Υπάρχουν παντού πολλοί απατεώνες του πνεύματος, χωρίς θετικό προσανατολισμό και δηλητηριασμένοι από τον αηδιαστικό σκεπτικισμό.

Σίγουρα το αποκρουστικό δηλητήριο του σκεπτικισμού, μόλυνε τους ανθρώπινους νόες με ανησυχητικό τρόπο τον 18ο αιώνα.

Πριν από τον αιώνα εκείνο, το περίφημο νησί Νομτραβάδα ή Ενκουβιέρτα τοποθετημένο απέναντι από τις ισπανικές ακτές γινόταν ορατό και απτό συνέχεια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τέτοιο νησί βρίσκεται στην τέταρτη διάσταση. Είναι πολλά τα ανέκδοτα σχετικά με το μυστηριώδες νησί..

Μετά τον 18ο αιώνα το νησί αυτό χάθηκε στην αιωνιότητα και κανείς δεν ξέρει τίποτε γι’ αυτό.

Στην εποχή του βασιλιά Αρθούρου και των ιπποτών της στρογγυλής τράπεζας, τα στοιχειώδη της φύσης εκδηλώνονταν παντού εισβάλλοντας βαθιά στην φυσική μας ατμόσφαιρα.

Υπάρχουν ακόμη πολλοί μύθοι για καλικάντζαρους και Νηρηίδες που ακόμη αφθονούν στην πράσινη Έριμ, την Ιρλανδία. Δυστυχώς όλα αυτά τα ωραία πράγματα, όλη αυτή η ομορφιά της ψυχής του Κόσμου, δεν τα αντιλαμβάνεται πια η ανθρωπότητα, εξ αιτίας των ψευτο-φιλοσόφων, των απατεώνων του πνεύματος και της δυσανάλογης ανάπτυξης του κτηνώδους Εγώ.

Σήμερα οι ψευτοσοφοί κρυφογελούν με τα πράγματα αυτά, δεν τα παραδέχονται αν και κατά βάθος δεν έχουν πετύχει ακόμα την ευτυχία.

Αν ο κόσμος καταλάβαινε ότι έχουμε τρεις διάνοιες άλλος πετεινός θα τους λαλούσε, ίσως ενδιαφέρονταν γι’ αυτές τις σπουδές.

Δυστυχώς οι αγνοούντες μορφωμένοι, απορροφημένοι από την δύσκολη πολυμάθειά τους, δεν έχουν καιρό να ασχοληθούν σοβαρά με τις σπουδές μας.

Αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι είναι αυτάρκεις, υπερηφανεύονται για την κούφια πνευματικότητά τους, πιστεύουν ότι βαδίζουν στον σωστό δρόμο και δεν υποψιάζονται καθόλου ότι βρίσκονται μπλεγμένοι σε αδιέξοδο.

Στο όνομα της αλήθειας πρέπει να πούμε ότι έχουμε τρεις διάνοιες σε σύνθεση. Την πρώτη μπορούμε και οφείλουμε να την ονομάσουμε αισθησιακή διάνοια, την δεύτερη ενδιάμεση διάνοια και την τρίτη Εσωτερική διάνοια.

Και τώρα ας μελετήσουμε ξεχωριστά και συνετά τις τρεις αυτές διάνοιες:

Αναμφίβολα η διάνοια των αισθήσεων ή αισθησιακή διάνοια επεξεργάζεται τις ιδέες περιεχομένου, διαμέσου των εξωτερικών αισθήσεων αντίληψης.

Με τις συνθήκες αυτές η αισθησιακή διάνοια είναι φοβερά υλιστική και αδαής, δεν δέχεται τίποτε που δεν αποδεικνύεται με φυσικό τρόπο.

Οπωσδήποτε οι ιδέες περιεχομένου της αισθησιακής διάνοιας έχουν σαν βάση τα εξωτερικά δεδομένα των αισθήσεων. Αναμφίβολα αυτή δεν μπορεί να ξέρει τίποτε για το πραγματικό, για την αλήθεια, για τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, για την ψυχή και το πνεύμα κ.λ.π.

Για τους απατεώνες της διανόησης που είναι φυλακισμένοι τελείως στα εξωτερικά αισθητήρια και μποτιλιαρισμένοι στις αντιλήψεις με περιεχόμενο της διάνοιας των αισθήσεων, οι εσωτερικές μας σπουδές τους φαίνονται τρελές.

Μέσα στην λογική, την χωρίς λογική, στον κόσμο του παραλόγου, έχουν δίκιο επειδή είναι περιορισμένοι από τον εξωτερικό κόσμο των αισθήσεων. Πως θα μπορούσε η αισθησιακή διάνοια να δεχθεί κάτι που δεν προέρχεται από τα εξωτερικά αισθητήρια;

Αν τα δεδομένα των αισθήσεων χρησιμεύουν σαν κρυφό ελατήριο για όλες τις λειτουργίες της αισθησιακής διάνοιας, είναι φανερό ότι αυτές θα παράγουν αισθησιακές ιδέες.

Η ενδιάμεση διάνοια είναι διαφορετική, όμως δεν ξέρει τίποτε σε άμεση μορφή για το πραγματικό, αλλά περιορίζεται να πιστεύει και αυτό είναι όλο.

Στην ενδιάμεση διάνοια βρίσκονται οι θρησκευτικές πίστεις, τα απαράβατα δόγματα κ.λ.π.

Η εσωτερική διάνοια είναι βασική για την άμεση εμπειρία της αλήθειας.

Αναμφίβολα η εσωτερική διάνοια επεξεργάζεται τις αντιλήψεις περιεχομένου της από τα δεδομένα που προμηθεύεται από την υπέρτατη συνείδηση του Είναι.

Ασυζητητί η συνείδηση μπορεί να δοκιμάσει και να πειραματισθεί το πραγματικό. Είναι αναμφίβολο ότι η συνείδηση γνωρίζει πραγματικά.

Όμως η συνείδηση, για την εκδήλωσή της, χρειάζεται ένα μέσον, ένα όργανο δράσης και αυτό είναι η εσωτερική διάνοια.

Η Συνείδηση γνωρίζει απ’ ευθείας την αλήθεια κάθε φυσικού φαινομένου και μπορεί να την εκφράσει μέσα από την εσωτερική διάνοια.

Το άνοιγμα της εσωτερικής διάνοιας θα ήταν το κατάλληλο, για το σκοπό να φύγουμε από τον κόσμο των αμφιβολιών και της άγνοιας.

Αυτό σημαίνει ότι μόνο ανοίγοντας την εσωτερική διάνοια γεννιέται η αληθινή πίστη στον άνθρωπο.

Αν παρατηρήσουμε αυτό το ζήτημα από άλλη σκοπιά, θα πούμε ότι ο υλιστικός σκεπτικισμός είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της άγνοιας. Σίγουρο είναι ότι οι αγνοούντες μορφωμένοι καταλήγουν 100% σκεπτικιστές.

Η πίστη είναι άμεση αντίληψη του πραγματικού, βασική σοφία, εμπειρία αυτού που είναι πολύ μακριά από τα αισθήματα και το νου.

Ας ξεχωρίσουμε την πίστη από την πεποίθηση. Οι πεποιθήσεις τοποθετούνται στην ενδιάμεση διάνοια.

Η πίστη είναι χαρακτηριστικό της εσωτερικής διάνοιας.

Δυστυχώς υπάρχει πάντα γενική ροπή στο να γίνεται πάντα σύγχυση ανάμεσα στην πίστη και την πεποίθηση. Αν και φαίνεται παράδοξο θα τονίσουμε το εξής: «ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΙΣΤΗ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ».

Η αυθεντική πίστη είναι εμπειρική γνώση, ακριβής επίγνωση, άμεση πείρα.

Εδώ και πολλούς αιώνες συμβαίνει να συγχέεται η πίστη με την πεποίθηση και έτσι τώρα χρειάζεται πολλή δουλειά για να καταλάβει ο κόσμος ότι η πίστη είναι πραγματική σοφία και όχι μάταιη πεποίθηση.

Οι σοφές δραστηριότητες της εσωτερικής διάνοιας έχουν σαν ουσιώδη κίνητρα όλα αυτά τα καταπληκτικά δεδομένα της γνώσης που περιέχει η συνείδηση.

Όποιος έχει ανοίξει την εσωτερική διάνοια, θυμάται τις προηγούμενες ζωές του, γνωρίζει τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, όχι από αυτό που διάβασε ή από αυτό που κάποιος είπε, όχι από αυτό που πίστεψε ή δεν πίστεψε αλλά από άμεση πληροφόρηση, ζωντανή, φοβερά πραγματική.

Αυτά που λέμε φυσικά δεν μπορεί να τα δεχθεί η εξωτερική διάνοια, γιατί ξεφεύγουν από την κυριαρχία της, δεν έχουν καμία σχέση με τα εξωτερικά αισθητηριακά νοήματά της, είναι κάτι ξένο για τις αντιλήψεις περιεχομένου της, για εκείνο που την διδάξανε στο σχολείο ή εκείνο που έμαθε σε διάφορα βιβλία κ.λ.π.

Ούτε και η ενδιάμεση διάνοια δέχεται αυτά που έχουμε πει γιατί είναι αντίθετα με τις πεποιθήσεις της. Αποδυναμώνει αυτό που την έκαναν να μάθει απ’ έξω οι θρησκευτικοί της δάσκαλοι.

Ο Ιησούς Χριστός ειδοποίησε τους μαθητές του λέγοντας: «Προσοχή στη ζύμη των σαδουκαίων και των φαρισαίων».

Ο Ιησούς Χριστός με τα λόγια αυτά αναφέρεται σαφώς στις θεωρίες των αγνοούντων μορφωμένων και στους υποκριτές φαρισαίους.

Η διδασκαλία των Σαδουκαίων βρίσκεται στην αισθησιακή διάνοια και είναι η διδασκαλία των πέντε αισθήσεων.

Η διδασκαλία των Φαρισαίων βρίσκεται τοποθετημένη στην ενδιάμεση διάνοια, αυτό είναι αναμφισβήτητο, αναντίρρητο.

Είναι φανερό ότι οι φαρισαίοι μαζεύονται στις λειτουργίες τους για να πουν ότι είναι καλοί άνθρωποι, για να προσποιούνται μπροστά στους άλλους, αλλά ποτέ δεν εργάζονται για τον εαυτό τους.

Δεν θα ήταν δυνατόν να ανοίξει η εσωτερική διάνοια αν δεν μάθουμε να σκεπτόμαστε ψυχολογικά.

Προφανώς όταν αρχίζει κανείς να παρατηρεί τον εαυτό του, είναι σημάδι ότι αρχίζει να σκέπτεται ψυχολογικά.

Όσο δεν δέχεται κανείς την πραγματικότητα της προσωπικής του ψυχολογίας και την δυνατότητα να αλλάξει, αναμφίβολα δεν αισθάνεται την ανάγκη της ψυχολογικής αυτοπαρατήρησης.

Όταν κανείς δέχεται την διδασκαλία των πολλών Εγώ και καταλαβαίνει την ανάγκη να εξαλείψει τα διαφορετικά Εγώ που φορτώνουν τον ψυχισμό του, με σκοπό να ελευθερώσει την συνείδησή του, την ουσία, τότε πραγματικά και με προσωπικό ενδιαφέρον αρχίζει την ψυχολογική του αυτοπαρατήρηση.

Προφανώς η εξάλειψη των ανεπιθύμητων στοιχείων που φέρουμε στον ψυχισμό μας, προκαλεί το άνοιγμα της εσωτερικής διάνοιας.

Αυτό σημαίνει ότι το άνοιγμα αυτό είναι κάτι που πραγματοποιείται βαθμιαία, σύμφωνα με τον ρυθμό που εξαλείφονται τα ανεπιθύμητα στοιχεία που κρατάμε μέσα στην ψυχή μας.

Όποιος μπορέσει να εξαφανίσει 100% από το εσωτερικό του τα ανεπιθύμητα στοιχεία, θα ανοίξει σαφώς και 100% την εσωτερική του διάνοια.

Ένα τέτοιο άτομο θα κατέχει την πραγματική πίστη. Τώρα λοιπόν μπορούμε να καταλάβουμε τα λόγια του Χριστού: «Αν είχες πίστη ως κόκκον σινάπεως, θα μπορούσες να κινήσεις βουνά».

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Η Μεγάλη Ανταρσία»)