Στην Εσωτερική Εργασία την σχετική με τον περιορισμό των ανεπιθύμητων στοιχείων που φέρνουμε μέσα μας, ξεπηδά μερικές φορές η ενόχληση, η κούραση και η πλήξη.

Ασυζητητί χρειάζεται να επιστρέφουμε πάντα στο σημείο της πρώτης εκκίνησης και να επανεκτιμούμε τις βάσεις της ψυχολογικής Δουλειάς αν στ’ αλήθεια ποθούμε την ριζική αλλαγή.

Η αγάπη για την Εσωτερική Εργασία είναι απαραίτητη όταν πραγματικά θέλουμε μια απόλυτη εσωτερική αλλαγή.

Όσο δεν αγαπάμε την Ψυχολογική Εργασία που οδηγεί στην αλλαγή, η επανεκτίμηση των αρχών γίνεται κάτι περισσότερο από αδύνατη.

Θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε ότι θα μπορούσαμε να ενδιαφερθούμε για την Εργασία αν στην πραγματικότητα δεν έχουμε φτάσει να την αγαπήσουμε.

Αυτό σημαίνει ότι η αγάπη είναι απαραίτητη όταν προσπαθούμε να επανεκτιμούμε τις βάσεις της Ψυχολογικής Εργασίας.

Προ πάντων επείγει να ξέρουμε τι είναι αυτό που καλείται Συνείδηση, αφού πολλοί είναι οι άνθρωποι που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να μάθουν κάτι γι’ αυτήν.

Οποιοσδήποτε συνηθισμένος άνθρωπος ξέρει ότι ένας μποξέρ πέφτοντας νοκ-άουτ πάνω στο ρινγκ χάνει τη Συνείδηση.

Είναι ξεκάθαρο ότι μόλις συνέρχεται ο άτυχος μποξέρ ξανα-ανακτά την Συνείδηση.

Κατ’ επέκταση οποιοσδήποτε καταλαβαίνει ότι υπάρχει σαφής διαφορά ανάμεσα στην προσωπικότητα και την Συνείδηση.

Ερχόμενοι στον κόσμο έχουμε όλοι ένα 3% Συνείδηση και ένα 97% διαμοιρασμένο στο υποσυνείδητο, το παρασυνείδητο, και το ασυνείδητο.

Το 3% της αφυπνισμένης Συνείδησης μπορεί να αυξηθεί εφ’ όσον δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας.

Δεν είναι δυνατόν να αυξήσουμε την Συνείδηση μέσα από διαδικασίες αποκλειστικά μηχανικές ή φυσικές.

Αναμφίβολα η Συνείδηση μπορεί να αφυπνιστεί μόνο βάσει συνειδητών εργασιών και ηθελημένων ταλαιπωριών.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν διάφορες μορφές ενεργείας μέσα σε εμάς τους ίδιους. Πρώτη: μηχανική ενέργεια. Δεύτερη: ζωτική ενέργεια. Τρίτη: ψυχική ενέργεια. Τέταρτη: νοητική ενέργεια. Πέμπτη: βουλητική ενέργεια. Έκτη: συνειδησιακή ενέργεια. Έβδομη: ενέργεια του αγνού πνεύματος.

Όσο και αν πολλαπλασιάζαμε την καθαρά μηχανική ενέργεια δεν θα πετυχαίναμε ποτέ την αφύπνιση της Συνείδησης.

Όσο και αν αυξάναμε τις ζωτικές ενέργειες μέσα στον εαυτό μας δεν θα αφυπνίζαμε ποτέ την Συνείδηση.

Πολλές ψυχολογικές διαδικασίες πραγματώνονται μέσα μας χωρίς να παρεμβαίνει καθόλου η Συνείδηση.

Όσο και μεγάλη να είναι η πειθαρχία του νου, η νοητική ενέργεια δεν θα πετύχει ποτέ να ξυπνήσει τις διάφορες λειτουργίες της Συνείδησης.

Η δύναμη της θέλησης όσο και αν πολλαπλασιαστεί μέχρι το άπειρο δεν πετυχαίνει την αφύπνιση της Συνείδησης.

Όλες αυτές οι μορφές ενεργείας κλιμακώνονται σε διάφορα επίπεδα και διαστάσεις που δεν έχουν τίποτε να κάνουν με την Συνείδηση.

Η Συνείδηση μπορεί να αφυπνιστεί μόνο με συνειδητές εργασίες και σωστές προσπάθειες.

Το μικρό ποσοστό της Συνείδησης που έχει η ανθρωπότητα, αντί να αυξάνει, συνηθίζεται να σπαταλιέται άχρηστα στη ζωή.

Είναι σαφές ότι όταν ταυτιζόμαστε με όλα τα συμβάντα της ύπαρξής μας καταξοδεύουμε άχρηστα την ενέργεια της Συνείδησης.

Εμείς έπρεπε να βλέπουμε την ζωή σαν μια ταινία χωρίς ποτέ να ταυτιζόμαστε με καμία κωμωδία, δράμα ή τραγωδία. Έτσι θα αποταμιεύαμε συνειδητή ενέργεια.

Η Συνείδηση στον εαυτό της είναι ένας τύπος ενέργειας με υψηλότατη παλμική ενέργεια.

Δεν πρέπει να συγχέουμε την Συνείδηση με την μνήμη, αφού είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, όσο το φως των φαναριών του αυτοκινήτου σε σχέση με τον δρόμο από όπου περνάμε.

Πολλές πράξεις γίνονται μέσα σε εμάς τους ίδιους, χωρίς καμία συμμετοχή αυτού που λέγεται Συνείδηση.

Στον οργανισμό μας συμβαίνουν πολλές προσαρμογές και αναπροσαρμογές, χωρίς να χρειάζεται η συμμετοχή της Συνείδησης.

Το κινητικό κέντρο του σώματός μας μπορεί να χειριστεί ένα αυτοκίνητο ή να διευθύνει τα δάκτυλα που κτυπούν τα πλήκτρα ενός πιάνου, χωρίς την παραμικρή συμμετοχή της Συνείδησης. Η Συνείδηση είναι το Φως που το ασυνείδητο δεν συλλαμβάνει.

Ο τυφλός δεν αντιλαμβάνεται το ηλιακό φως όμως αυτό υπάρχει από μόνο του.

Χρειάζεται να ανοιχτούμε για να μπει το Φως της Συνείδησης μέσα στα τρομαχτικά σκοτάδια του εαυτού μας.

Τώρα θα καταλάβουμε καλύτερα την σημασία των λόγων του Ιωάννη όταν λέει στο Ευαγγέλιο: «το φως ήρθε στα σκοτάδια, αλλά τα σκοτάδια δεν το κατάλαβαν».

Θα ήταν όμως αδύνατον να μπορέσει το φως της Συνείδησης να εισχωρήσει μέσα στα σκοτάδια του εαυτού μας, αν προηγουμένως δεν χρησιμοποιούσαμε τη θαυμαστή αίσθηση της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης.

Χρειάζεται να απελευθερώσουμε το πέρασμα του φωτός για να φωτίσουμε τα σκοτεινά βάθη του εγώ της ψυχολογίας.

Κανείς δεν θα αυτοπαρατηρούνταν αν δεν τον ενδιέφερε η ΑΛΛΑΓΗ. Τέτοιο ενδιαφέρον είναι δυνατόν μόνο όταν αγαπά κανείς αληθινά τις εσωτερικές διδασκαλίες.

Τώρα θα καταλάβουν οι αναγνώστες μας, τον λόγο για τον οποίο συμβουλεύουμε να επανεκτιμούνται ξανά και ξανά οι οδηγίες οι αναφερόμενες στην εργασία πάνω στον εαυτό μας.

Η αφυπνισμένη Συνείδηση μας επιτρέπει να δοκιμάσουμε άμεσα την πραγματικότητα.

Δυστυχώς το «διανοητικό ζώο» το εσφαλμένα καλούμενο άνθρωπος, γοητευμένο από την δύναμη διατύπωσης του διαλεκτικού ορθολογισμού έχει ξεχάσει την Διαλεκτική της Συνείδησης.

Ασυζητητί η δύναμη διατύπωσης λογικών αντιλήψεων είναι κατά βάθος φοβερά φτωχή.

Από τη θέση μπορούμε να περάσουμε στην αντίθεση και μέσα από την συζήτηση να φτάσουμε στην σύνθεση. Όμως αυτή η τελευταία συνεχίζει να είναι από μόνη της μια διανοητική σύλληψη που με κανένα τρόπο δεν μπορεί να συμπέσει με την πραγματικότητα.

Η Διαλεκτική της Συνείδησης είναι πιο άμεση. Μας επιτρέπει να πειραματιστούμε την πραγματικότητα οποιουδήποτε αντικειμένου μέσα του και στον εαυτό του.

Τα φυσικά φαινόμενα με κανένα τρόπο δεν συμπίπτουν με τις αντιλήψεις τις διατυπωμένες από τον νου.

Η ζωή εκτυλίσσεται από στιγμή σε στιγμή και όταν την πιάνουμε για ανάλυση την σκοτώνουμε .

Όταν προσπαθούμε να συμπεράνουμε αντιλήψεις παρατηρώντας το τάδε ή το δείνα φυσικό φαινόμενο, εκ των πραγμάτων δεν αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα του φαινομένου και βλέπουμε σε αυτό την αντανάκλαση των θεωριών και των ταγκών αντιλήψεων που με κανένα τρόπο δεν σχετίζονται με το παρατηρούμενο γεγονός.

Η διανοητική φαντασιοπληξία είναι γοητευτική και θέλουμε με το ζόρι να ταυτιστούν όλα τα φυσικά φαινόμενα με την διαλεκτική λογική μας.

Η Διαλεκτική της Συνείδησης βασίζεται στις βιωμένες εμπειρίες και όχι στον καθαρά υποκειμενικό ορθολογισμό.

Όλοι οι νόμοι της φύσης υπάρχουν μέσα μας, και αν δεν τους ανακαλύψουμε στον εσωτερικό μας κόσμο δεν θα τους ανακαλύψουμε ποτέ έξω από τον εαυτό μας.

Ο Άνθρωπος περιέχεται στο Σύμπαν και το Σύμπαν περιέχεται στον Άνθρωπο.

Είναι αληθινό εκείνο που πειραματίζεται κανείς μόνος του και μέσα του. Μόνο η Συνείδηση μπορεί να πειραματιστεί την πραγματικότητα.

Η γλώσσα της Συνείδησης είναι συμβολική, βαθιά σημασιολογική και μόνο οι αφυπνισμένοι μπορούν να την καταλάβουν.

Όποιος θέλει να αφυπνίσει την Συνείδηση πρέπει να περιορίσει μέσα του όλα τα ανεπιθύμητα στοιχεία που αποτελούν το «Εγώ», το «Μου», το «Ο Εαυτός Μου», μέσα στα οποία βρίσκεται μποτιλιαρισμένη η ΟΥΣΙΑ.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Η Μεγάλη Ανταρσία»)