Η εκκλησία της Σμύρνης είναι το προστατικό τσάκρα. Το Άπας είναι το τάττβα αυτού του τσάκρα. «Όλοι εσείς θα γίνετε Θεοί εάν φύγετε από την Αίγυπτο και διασχίσετε την Ερυθρά θάλασσα».

Τραγουδά ο θεϊκός άνδρας, τραγουδά η άφατη γυναίκα. Τραγουδούν και οι δύο, ο άνδρας και η γυναίκα. Και οι δύο τραγουδούν την ύψιστη όπερα των αιώνων. Αυτή η όπερα του φωτός αρχίζει στην Εδέμ και τελειώνει στην Εδέμ. Η φωνή του θαυμάσιου άνδρα είναι ηρωική, είναι φοβερή όπως η ακτίνα που αστράφτει, όπως η παντοδύναμη βροντή. Η φωνή της γυναίκας είναι τόσο γλυκιά και μελωδική όπως ο Μαγικός Αυλός του Μότσαρτ, ή όπως η θαυμαστή φωνή μιας σειρήνας του μεγάλου ωκεανού. Αυτό το συγκινητικό ζευγάρι, αυτή η αγαπημένη ένωση του Λόγου κάνει γόνιμα τα νερά της ζωής.

Όταν το φίδι φωτιάς ανασαίνει επάνω στα νερά της Εδέμ, ανοίγει την εκκλησία της Σμύρνης μέσα στον ένδοξο βρυχηθμό της σκέψης.

Γονατίζουμε για να ατενίσουμε το θαυμαστό λωτό των έξι πετάλων. Το λωτό του Νείλου. Το προστατικό τσάκρα πάνω στο οποίο εγκαθίστανται οι νεράιδες του μεγάλου ωκεανού.

Προσεύχεστε και διαλογίζεστε στο προστατικό τσάκρα. Όταν ο Αγαπημένος ξυπνά αυτό το τσάκρα, γινόμαστε στοιχειώδεις βασιλιάδες των υδάτων.

Αυτό το τσάκρα μας δίνει συνειδητή συνείδηση επάνω στη φύση όλων των όντων που κατοικούν στους εσωτερικούς κόσμους.

Αυτός που πίνει από τα καθαρά νερά της ζωής, ποτέ δε θα ξαναδιψάσει. Τα καθαρότατα ύδατα της Εδέμ, είναι ο θεϊκός καθρέφτης της αγάπης.

Ο κύκνος της άσπιλης λευκότητας κάθεται επάνω στο λουλούδι του λωτού. Μέσα στα συγκινητικά νανουρίσματα της φύσης, ο κύκνος της αγάπης ξυπνά.

«Και στον άγγελο (τον ατομικό) της εκκλησίας της Σμύρνης γράψε: Αυτά λέει ο πρώτος και ο τελευταίος, που ήταν νεκρός και έζησε (καθένας που λαμβάνει τη μύηση βενούστα): Ξέρω τα έργα και τις θλίψεις σου, και τη φτώχεια σου (η θλίψη και η φτώχεια είναι όροι θεμελιώδεις για να ανοίξει η εκκλησία της Σμύρνης) αλλά είσαι πλούσιος (πνευματικά). Ξέρω και τη βλασφημία αυτών που λένε ότι είναι τάχα Ιουδαίοι, αλλά δεν είναι, παρά μόνο συναγωγή του Σατανά. Μη φοβάσαι τα πάθη που σου μέλλονται να υποφέρεις. Να εδώ, ο διάβολος θα στείλει μερικούς από σας στη φυλακή (του πόνου), έτσι ώστε να δοκιμαστείτε και θα έχετε θλίψη δέκα ημέρες (δηλαδή, θα έχετε θλίψη όσο τίθεστε κάτω από τον τροχό της μετενσάρκωσης και του κάρμα). Μείνε πιστός μέχρι το θάνατο και θα σου δώσω την κορώνα της ζωής» (ΑΠ. 2: 8-10).

Όποιος λαμβάνει την κορώνα της ζωής ελευθερώνεται από τον τροχό της μετενσάρκωσης και του κάρμα.

Η κορώνα της ζωής είναι τριαδική. Έχει τρεις πτυχές: Πρώτη, ο Αρχαίος των Ημερών. Δεύτερη, ο Λατρευτός Υιός. Τρίτη, το πολύ σοφό Άγιο Πνεύμα.

Η κορώνα της ζωής είναι ο Άνθρωπος – Ήλιος, ο Βασιλιάς Ήλιος, ο τόσο γιορτασμένος από τον αυτοκράτορα Ιουλιανό. Η κορώνα της ζωής είναι η συνεχής αιώνια αναπνοή μας για τον εαυτό μας βαθιά άγνωστη, η ιδιαίτερη ακτίνα κάθε ανθρώπου, ο Χριστός. Η κορώνα της ζωής είναι ο Κέτερ, ο Τσοκμάχ και ο Μπινάχ (Πατέρας, Υιός, και Άγιο Πνεύμα).

Αυτός που είναι πιστός μέχρι το θάνατο, λαμβάνει την κορώνα της ζωής.

Στο συμπόσιο του Αρνίου λάμπουν σαν ήλιοι της αγάπης, τα άφατα πρόσωπα όλων εκείνων των Αγίων που το ενσάρκωσαν. Το άσπιλο λευκό τραπεζομάντιλο είναι βαμμένο με το πραγματικό αίμα το Αρνίου.

«Όποιος έχει αυτιά, ας ακούσει τι λέει το πνεύμα στις εκκλησίες. Ο νικητής δεν θα αδικηθεί από το δεύτερο θάνατο «(ΑΠ. 2: 11).

Όποιος δεν κερδίσει, θα χωριστεί από τον Αγαπημένο και θα βυθιστεί στην Άβυσσο. Εκείνοι που μπαίνουν στην άβυσσο θα περάσουν από το δεύτερο θάνατο. Οι δαίμονες της αβύσσου αποσυντίθενται αργά δια μέσου πολλών αιωνιοτήτων. Εκείνες οι ψυχές χάνονται. Αυτός που θα κερδίσει δε θα ζημιωθεί από το δεύτερο θάνατο.

«Μείνε πιστός μέχρι το θάνατο και θα σου δώσω την κορώνα της ζωής» (ΑΠ. 2: 10)

Σε αυτόν που ξέρει, ο λόγος δίνει εξουσία. Κανένας δεν τον πρόφερε, κανένας δε θα τον προφέρει, παρά αυτός που τον έχει ενσαρκώσει.

Όταν λαμβάνουμε την κορώνα της ζωής, ο Λόγος γίνεται σάρκα σε καθέναν από εμάς.

Κάθε άγιος που φθάνει στη μύηση βενούστα λαμβάνει την κορώνα της ζωής.

Ο πολυαγαπημένος μας σωτήρας Ιησούς Χριστός, έφθασε στο μύηση βενούστα στον Ιορδάνη.

«Και εκείνος ο Λόγος έγινε σάρκα και κατοίκησε ανάμεσά μας, και είδαμε τη δόξα του, δόξα σαν του μονογενούς πατέρα, γεμάτη με χάρη και αλήθεια» (Ιωάννης 1: 14).

«Το φως ήρθε στα σκοτάδια αλλά τα σκοτάδια δεν το γνώρισαν» (Ιωάννης 3: 19).

Είναι ο Σωτήρας, επειδή μας έφερε την κορώνα της ζωής και έδωσε το αίμα του για μας.

Πρέπει να φθάσουμε στην ανώτατη καταστροφή του εγώ, για να λάβουμε την κορώνα της ζωής.

Πρέπει να αναστήσουμε το Αρνίο μέσα στον εαυτό μας. Χρειαζόμαστε το Πάσχα της ανάστασης.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Το Μήνυμα του Υδροχόου»)