Οι άνθρωποι δουλεύουν καθημερινά, αγωνίζονται για την επιβίωση, θέλουν με κάποιο τρόπο να επιζήσουν, όμως δεν είναι ευτυχείς.

Αυτά τα της ευτυχίας είναι κινέζικα -όπως λένε εδώ- το πιο σοβαρό είναι ότι οι άνθρωποι το ξέρουν όμως μέσα σε τόσες πίκρες, φαίνεται ότι δεν χάνουν τις ελπίδες τους να την επιτύχουν κάποια μέρα, χωρίς να ξέρουν πως και με ποιο τρόπο.

Φτωχοί άνθρωποι! Πόσο υποφέρουν! Και όμως θέλουν να ζήσουν, φοβούνται να χάσουν τη ζωή τους…

Αν οι άνθρωποι καταλάβαιναν κάτι πάνω στην Επαναστατική Ψυχολογία, πιθανόν να σκέφτονταν διαφορετικά. Όμως στ’ αλήθεια δεν ξέρουν τίποτα, θέλουν να επιζήσουν μέσα στη δυστυχία τους και αυτό είναι όλο.

Υπάρχουν στιγμές απολαυστικές και πολύ ευχάριστες αλλά αυτό δεν είναι ευτυχία. Οι άνθρωποι συγχέουν την απόλαυση με την ευτυχία.

Κέφι, μεθύσι, όργια, είναι ζωική απόλαυση όμως δεν είναι ευτυχία…εν τούτοις υπάρχουν υγιείς γιορτές χωρίς γλέντια, χωρίς ζωώδη απόλαυση, χωρίς οινόπνευμα κ.λ.π. όμως ούτε αυτό είναι ευτυχία.

Είσαι ευγενές πρόσωπο; Πως αισθάνεσαι όταν χορεύεις; Είσαι ερωτευμένος; Αγαπάς αληθινά; Πως αισθάνεσαι χορεύοντας με αυτόν που λατρεύεις; Επέτρεψέ μου να φερθώ λίγο σκληρά αυτές τις στιγμές λέγοντας ότι ούτε αυτό είναι ευτυχία.

Αν είσαι πια γερασμένος, αν δεν σε προσελκύουν τέτοιες απολαύσεις, αν σου δημιουργούν γεύση κατσαρίδας, συγχώρα με αν σου πω ότι θα ήταν διαφορετικά αν ήσουν νέος γεμάτος αυταπάτες.

Ούτως ή άλλως, ότι και να λέμε, χορεύεις δεν χορεύεις, ερωτεύεσαι ή όχι, έχεις ή δεν έχεις αυτό που λέγεται χρήμα, εσύ δεν είσαι ευτυχισμένος αν και σκέφτεσαι το αντίθετο.

Περνά κανείς τη ζωή ψάχνοντας παντού την ευτυχία και πεθαίνει χωρίς να την συναντήσει.

Στη λατινική Αμερική είναι πολλοί αυτοί που ελπίζουν να κερδίσουν κάποτε τον πρώτο λαχνό του λαχείου, πιστεύουν ότι έτσι θα επιτύχουν την ευτυχία. Μερικοί στ’ αλήθεια τον κερδίζουν, όμως δεν κατορθώνουν μ’ αυτό την επιθυμητή ευτυχία.

Όταν κανείς είναι μικρός, ονειρεύεται την ιδανική γυναίκα, κάποια πριγκίπισσα από τις «Χίλιες και μία Νύχτες», κάτι το εξαιρετικό. Έρχεται μετά η σκληρή πραγματικότητα των γεγονότων: γυναίκα, μικρά παιδάκια να αναθρέψει, δύσκολα οικονομικά προβλήματα κ.λ.π.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ενώ τα παιδιά αναπτύσσονται, τα προβλήματα επίσης μεγαλώνουν μέχρι να γίνουν άλυτα…

Κατά το μέτρο που το μικρό αγόρι ή κορίτσι μεγαλώνει, τα παπούτσια γίνονται κάθε φορά πιο μεγάλα και η τιμή πιο υψηλή, αυτό είναι ξεκάθαρο.

Όπως τα πλάσματα μεγαλώνουν, το ποσόν για τον ρουχισμό ανεβαίνει όλο και περισσότερο.

Αν υπάρχει χρήμα τότε δεν υπάρχει πρόβλημα σε αυτό το σημείο, αν όμως δεν υπάρχει τα πράγματα γίνονται σοβαρά και υποφέρουν φοβερά…

Όλα αυτά γίνονται πιο υποφερτά λίγο πολύ αν η γυναίκα είναι καλή. Όμως αν ο φτωχός άνδρας είναι απατημένος, να βάζω κέρατα σημαίνει να απατάει ο ένας τον άλλον, όταν λοιπόν του βάζουν κέρατα τι του χρησιμεύει τότε να αγωνιστεί για να κερδίσει χρήματα;

Ευτυχώς υπάρχουν εξαιρετικές περιπτώσεις, θαυμάσιες σύζυγοι, αληθινές συντρόφισσες, τόσο στην ευημερία όσο και στην δυστυχία. Όμως στην άκρη των άκρων, το πιο χειρότερο απ’ όλα είναι ότι τότε ο άνδρας δεν ξέρει να την εκτιμήσει και μέχρι που την εγκαταλείπει για άλλες γυναίκες που θα του πικράνουν τη ζωή.

Πολλές είναι οι κόρες που ονειρεύονται έναν «γαλάζιο πρίγκιπα», δυστυχώς τα πράγματα γίνονται πολύ διαφορετικά και στο πεδίο των γεγονότων η φτωχή γυναίκα παντρεύεται έναν δήμιο…

Η μεγαλύτερη αυταπάτη για μια γυναίκα είναι να καταλήξει να έχει ένα όμορφο σπιτικό και να γίνει μητέρα. Θείος προορισμός, όμως και να της τύχει καλός σύζυγος -πράγμα πολύ δύσκολο- στο τέλος όλα τελειώνουν: οι γιοι και οι κόρες παντρεύονται, φεύγουν ή κακοπληρώνουν τους γονείς και το σπιτικό κλείνει οριστικά.

Γενικά σ’ αυτόν τον σκληρό κόσμο που ζούμε δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι άνθρωποι. Όλα τα φτωχά ανθρώπινα όντα είναι δυστυχισμένα.

Στη ζωή γνωρίσαμε πολλούς «γαϊδάρους» με λεφτά, γεμάτους προβλήματα, διαφωνίες κάθε είδους υπερφορτωμένους με φόρους κ.λ.π. Δεν είναι ευτυχισμένοι.

Σε τι χρησιμεύει να είσαι πλούσιος αν δεν στέκεσαι καλά στην υγεία σου; Φτωχοί πλούσιοι!

Μερικές φορές είναι πιο δυστυχισμένοι από οποιονδήποτε αλήτη.

Όλα είναι περαστικά σε αυτή τη ζωή: περνάνε τα πράγματα, τα πρόσωπα, οι ιδέες κ.λ.π.

Αυτοί που έχουν το χρήμα περνούν κι’ αυτοί και εκείνοι που δεν το έχουν περνούν επίσης και κανείς δεν γνωρίζει την αληθινή ευτυχία.

Πολλοί θέλουν να δραπετεύσουν από τον εαυτό τους μέσα από το οινόπνευμα ή τα ναρκωτικά, όμως στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν πετυχαίνουν μια τέτοια φυγή, αλλά το χειρότερο μένουν πιασμένοι μέσα στην κόλαση της διαστροφής (ελαττώματος).

Οι φίλοι του αλκοόλ ή του χασίς ή του “L.S.D.”, κ.λ.π. χάνονται ως δια μαγείας, όταν ο διεφθαρμένος καταλήγει να αλλάξει ζωή.

Αποφεύγοντας τον εαυτό μας, το εγώ μας, δεν πετυχαίνεται η ευτυχία. Θα ήταν ενδιαφέρον «να αρπάξει τον ταύρο από τα κέρατα», να παρατηρήσει το Εγώ, να το μελετήσει με σκοπό να

ανακαλύψει τις αιτίες του πόνου.

Όταν ένας ανακαλύπτει τις πραγματικές αιτίες τόσων δυστυχιών και πίκρας, είναι σαφές ότι μπορεί να κάνει κάτι…

Αν ήταν δυνατόν να τελειώσουμε με τον «εαυτό Μας», με τα «μεθύσια Μας», με τα «βίτσια Μας», με τη «στοργή Μας» που τόσο πόνο προκαλούν στην καρδιά μας. Αν ήταν δυνατόν να τελειώσουμε με τα προβλήματά μας που μας κομματιάζουν τον νου και μας αρρωσταίνουν κ.λ.π., κ.λ.π., κ.λ.π., είναι ξεκάθαρο ότι έρχεται τότε προς εμάς αυτό που δεν ανήκει στον χρόνο, αυτό που βρίσκεται πέρα από το σώμα των συγκινήσεων και του νου, αυτό που πραγματικά είναι άγνωστο για την νοημοσύνη και λέγεται: Ευτυχία!

Ασυζητητί, όσο η Συνείδηση συνεχίζει να είναι εγκλωβισμένη, μπλοκαρισμένη μέσα στον «Εαυτό Μου», το «Εγώ Μου», με κανένα τρόπο δεν θα μπορέσει να γνωρίσει την νόμιμη ευτυχία.

Η ευτυχία έχει μια γεύση που το «Εγώ Μου», ο «Εαυτός Μου» ποτέ δεν γνώρισε.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Η Μεγάλη Ανταρσία»)