα μάτια τους και γνώρισαν ότι ήταν γυμνοί: τότε πήραν φύλλα συκιάς και έφτιαξαν ποδιές» (Γένεσις 3:6,7).

Έχουν περάσει δεκαοχτώ εκατομμύρια έτη και ακόμα είμαστε γυμνοί. Εάν θέλουμε να επιστρέψουμε στην Εδέμ πρέπει να ντυθούμε βασιλιάδες και ιερείς της φύσης, σύμφωνα με την τάξη του Μελχισεδέκ, του Βασιλιά της Φωτιάς.

Η εκκλησία της Περγάμου είναι η εκκλησία της φωτιάς. Αυτό το τσάκρα είναι ένα πολύτιμο λουλούδι λωτού, με δέκα ομορφότατα πέταλα, γεμάτα από ευτυχία. Αυτό το τσάκρα βρίσκεται στην περιοχή του ομφαλού και ελέγχει το συκώτι, το στομάχι, κτλ. Το χρώμα αυτού του τσάκρα είναι όπως τα σύννεφα που φορτώνονται από ακτίνες και λάμψεις της ζωντανής φωτιάς. Μέσα σε αυτό το τσάκρα υπάρχει ένα τριγωνικό διάστημα. Σε εκείνο το άφατο διάστημα βρίσκεται η περιοχή της φωτιάς. Η περιοχή του Άγκνι - Τάττβα.

Διαλογιζόμενοι σε αυτό το τσάκρα θα είμαστε σε θέση να περπατήσουμε ανάμεσα στη φωτιά χωρίς να καούμε. Όποιος αναπτύσσει το τσάκρα αυτό δε θα φοβηθεί τη φωτιά και θα είναι σε θέση να παραμείνει ολόκληρες ώρες μέσα στη φωτιά, χωρίς να πάθει καμία ζημιά.

«Και αυτά τα τρία άτομα, Sadrac, Mesac και ο Abed-nego, έπεσαν δεμένοι μέσα στο φούρνο δυνατής φωτιάς. Τότε ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσωρ φοβήθηκε, και σηκώθηκε βιαστικά και είπε στους συμβούλους του: Δεν έριξαν τρεις άνδρες μέσα στη φωτιά; Αποκρίθηκαν στο βασιλιά: Είναι αλήθεια, ω βασιλιά. Και είπε: Να εδώ, βλέπω τέσσερις άνδρες, λυτούς να περπατούν στη μέση της φωτιάς χωρίς να παθαίνουν καμία ζημία και η όψη του τετάρτου είναι παρόμοια με αυτή του γιου των Θεών. Τότε ο Ναβουχοδονόσωρ πλησίασε την πόρτα του φούρνου της φλογερής φωτιάς, και είπε: Sadrac, Mesac και Abed-nego, υπηρέτες του Ύψιστου Θεού, βγείτε και ελάτε. Τότε οι Sadrac, Mesac και Abed–negο βγήκαν μέσα από τη φωτιά. Και πλησίασαν οι σατράπες, οι κυβερνήτες, οι στρατηγοί και οι σύμβουλοι του βασιλιά, για να δουν αυτούς τους άνδρες, πως η φωτιά δεν είχε καμία εξουσία στα σώματά τους, ούτε ακόμα οι τρίχες των κεφαλιών τους δεν είχαν καεί. Τα ενδύματά τους ήταν άθικτα, και δεν είχαν την παραμικρή μυρωδιά φωτιάς» (Δανιήλ 3: 23-27).

Όταν διαλογιζόμαστε σε αυτό το τσάκρα διεισδύουμε στην Εδέμ. Εκεί βρίσκουμε ακόμα γυμνά τα ανθρώπινα όντα. Μόνο οι αδελφοί του ναού είμαστε ντυμένοι στα ενδύματα της φωτιάς. Αναπτύσσοντας αυτό το τσάκρα γινόμαστε βασιλιάδες της φωτιάς. Όταν το ιερό φίδι ανεβαίνει και φθάνει στο ύψος του ομφαλού, τότε ανοίγει η εκκλησία της Περγάμου. Διαλογιζόμενοι εσωτερικά σε αυτό τον πολύτιμο λωτό της κοιλιάς, μας απονέμεται η δύναμη να κυβερνάμε τη φωτιά.

Αναζωογονείτε τη φλόγα του πνεύματος με το θεϊκό νέκταρ της αγάπης.

Η φωτιά καίει τις σκουριές του κακού. Διώξε από το Αγιαστήριο της ψυχής σου τους δαίμονες της επιθυμίας.

Η ψυχή σου πρέπει να είναι τόσο καθαρή όσο η σταγόνα της δροσιάς, που δονούμενη από αγάπη, καταδύεται γλυκά μέσα στα αρωματισμένα πέταλα των τριαντάφυλλων. Προστάτευε την ψυχή σου από τις ενέδρες του εγώ, σκότωσε όχι μόνο την επιθυμία, αλλά μέχρι και τις σκιές του δέντρου της επιθυμίας.

Να θυμάσαι ότι το Χριστικό σπέρμα είναι η πρώτη ύλη του Μεγάλου Έργου. Καθάρισε την ψυχή σου από κάθε επιθυμία. Να είσαι αγνός. Εάν είσαι σίγουρος ότι έχεις εκμηδενίσει κάθε επιθυμία, αυτοαναλύσου σε βάθος. Ψάξε και ξαναψάξε στα μεγάλα βάθη της ψυχής σου. Μπορεί το εγώ να σε προδίδει σε άλλα επίπεδα της συνείδησης.

Υπόταξε τις αισθήσεις σου, έλεγξε το νου σου. Σκότωσε κάθε επιθυμία της ζωής. Μην επιθυμείς τίποτα.

«Και γράψε στον Άγγελο (τον ατομικό) της εκκλησίας της Περγάμου: Τούτα λέει εκείνος που έχει το ξίφος το δίστομο το ακονισμένο (ο Υιός του Ανθρώπου): Ξέρω τα έργα σου, και που κατοικείς. Εκεί όπου είναι ο θρόνος του Σατανά (στην περιοχή του ομφαλού είναι ο θρόνος του Σατανά. Χωρίς αμφιβολία ο ατομικός άγγελος της Περγάμου είναι πιστός). Ωστόσο κρατάς το όνομά μου, και δεν αρνήθηκες την πίστη μου, ακόμα και στις ημέρες που ο Αντύπας, ο μάρτυράς μου ο πιστός, θανατώθηκε στη χώρα σας, όπου ο Σατανάς κατοικεί» (ΑΠ. 2: 12, 13). Ο Αντύπας ήταν πραγματικά άτομο που υπήρξε. Εκείνος ο άνθρωπος ήταν ένας άγιος μάρτυρας που πέθανε δολοφονημένος όταν κήρυξε το λόγο του Κυρίου. Εκείνο το μέρος όπου ο Αντύπας δολοφονήθηκε, ήταν πραγματικά μια κατοικία του Σατανά. Ήταν μια συναγωγή του Σατανά. Αυτό το γεγονός ήταν ιστορικό.

Στο τσάκρα του ομφαλού υπάρχει ένα σκοτεινό πυρηνικό άτομο. Το εγώ συσχετίζεται στενά με εκείνο το άτομο. Αυτός είναι ο θρόνος του Σατανά.

«Όμως έχω λίγα εναντίον σου: Είναι κάποιοι κοντά σου που κρατούν τη διδαχή του Βαλαάμ, ο οποίος δίδαξε τον Βαλάκ να βάλει σε σκάνδαλο τους γιους του Ισραέλ, για να φάνε ειδωλόθυτα και να πορνεύσουν (όλα αυτά τα χυδαία πάθη είναι του Σατανά. Στην περιοχή του ομφαλού είναι ο θρόνος του Σατανά. Στην περιοχή του στομαχιού, είναι η λαιμαργία, η μέθη, κτλ.). Έτσι έχεις και εσύ κοντά σου κάποιους που διατηρούν τη διδαχή των Νικολαϊτών, την οποία απεχθάνομαι» (ΑΠ. 2: 14, 15).

Μόνο η αγιότητα και η απόλυτη αγνότητα, μας μετατρέπουν σε αγγέλους. Οι Νικολαΐτες σκορπούν το ιερό κρασί του Ναού. Ξοδεύουν το λάδι του λυχναριού και μένουν στα σκοτάδια. Οι Νικολαΐτες σκορπούν την πρώτη ύλη του Μεγάλου Έργου σε πρακτικές σεξουαλικής Αλχημείας. Αυτός είναι ο μαύρος Ταντρισμός.

«Μετανόησε λοιπόν, γιατί αλλιώς θα έρθω γρήγορα να τους πολεμήσω, με τη ρομφαία του στόματός μου» (ΑΠ. 2: 16). Αυτό ήδη συμβαίνει και πρέπει να ξέρουμε ότι από το έτος 1950, ένας Λόγος μάχεται ενάντια σε αυτούς με το φλεγόμενο ξίφος. Οι Νικολαΐτες βυθίζονται στην άβυσσο. Οι Νικολαΐτες μετατράπηκαν σε δαίμονες τρομερά διεστραμμένους.

«Αυτός που έχει αυτιά ας ακούει τι λέει το Πνεύμα στις εκκλησίες. Σε αυτόν που θα νικήσει, θα δώσω για να φάει από το μάνα το κρυμμένο (το μάνα της Χριστικής σοφίας) και θα του δώσω ακόμη μια ψήφο λευκή (η φιλοσοφική πέτρα, το σεξ), και πάνω στην ψήφο θα είναι γραμμένο ένα νέο όνομα, το οποίο κανένας δε θα ξέρει παρά μόνο αυτός που το λαμβάνει» (ΑΠ. 2: 17).

Εκείνο το νέο όνομα, είναι το όνομα του εσωτερικού Θεού μας, το όνομα του Υιού του ανθρώπου.

Οι αρετές που απαιτούνται για να ανοίξει η εκκλησία της Περγάμου, είναι: αγνότητα, αφοσίωση, πίστη και υπακοή στον Πατέρα.

Ο μυημένος δε μπορεί να είναι λαίμαργος, ούτε μέθυσος, ούτε πόρνος. Οι Νικολαΐτες, πορνεύοντας αναπτύσσουν σκοτεινές μαγικές δυνάμεις.

Ο μυημένος πρέπει να είναι μετριοπαθής, πιστός, αγνός, ταπεινός και υπάκουος.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Το Μήνυμα του Υδροχόου»)