Ο νους είναι ο δέκτης όλων αυτών που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Ο νους τα λαμβάνει, τα μεταβολίζει και εκπέμπει κύματα.

Είναι απαραίτητο για τον Εσωτεριστή, προτού καν αρχίσει να σκέφτεται τη φώτιση, τις μυήσεις, το να γίνει ένας Δάσκαλος και να αποκτήσει μεγάλες δυνάμεις, να οργανώσει το νου του και τον τρόπο που σκέφτεται· ο εσωτεριστικός όρος γι’ αυτό είναι “Η Εκπαίδευση του Νου”.

Να θυμάσαι, αγαπητέ αναγνώστη, υπάρχουν πάνω από 6 δισεκατομμύρια κάτοικοι στον πλανήτη Γη, και μπορούμε να πούμε χωρίς το φόβο ότι κάνουμε λάθος ότι μιλάμε για 6 δισεκατομμύρια ενεργούς νόες.

Μπορείς να φανταστείς τι αναταραχή υπάρχει στην κοινωνία αφού κάθε άτομο έχει το δικό του τρόπο να σκέφτεται. Το πιο θλιβερό απ’ όλα είναι ότι κάθε ΕΓΩ που έχει αυτό το άτομο έχει κι αυτό τον τρόπο που σκέφτεται· αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα απέραντο χάος, πραγματική αναρχία που αναντίρρητα φέρνει στο κάθε άτομο τρομακτική ανισορροπία στη διανοητική, συναισθηματική και ψυχολογική συμπεριφορά.

Μπορώ να ομολογήσω, αγαπητέ αναγνώστη, ότι και εγώ έχω περάσει απ’ αυτές τις αξιοθρήνητες καταστάσεις της ονειροπόλησης και του ορθολογισμού. Ανάλωνα το χρόνο μου στο να σκέφτομαι για κάθε μάταιο πράγμα και να θυμάμαι κάθε ανοησία μέχρι το αξιοθρήνητο σημείο, για το οποίο και ντρέπομαι, που όταν έμπαινα σ’ αυτόν τον κόσμο της ονειροπόλησης, της κακιάς θέλησης, των θριάμβων και των αποτυχιών, κατέληγα να παραμιλώ μόνος μου. Ίσως μία ή δύο φορές θυμόμουν τον εαυτό μου και ξαφνιαζόμουν μαζί του όταν ανακάλυπτα ότι μιλούσα σ’ αυτούς τους χαρακτήρες που είχα μέσα στο μυαλό μου. Ο καθ’ ένας έλεγε τη δική του ιστορία, τα δικά του περιστατικά. Κάποιος μπορεί να έπινε μπύρες και άλλος να μίλαγε στη γυναίκα που αγαπούσε ενώ κάποιοι άλλοι κατέκριναν κάποιους άλλους. Αυτό σημαίνει αγαπητέ αναγνώστη ένα τρελοκομείο. Δεν ντρέπομαι να μιλήσω γι’ αυτό γιατί δεν μπορώ να κρύψω την θλιβερή πραγματικότητα στην οποία ζούσα προτού ξεκινήσω αυτές τις σπουδές που με αναγέννησαν.

Όταν ξεκίνησα τις ΓΝΩΣΤΙΚΕΣ σπουδές και καθώς μελετούσα τα έργα του Αξιοσέβαστου Δασκάλου, συνειδητοποίησα ότι αυτό που συνέβαινε δεν ήταν υγειές, ήταν ανώμαλο, και ότι αυτός είναι ένας κόσμος τρελών. Ήθελα να εμβαθύνω σε αυτό το θέμα και άρχισα να παίρνω αυτή την εργασία πολύ σοβαρά και παρ’ ότι ήμουν πολύ απασχολημένος με το να συντηρώ την οικογένεια μου, πράγμα το οποίο με υποχρέωνε να κοιμάμαι λίγες ώρες τη νύχτα, αφιέρωνα τον εαυτό μου στη βαθιά προσευχή και στο διαλογισμό ζητώντας από το Είναι μου να με βοηθήσει και να μου δώσει δύναμη, θέληση και συνέχεια στους στόχους μου.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και γρήγορα, γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα ότι πρέπει να παραμένω σε κατάσταση Επαγρύπνησης. Παρατηρούσα ό,τι έμπαινε στο νου μου από στιγμή σε στιγμή και φυσικά αυτό δεν ήταν εύκολο. Υπήρχαν καταστάσεις όπου πραγματικά αισθανόμουν εξοντωμένος αλλά με τη βοήθεια των Θεοτήτων συνέχιζα στο στόχο μου.

Γρήγορα αντιλήφθηκα ποιο ήταν το Κύριο Χαρακτηριστικό μου Γνώρισμα και σαν ένας καλός Ταύρος και σαν άνθρωπος που είχα ζήσει στον κόσμο, μπορούσα να διακρίνω ότι είχα στο νου μου αυτές τις βίαιες καταστάσεις, παθιασμένες και έμμονες καταστάσεις οι οποίες έπλεαν με μεγάλη συχνότητα στο νου μου.

Αυτός είναι ο λόγος που αισθανόμουν ότι έπρεπε να εντείνω την προσοχή μου προς όλα αυτά τα θέματα και σε κάθε κομμάτι της Λεγεώνας που από λεπτό σε λεπτό μου επιτιθόταν.

Θυμάμαι ότι εκείνον τον καιρό είχα αγοράσει έναν καθρέφτη, έναν μικρό καθρέφτη και τον είχα σ’ ένα τσεπάκι στο στήθος μου και όποια στιγμή δεν με έβλεπε κανείς, έβγαζα το καθρεφτάκι, κοίταζα τον εαυτό μου και έκανα την πρακτική που είχε δώσει ο Α. Δ. SAMAEL στο βιβλίο του “Εισαγωγή στη Γνώση”, όπου ο μαθητής κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη χωρίς ν’ ανοιγοκλείνει τα μάτια και λέει “Αγαπημένη μου Ψυχή, πρέπει να με γεμίσεις με Δύναμη, πρέπει να νικήσεις το Φύλακα του κατωφλιού, πρέπει να υπερβείς το νου μου ... κλπ”.

Επίσης εξασκούσα κάθε μέρα την πρακτική που είχε δώσει ο Α. Δ. Samael που λέει “Γήινε νου, είσαι ο σκλάβος μου, είμαι ο αφέντης σου μέχρι το τέλος των αιώνων”. Έκανα όλες αυτές τις πρακτικές με την αδιάσειστη πρόθεση να ξεπεράσω τον ίδιο μου τον εαυτό, να τον υποτάξω, και τότε ήταν που μου έριξαν τη δοκιμασία του Φύλακα του Κατωφλιού και την οποία έπρεπε να περάσω στο φυσικό επίπεδο.

Μία βροχερή, κρύα νύχτα με αστραπές βρέθηκα μόνος στην κορυφή ενός λόφου στην εξοχή όταν ένας τύπος παρουσιάστηκε μπροστά μου και όπως έλεγε και ο Δάσκαλος φώναζε, ούρλιαζε και βρυχούταν και δεν μπορώ παρά να ομολογήσω ότι φοβήθηκα πολύ αλλά ούτε στιγμή δε σκέφτηκα να το βάλω στα πόδια. Απλά είπα στον εαυτό μου, “Δε θα του επιτεθώ αλλά δε θα υποχωρήσω ούτε μια ίντσα, θα πεθάνω εδώ που είμαι” και πήρα στα χέρια ένα μικρό ξίφος που χρησιμοποιούσα και μ’ αυτά το λόγια που μού βγήκαν εκείνη τη στιγμή είπα “Είμαι με το Θεό και τίποτα και κανείς δεν μπορεί να με βλάψει. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ είναι το καταφύγιο μου και είμαι μαζί Του”. Θυμάμαι ότι αυτές ήταν οι μόνες λέξεις που μπόρεσα να προφέρω και το γεγονός πέρασε.

Επίσης θυμάμαι πολύ καθαρά ότι μια νύχτα ήμουν στην εξοχή στις όχθες ενός γνώριμου σ’ εμένα ποταμού και μπορούσα να δω ότι η παλίρροια του ποταμού έφτανε ψηλά. Κάποιος που δεν μπορούσα να δω καθαρά ήρθε κοντά μου και πέταξε έναν βαρύ σάκο μέσα στο ποτάμι. Μου είπε “πρέπει να σώσεις το σάκο με τις πατάτες, να μην πάει στον πυθμένα του ποταμού” και αμέσως είπα αυθόρμητα “Ναι, ναι μπορώ να τον βγάλω”.

Έτσι ρίχτηκα μέσα στο ποτάμι. Ήμουν καλός δύτης και θυμάμαι ότι πήγαινα όλο και πιο βαθιά στον πυθμένα του ποταμού αλλά δεν μπορούσα να βρω το σάκο. Τελικά τον βρήκα. Ήταν ένας συνηθισμένος σάκος που χρησιμοποιούν για να βάζουν τις πατάτες· τον πήρα στα χέρια μου και με μεγάλη προσπάθεια άρχισα ν’ ανεβαίνω στην επιφάνεια. Όταν βγήκα στην επιφάνεια είδα ότι τα νερά του ποταμού είχαν ανέβει δραματικά και οι όχθες ήταν ακόμα πιο μακριά. Τα νερά ήταν πολύ ταραγμένα και βρώμικα. Πανικοβλήθηκα αλλά με λίγη δυσκολία πλησίαζα στην όχθη και βγήκα έξω.

Προς έκπληξή μου, όταν βγήκα είδα το σάκο που έγραφε “ψωμί” και έτσι τελειώνει η ιστορία μου. Αυτή ήταν η δοκιμασία του νερού.

Κάποια άλλη φορά, ενώ ήμουν έξω απ’ το φυσικό μου όχημα, είδα ότι ένα μέρος στην εξοχή ήταν καμένο και μερικοί κορμοί δέντρων ακόμα φλέγονταν και υπήρχε πολύς καπνός. Ήμουν με τη γυναίκα μου και παρατήρησα ότι το στενό μονοπάτι απ’ όπου θα περνούσαμε είχε καεί και υπήρχαν παντού φλεγόμενα απομεινάρια. Την πήρα από το χέρι και τής είπα “ας περάσουμε γρήγορα” αλλά καθώς περνούσαμε ανάμεσα η φωτιά αναζωπυρώθηκε και απ’ τις δύο πλευρές και τής λέω “ας περάσουμε γιατί απ’ αυτό το σημείο δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω”. Εκείνη μου είπε “μα θα κάψουμε τα πόδια μας και το σώμα μας”. Θυμήθηκα τη Θεϊκή μου Μητέρα και τις Θεότητες και ζήτησα να μάς βοηθήσουν να περάσουμε το μονοπάτι.

Βλέποντας ότι δε σταματήσαμε, η γη άρχισε να τρέμει σαν να ήμασταν πάνω σ’ έναν ελέφαντα γιατί βρισκόμασταν σ’ έναν λόφο και απ’ το εσωτερικό του η γη έτρεμε και άκουσα έναν σκοτεινό βρυχηθμό που μου έλεγε “δώσε μου κάτι να φάω γιατί θα πεθάνω”. Προχώρησα ακόμα πιο γρήγορα μέχρι που κυριολεκτικά παραδόθηκα στο έλεος της φωτιάς, αλλά με προσευχή, γαλήνη και πίστη το φαινόμενο πέρασε ξαφνικά. Αυτό ήταν η δοκιμασία της φωτιάς.

Μπορώ να σάς διηγηθώ αμέτρητες ιστορίες αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Σάς διηγούμαι αυτές τις λεπτομέρειες σαν μαρτυρίες για το ότι όταν κάποιος έχει υπερ-πειθαρχία στο νου και στα συναισθήματα και έχει το κέντρο του στην καρδιά του, στο Είναι του, τότε κανένα γεγονός, καμία δοκιμασία δε θα μπορεί να τον ταρακουνήσει.

Πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι αυτές οι δοκιμασίες που σάς διηγούμαι γίνονται σε ένα εσωτερικό επίπεδο και δίνονται στα όνειρα. Αυτό σημαίνει ότι ενώ ονειρεύεσαι νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο φυσικό κόσμο, με το φυσικό σου σώμα. Γι’ αυτό και ακούω πολλούς αδελφούς να λένε “με έπιασε ξαφνικά απροετοίμαστο”. Θα πρέπει να είμαστε πάντα προετοιμασμένοι. Θα πρέπει να είμαστε πάντα σε επαγρύπνηση γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει πότε θα έρθει αντιμέτωπος με κάποια δοκιμασία.

Νοητική Δυναμική είναι απλά το να διατηρεί κανείς τον εαυτό του στο Αιώνιο ΤΩΡΑ, σε αυτή τη στιγμή, αυτό είναι που θα του επιτρέψει να διαχειρίζεται αυτόν τον αυθορμητισμό της Συνείδησης. Όταν ο νους δεν είναι εκπαιδευμένος είναι πολύ σημαντικό να τού δίνουμε καθήκοντα όπως: συγκέντρωση στην καρδιά, νοητική εκφώνηση κάποιων μάντραμ, προσευχές και έμπνευση.

Εφόσον το ΕΓΩ αντιπαθεί όλα τα παραπάνω, και ούτε αυτά βολεύουν τα διάφορα «εγώ», τότε ο μυημένος αρχίζει να έχει έναν πιο ήρεμο νου, που έχει την τάση να σκέφτεται αυτά που πρέπει, και όχι ό,τι το ΕΓΩ τον αναγκάζει να σκεφτεί.

Κατά τη διάρκεια αυτής της δραστηριότητας αρχίζουν να έρχονται εκπληκτικές διδασκαλίες, ερμηνείες των Χριστικών Μυστηρίων, ικανότητες του Είναι και όλα αυτά τα πράγματα μάς προετοιμάζουν, μάς ωθούν να συνεχίσουμε προς ανώτερες οκτάβες για ανώτερες διδασκαλίες.

Η Νοητική Δυναμική μάς οδηγεί στο να κατανοήσουμε πραγματικά το βάθος, το μεγαλείο του Θεού σε όλες του τις πτυχές. Ένας νους με έμπνευση διεισδύει στις πιο ανυψωμένες σφαίρες της κοσμικής κατανόησης. Είναι ένας νους που δεν έχει όρια, δεν περιορίζεται από πεποιθήσεις, γνώμες και καλούπια κανενός είδους.

Μόνο ομορφιά υπάρχει σ’ έναν εμπνευσμένο νου, μόνο τρυφερότητα, δηλαδή, το μεγαλείο τού Θεού είναι ένας κοσμικός νους, και αυτό είναι που ονομάζεται “Ανώτερη Διάνοια”.

Α.Δ. Lakhsmi (απόσπασμα από το «Ο Αγαθός Δαήμων»)