Η ΤΑΥΤΙΣΗ και η ΓΟΗΤΕΙΑ οδηγούν στον ΥΠΝΟ της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Παράδειγμα: Βαδίζετε πολύ ήρεμα στον δρόμο και ξαφνικά συναντάτε μπροστά σας μία δημόσια διαδήλωση. Αλαλάζουν τα πλήθη, μιλάνε οι ηγέτες του λαού, ανεμίζουν οι σημαίες στον αέρα, οι άνθρωποι μοιάζουν σαν τρελοί, όλοι μιλάνε, όλοι φωνάζουν.

Εκείνη η ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Εσείς έχετε ήδη ξεχάσει ότι είχατε να κάνετε, έχετε ταυτιστεί με τις μάζες, οι λόγοι των ομιλητών σας έχουν πείσει.

Τόσο ενδιαφέρουσα είναι η ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, που έχετε ήδη ξεχάσει τον ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ, έχετε τόσο ΤΑΥΤΙΣΤΕΙ με εκείνη την ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ, που πλέον δεν σκέφτεστε τίποτε άλλο, έχετε γοητευτεί, και τώρα έχετε πέσει στον ύπνο της συνείδησης. Έχετε γίνει ένα με τις μάζες που αλαλάζουν και έτσι και εσείς επίσης φωνάζετε και επίσης πετάτε πέτρες και προσβολές. Ονειρεύεστε υπέροχα και πλέον δεν ξέρετε ποιος είστε, έχετε ξεχάσει τα πάντα.

Θα σας δώσουμε τώρα ένα άλλο απλούστερο παράδειγμα: Είστε στην σάλα του σπιτιού σας, καθισμένοι μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασής σας. Εμφανίζονται σκηνές καουμπόϋδων, υπάρχουν πυροβολισμοί, δράματα ερωτευμένων, κλπ, κλπ.

Η ταινία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, έχει εντελώς αποσπάσει την προσοχή σας. Έχετε ήδη ξεχάσει τόσο τον ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ, που φωνάζετε ενθουσιασμένοι, είστε ταυτισμένοι με τους καουμπόϋδες, με τους πυροβολισμούς, με το ζευγάρι των ερωτευμένων.

Η Γοητεία είναι τώρα τρομερή, πλέον δεν θυμάστε ούτε απόμακρα τον εαυτό σας, έχετε εισέλθει σε έναν πολύ βαθύ ύπνο. Σε αυτές τις στιγμές το μόνο που θέλετε να δείτε είναι ο θρίαμβος του ήρωα της ταινίας, σε αυτές τις στιγμές ανησυχείτε μόνον για την τύχη που μπορεί να έχει.

Χιλιάδες και εκατομμύρια είναι οι συνθήκες που οδηγούν σε ΤΑΥΤΙΣΗ, ΓΟΗΤΕΙΑ, ΥΠΝΟ.

Οι άνθρωποι ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ με τα ΠΡΟΣΩΠΑ, τις ΙΔΕΕΣ και κάθε είδους ΤΑΥΤΙΣΗ, την ακολουθεί η ΓΟΗΤΕΙΑ και ο ΥΠΝΟΣ.

Οι άνθρωποι ζουν με την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΗ, εργάζονται κοιμισμένοι, οδηγούν αυτοκίνητα κοιμισμένοι και επίσης σκοτώνουν τους πεζούς οι οποίοι ονειρεύονται στους δρόμους, απορροφημένοι από τις σκέψεις τους.

Κατά την διάρκεια της ανάπαυσης του φυσικού σώματος, το ΕΓΩ βγαίνει από το ΦΥΣΙΚΟ ΣΩΜΑ και ακολουθεί τα όνειρά του, οπουδήποτε πηγαίνει. Όταν επιστρέφει στο φυσικό σώμα, όταν επανέρχεται στην κατάσταση της Εγρήγορσης, συνεχίζει να ονειρεύεται και κατά αυτόν τον τρόπο, διέρχεται ολόκληρη την ζωή του ονειρευόμενο.

Τα πρόσωπα που πεθαίνουν παύουν να υπάρχουν, αλλά το ΕΓΩ, συνεχίζει στους ΥΠΕΡΑΙΣΘΗΤΟΥΣ κόσμους, πολύ πέραν του θανάτου.

Κατά την ώρα του θανάτου, το ΕΓΩ ακολουθεί τα όνειρά του, τις κοσμικές ασχολίες του, και ζει στον κόσμο των νεκρών ονειρευόμενο. Συνεχίζει ονειρευόμενο με την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ κοιμισμένη, περιφέρεται σαν ένας υπνοβάτης, κοιμισμένο, ασυνείδητο.

Όποιος θέλει να ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, πρέπει να εργαστεί εδώ και τώρα. Έχουμε την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΗ και αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να ΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΗΝ εδώ και τώρα. Όποιος ΑΦΥΠΝΙΖΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ εδώ, σε αυτόν τον κόσμο, αφυπνίζεται σε όλους τους Κόσμους.

Όποιος ΑΦΥΠΝΙΖΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ σε αυτόν τον ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΟ ΚΟΣΜΟ, ΑΦΥΠΝΙΖΕΤΑΙ επίσης στις ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ τέταρτη, πέμπτη, έκτη και έβδομη.

Όποιος θέλει να ζει ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ στους ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ, πρέπει να ΑΦΥΠΝΙΖΕΤΑΙ εδώ και τώρα.

Τα τέσσερα ευαγγέλια επιμένουν στην αναγκαιότητα της ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ, αλλά οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν.

Οι άνθρωποι κοιμούνται βαθύτατα, αλλά πιστεύουν ότι είναι ξυπνητοί. Όταν κάποιος αποδέχεται ότι είναι κοιμισμένος, αυτό είναι ένα καθαρό σημάδι, ότι έχει αρχίσει να αφυπνίζεται.

Είναι τρομερά δύσκολο, να κάνεις άλλα άτομα να κατανοήσουν ότι έχουν την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ κοιμισμένη. Οι άνθρωποι ποτέ δεν αποδέχονται την τρομερή αλήθεια, ότι είναι κοιμισμένοι.

Όποιος θέλει να ΑΦΥΠΝΙΣΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, πρέπει να εξασκεί από ΣΤΙΓΜΗ σε ΣΤΙΓΜΗ την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΥΤΟΕΝΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ.

Το να βρίσκεται κανείς σε κατάσταση ΑΥΤΟΕΝΘΥΜΗΣΗΣ από ΣΤΙΓΜΗ σε ΣΤΙΓΜΗ, απαιτεί στην πραγματικότητα εντατική εργασία.

Μία στιγμή, ένα λεπτό λησμοσύνης είναι αρκετό για να αρχίσει κάποιος να ονειρεύεται θαυμάσια.

Χρειαζόμαστε ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ να είμαστε επάγρυπνοι όλων των σκέψεών μας, των συναισθημάτων μας, των επιθυμών μας, των αισθημάτων μας, των συνηθειών μας, των ενστίκτων μας, των σεξουαλικών μας παρορμήσεων, κλπ.

Κάθε σκέψη, συναίσθημα, κίνηση, ενστικτώδης δράση, σεξουαλική παρόρμηση, πρέπει άμεσα να αυτόπαρατηρηθεί καθώς αναβλύζει στον ΨΥΧΙΣΜΟ μας. Οποιαδήποτε απώλεια προσοχής είναι αρκετή για να πέσουμε στον ύπνο της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

Πολλές φορές περπατάτε στο δρόμο απορροφημένοι στις σκέψεις σας, ταυτισμένοι με αυτές τις σκέψεις, γοητευμένοι, ονειρευόμενοι υπέροχα. Ξαφνικά, ένας στενός φίλος σας, περνάει μπροστά σας, σας χαιρετάει και εσείς δεν του ανταποδίδετε τον χαιρετισμό, επειδή δεν τον έχετε δει, λόγω του ότι ονειρεύεστε. Ο φίλος σας θυμώνει, θεωρεί ότι είστε άτομο χωρίς τρόπους, είτε ότι είστε θυμωμένος μαζί του. Ο φίλος σας, επίσης, κινείται ονειρευόμενος. Εάν ήταν ξυπνητός, δεν θα είχε κάνει τέτοιες εικασίες στον εαυτό του, θα καταλάβαινε αμέσως, ότι περπατάτε κοιμισμένος.

Πολλές είναι επίσης οι περιπτώσεις, που κάνετε λάθος στην πόρτα και χτυπάτε εκεί που δεν πρέπει να χτυπήσετε, επειδή είστε κοιμισμένος.

Ταξιδεύετε με ένα μέσο μαζικής μεταφοράς στην πόλη. Πρέπει να κατεβείτε σε ένα συγκεκριμένο δρόμο, αλλά είστε ταυτισμένος, γοητευμένος, ονειρεύεστε υπέροχα, με μία δουλειά σας, στο νου σας, ή με μία ανάμνησή σας ή με μία συμπάθειά σας. Ξαφνικά, συνειδητοποιείτε ότι έχετε προσπεράσει τον δρόμο σας, κάνετε να σταματήσει το μέσο μεταφοράς και περπατάτε προς τα πίσω μερικές οδούς.

Είναι πολύ δύσκολο να παραμείνετε ξυπνητός από στιγμή σε στιγμή, αλλά είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ.

Όταν μάθουμε να ζούμε ξυπνητοί από στιγμή σε στιγμή, τότε παύουμε να ονειρευόμαστε τόσο εδώ, όσο και όταν είμαστε έξω από το φυσικό μας σώμα.

Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ότι όταν οι άνθρωποι πέφτουν σε κατάσταση ύπνου, βγαίνουν από το φυσικό τους σώμα, αλλά συνεχίζουν να ονειρεύονται και ζουν στους εσωτερικούς κόσμους ονειρευόμενοι και όταν επιστρέφουν στο φυσικό τους σώμα, συνεχίζουν με τα όνειρά τους, συνεχίζουν να ονειρεύονται.

Όταν κάποιος μαθαίνει να ζει ΞΥΠΝΗΤΟΣ από στιγμή σε στιγμή, αυτός παύει να ονειρεύεται τόσο εδώ, αλλά και στους εσωτερικούς κόσμους.

Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ότι το ΕΓΩ περιβαλλόμενο από τα ΣΕΛΗΝΙΑΚΑ του ΣΩΜΑΤΑ, ΕΞΕΡΧΕΤΑΙ του ΦΥΣΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ όταν αυτό κοιμάται. Ατυχώς, το ΕΓΩ ζει ονειρευόμενο στους ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ.

Μέσα στα ΣΕΛΗΝΙΑΚΑ ΣΩΜΑΤΑ υπάρχει, πέρα από το ΕΓΩ, αυτό που αποκαλείται ΟΥΣΙΑ, ΨΥΧΗ, ΚΛΑΣΜΑ ΨΥΧΗΣ, ΜΠΟΥΔΑΤΑ, ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Είναι αυτή η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, την οποία πρέπει να ξυπνήσουμε εδώ και τώρα.

Εδώ, σε αυτό τον κόσμο έχουμε την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ μας, και εδώ πρέπει να ΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΟΥΜΕ, εάν πραγματικά θέλουμε να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε και να ζήσουμε συνειδητά στους ανώτερους κόσμους.

Το ΠΡΟΣΩΠΟ που έχει αφυπνισμένη συνείδηση, ζει, εργάζεται, και δρα συνειδητά στους ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ, καθόσον το φυσικό του σώμα αναπαύεται στο κρεβάτι.

Το ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ άτομο δεν έχει προβλήματα ΞΕΔΙΠΛΩΜΑΤΟΣ. Το πρόβλημα του να μάθει κάποιος να ΞΕΔΙΠΛΩΝΕΤΑΙ κατά βούληση, υπάρχει μόνον για τους ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟΥΣ.

Το ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟ άτομο ούτε καν απασχολείται με το να μάθει να ξεδιπλώνεται. Αυτός ζει συνειδητά στους ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ, καθόσον το φυσικό του σώμα κοιμάται στο κρεβάτι.

Το αφυπνισμένο άτομο ΔΕΝ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ πλέον. Κατά την διάρκεια της ανάπαυσης του φυσικού σώματος, αυτός ζει στις περιοχές εκείνες όπου οι άνθρωποι περιπλανιούνται κοιμισμένοι, αλλά με την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΗΤΗ. ΤΟ ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟ ΑΤΟΜΟ βρίσκεται σε επαφή με την ΛΕΥΚΗ ΣΤΟΑ, επισκέπτεται τους ΝΑΟΥΣ της ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ και συνομιλεί με τον GURU - DEVA του, καθόσον το φυσικό του σώμα κοιμάται.

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΥΤΟ-ΕΝΘΥΜΗΣΗ από λεπτό σε λεπτό, αναπτύσσει την ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ-ΚΟΣΜΙΚΗ Αίσθηση και κατόπιν, μπορούμε ακόμα να βλέπουμε τα όνειρα. Η ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ περιλαμβάνει ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ, την όραση, την ακοή, την όσφρηση, την γεύση, την αφή κλπ... Η ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ είναι η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ της ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

Τα ΤΣΑΚΡΑΣ, για τα οποία μας μιλάει ο αποκρυφισμός, σε σχέση με την ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ αίσθηση, είναι ότι είναι η φλόγα ενός σπίρτου σε σχέση με τον Ήλιο.

Εάν η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΥΤΟΕΝΘΥΜΗΣΗ από λεπτό σε λεπτό, είναι θεμελιώδης για την ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, το να μάθει κανείς να χρησιμοποιεί την ΠΡΟΣΟΧΗ είναι εξίσου θεμελιώδες.

Οι ΓΝΩΣΤΙΚΟΙ σπουδαστές πρέπει να μάθουν να διαιρούν την ΠΡΟΣΟΧΗ σε τρία τμήματα: ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ΤΟΠΟΣ.

ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ. Να μην πέφτει κανείς στο σφάλμα να ξεχνάει τον ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ σε καμία περίσταση.

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ. Να παρατηρεί κανείς κάθε περίσταση, κάθε δεδομένο, κάθε γεγονός ανεξάρτητα του πόσο ασήμαντο μοιάζει αυτό, με λεπτομέρειες χωρίς να ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.

ΤΟΠΟΣ. Η ακριβής παρατήρηση του τόπου στον οποίο μπορεί να βρισκόμαστε, το να ρωτάμε τον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, “Ποιο μέρος είναι αυτό; Γιατί βρίσκομαι εδώ;”

Εντός αυτού του παράγοντα ΤΟΠΟΣ, πρέπει να περιλάβουμε και το ζήτημα των ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ, επειδή μπορεί στην πραγματικότητα να βρισκόμαστε στην τέταρτη ή την πέμπτη ΔΙΑΣΤΑΣΗ της φύσης, κατά την στιγμή της παρατήρησης. Ας θυμηθούμε ότι η φύση έχει επτά ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ.

Ο Νόμος της βαρύτητας κυβερνάει τον ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΟ ΚΟΣΜΟ. Στις ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ της φύσης υπάρχει o νόμος της ΑΝΥΨΩΣΗΣ. Καθώς παρατηρούμε ένα μέρος, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε το ζήτημα των επτά ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ της φύσης. Αρμόζει λοιπόν να ρωτάμε τον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ “Σε ποια ΔΙΑΣΤΑΣΗ βρίσκομαι;” Κατόπιν είναι απαραίτητο, κατά την διαδικασία της επιβεβαίωσης, να κάνουμε το μέγιστο δυνατόν άλμα, σκοπεύοντας να αιωρηθούμε στον περιβάλλοντα χώρο. Είναι λογικό, ότι εάν αιωρούμαστε, είναι επειδή βρισκόμαστε εκτός του ΦΥΣΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, ότι όταν το φυσικό σώμα κοιμάται, το ΕΓΩ μαζί με τα ΣΕΛΗΝΙΑΚΑ ΣΩΜΑΤΑ και την ΟΥΣΙΑ εντός του, περιπλανιέται ασυνείδητο, σαν υπνοβάτης, στον ΜΟΡΙΑΚΟ ΚΟΣΜΟ.

Η ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ σε ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ΤΟΠΟ, οδηγεί στην ΑΦΥΠΝΙΣΗ της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

Πολλοί ΓΝΩΣΤΙΚΟΙ σπουδαστές, όταν συνήθισαν σε αυτήν την άσκηση, σε αυτήν την ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ σε τρία τμήματα, σε αυτές τις ερωτήσεις, σε αυτό το μικρό άλμα κλπ, κατά την διάρκεια της κατάστασης της επαγρύπνησης, από στιγμή σε στιγμή, κατέληξαν στο να εφαρμόζουν την ίδια άσκηση κατά την διάρκεια του ύπνου του φυσικού σώματος, όταν στην πραγματικότητα βρίσκονταν στους ανώτερους κόσμους και όταν έκαναν το περίφημο εκείνο πειραματικό άλμα, αιωρούνταν με χαρά στην περιβάλλουσα ατμόσφαιρα. Τότε αφύπνισαν ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, και κατόπιν θυμόντουσαν, ότι το φυσικό σώμα παρέμενε κοιμισμένο στο κρεβάτι και πλήρεις χαράς, ήταν ικανοί να αφοσιωθούν στην μελέτη των ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ της ζωής και του ΘΑΝΑΤΟΥ στις ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ.

Είναι εντελώς ΛΟΓΙΚΟ να πούμε, ότι μία άσκηση που εφαρμόζεται από στιγμή σε στιγμή καθημερινά, που γίνεται συνήθεια, έθιμο, καταγράφεται τόσο πολύ στις διάφορες ζώνες του ΝΟΥ, ώστε κατόπιν να επαναλαμβάνεται αυτόματα κατά την διάρκεια του ύπνου, όταν είμαστε εκτός του φυσικού σώματος και σαν αποτέλεσμα έρχεται η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Εσωτερική Πραγματεία Ερμητικής Αστρολογίας»)