Διακεκριμένοι φίλοι, σήμερα 19 Μαρτίου 1973, ενδέκατος χρόνος του Υδροχόου, μαζευτήκαμε για να τελειώσουμε αυτές τις ομιλίες, που αναντίρρητα θα πρέπει να δημοσιευθούν στην μορφή βιβλίου για το καλό της Μεγάλης Αιτίας.

Τελειώνοντας, θέλω να δώσω έμφαση στην αναγκαιότητα να δοκιμάζετε με απευθείας τρόπο όλα όσα έχουμε εξηγήσει.

Η εμπειρία του πραγματικού, είναι θεμελιώδης, οριστική για την δημιουργική κατανόηση.

Έφθασε η ώρα να εννοήσετε με πλήρη διαύγεια, πως οπωσδήποτε κατέχουμε έναν οριστικό ψυχολογικό παράγοντα, μέσω του όποιου είναι δυνατόν να διαπιστώσετε αυτό που έχουμε πει σε όλες μας τις συγκεντρώσεις.

Θέλω να αναφερθώ με μεγάλη επισημότητα στην ίδια την βάση της ψυχικής μας οργάνωσης σε αυτό το στοιχείο που ακόμα δεν έχει χαθεί: την Ουσία.

Είναι αναμφίβολο πως στην ίδια, στην Ουσία, βρίσκεται ο Βούδας, η διδασκαλία, η θρησκεία και η σοφία.

Συνθέτοντας μπορούμε να βεβαιώσουμε πως στην Ουσία, στην συνείδηση, βρίσκονται αποθηκευμένα τα απαραίτητα δεδομένα για την αναγέννηση, την εσωτερική αυτοπραγμάτωση και την πλήρη βίωση όλων όσων έχουμε πει σε αυτές τις συγκεντρώσεις.

Αυτό σημαίνει πως εάν σε αυτό το πρωταρχικό στοιχείο, κύρια βάση όλης της ψυχικής μας οργάνωσης, βρίσκονται οι βασικές αρχές της αναγέννησης, προφανώς το πρώτο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να καταστρέψουμε, να εκμηδενίσουμε, αυτήν την δεύτερη φύση του τύπου Κόλασης μέσα στην οποία βρίσκεται φυλακισμένη η Ουσία.

Καταλήγει απτό και προφανές πως απομποτιλιάροντας την Ουσία ελευθερούμενη η ίδια, αφυπνίζεται ριζικά.

Τα πλεονεκτήματα που το αναφερθέν γεγονός μπορεί να μας προσφέρει πραγματικά όπως βλέπετε, είναι πολλαπλά.

Το πρώτο από αυτά τα πλεονεκτήματα είναι αφ’ εαυτού υπέροχο, διότι έχει την ικανότητα να μας προσανατολίζει βασικά, οδηγώντας τα βήματά μας σοφά από το Μονοπάτι της Κόψης του Ξυραφιού που πρέπει να μας οδηγήσει μέχρι την τελική απελευθέρωση.

Το δεύτερο από αυτά τα προτερήματα, μας οδηγεί από το μονοπάτι των διαφόρων απ’ ευθείας εμπειριών, μέχρι της ολικής διαπίστωσης όλων και κάθε μιας από τις διαβεβαιώσεις που έχουμε κάνει σε αυτές τις ομιλίες.

Ολοκληρωτική διαφώτιση, φωτεινή ζωντάνια, πρακτική επιβεβαίωση, είναι το Modus Operanti της απομποτιλιαρισμένης Ουσίας, αφυπνισμένης, αυτοσυνειδητής.

Πλήρης εκμηδένιση όλων των ανεπιθύμητων στοιχείων που αποτελούν το έμενα τον ίδιο, το εσένα τον ίδιο είναι έξω από κάθε αμφιβολία, μη αναβλητέα, μη καθυστερητέα.

Χρειαζόμαστε να μάθουμε να διευθύνουμε ηθελημένα όλες τις λειτουργίες του ψυχισμού μας. Δεν είναι καλό να συνεχίζουμε μετατρεμένοι σε σκλάβους, οφείλουμε να γίνουμε αφέντες και κύριοι του εαυτού μας.

Καθ’ όν χρόνο τα ανεπιθύμητα στοιχεία εξαφανίζονται, η Ουσία αφυπνίζεται.

Δίχως άλλο χρειαζόμαστε να γίνουμε σοβαροί, διότι μέχρι σήμερα δεν ήμασταν άνθρωποι σοβαροί· ο κάθε ένας από εμάς τωρινά δεν είναι παρά ένα ξύλο μέσα στα αγριεμένα κύματα της θάλασσας της ύπαρξης.

Επαναλαμβάνω: Χρειαζόμαστε να γίνουμε σοβαροί· αυτή η βεβαίωση εμπλέκει τρομαχτική επαγρύπνηση από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό.

Θυμηθείτε αυτό που ήδη έχουμε πει σε περασμένες ομιλίες: σε σχέση προς τους όμοιους μας, τα ελαττώματα που φέρουμε κρυμμένα ανθίζουν αυθόρμητα και Εάν είμαστε επάγρυπνοι και προσεχτικοί σαν φρουροί κατά την εποχή του πολέμου, τότε τα ανακαλύπτουμε.

Σε κάθε αυτοανακάλυψη υπάρχει επίσης αυτοαποκάλυψη. Ελάττωμα ανακαλυφθέν πρέπει να αναλύεται αυστηρά, να μελετάται σε όλα τα επίπεδα του νου και να γίνεται ολοκληρωτικά κατανοητό μέσω των διαφόρων διαδικασιών του εσωτερικού βαθύ διαλογισμού.

Λίγο πιο αργά και αφού έχουμε εννοήσει ολοκληρωτικά το ελάττωμα που έχουμε αναλύσει, έρχονται οι παρακλήσεις στην Ντέβι Κουνταλίνη, την ιδιαίτερη κοσμική θεϊκή Μητέρα μας, με σκοπό ώστε αυτή να εξαλείφει και να διαλύσει το εν λόγω ελάττωμα.

Η εργασία είναι πολύ βαθειά αξιότιμοι αδελφοί, τρομαχτικά σοβαρή, αρκετά βαθειά. Μόνο έτσι είναι δυνατόν να εξαλείφουμε, να εκριζώσουμε από τον ψυχισμό μας πολλά ανεπιθύμητα στοιχεία, παρανθρώπινα, καταχθόνια, μέσα στα όποια βρίσκεται φυλακισμένη η Ουσία.

Καθώς η συνείδηση προχωρεί αφυπνιζόμενη, οι δυνατότητες της απευθείας εμπειρίας γίνονται κάθε φορά πιο λαμπρές και συνεχείς.

Πριν απ’ όλα αγαπητοί φίλοι, θέλω να μάθετε να χειρίζεστε πρακτικά τις διάφορες αναλαμπές της αφυπνισμένης συνείδησης.

Στην πρακτική ζωή μπορούμε να παρατηρήσουμε προσεχτικά, το συγκεκριμένο γεγονός πως όλοι οι άνθρωποι, ζουν με την συνείδηση κοιμισμένη.

Αυτές τις στιγμές μου έρχονται στην μνήμη οι αναμνήσεις από κάτι το ασύνηθες.

Πριν περίπου 17 ή 18 χρόνια, ευρισκόμενος σε μία αγορά της Ομοσπονδιακής Παροικίας, με την σύζυγο μου ιέρεια Λιτελάντες, σε στιγμές κατά τις οποίες ζητήσαμε ένα ρολόι που εκείνη είχε παραγγείλει να διορθώσουν σε ένα ωρολογοποιείο, ξαφνικά ταρακουνηθήκαμε από μια βίαιη έκρηξη δυναμίτιδος.

Η Λιτελάντες τρομοκρατημένη, μου ζήτησε να επιστρέψουμε στο σπίτι αμέσως. Είναι φανερό πως η απάντηση μου, ήταν ειλικρινά αρνητική με κανένα τρόπο δεν ήθελα να εκθέσω τις ζωές μας σε μία δεύτερη έκρηξη που ήξερα ότι θα συνέβαινε.

Ανώφελες ήταν οι ικεσίες της.... σε εκείνες τις στιγμές ήχησαν οι σειρήνες και οι καμπάνες αυτών που καταπίνουν καπνό ή πυροσβεστών.

Εκείνοι οι ταπεινοί και μάρτυρες υπηρέτες της ανθρωπότητας, έσπευσαν στο μέρος των εκρήξεων... Από όλους αυτούς τους πυροσβέστες που μόλις μπήκαν στο θέατρο των γεγονότων δεν θα σωθεί κανείς, θα πεθάνουν. Αυτά ήταν τα λόγια μου, η Λιτελάντες τρομοκρατημένη έμεινε σιωπηλή.

Στιγμές κατόπιν, μία δεύτερη έκρηξη έκανε την πόλη του Μεξικού να τρέμει φοβερά.

Το αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος όλων αυτών των ταπεινών υπηρετών· διαλύθηκαν αυτομάτως, διότι δεν βρέθηκαν ούτε τα πτώματά τους, μόνο βρέθηκε κάπου η μπότα ενός λοχία.

Εγώ ειλικρινά έμεινα έκπληκτος για τον βαθμό ασυνειδησίας στην όποια βρισκόντουσαν αυτοί οι πυροσβέστες. Εάν αυτοί βρίσκονταν σε κατάσταση αφύπνισης, με κανέναν τρόπο δεν θα είχαν πεθάνει.

Ακόμα θυμάμαι το απεγνωσμένο κλάμα των γυναικών που έφευγαν τρέχοντας από εκείνη την αγορά και των μικρών παιδιών τα όποια τρομοκρατημένα αρπάζονταν από τις φούστες των μανάδων τους.

Εάν εγώ δεν ήμουν αφυπνισμένος, προφανώς θα είχα πεθάνει, διότι στο μέρος από το όποιο έπρεπε, να πάρω το λεωφορείο, τόσο απαραίτητο για να επιστρέψω στο σπίτι, πέθαναν εκατοντάδες ατόμων.

Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω τα τόσα και τόσα πτώματα, τα όποια πεταμένα πάνω στο πεζοδρόμιο του δρόμου, κείτονταν σκεπασμένα από χαρτιά περιοδικών.

Αναντίρρητα αυτά τα θύματα οφείλονταν στην περιέργεια· επρόκειτο για περίεργους, ασυνείδητα άτομα, κοιμισμένα, που μετά από την πρώτη έκρηξη είχαν τρέξει στο σημείο των γεγονότων, για να ατενίσουν το θέαμα.

Εάν αυτά τα άτομα ήταν αφυπνισμένα, ποτέ δεν θα είχαν σπεύσει σαν περίεργοι στο μέρος των γεγονότων. Δυστυχώς κοιμόντουσαν βαθύτατα έτσι έγινε το πως βρήκαν τον θάνατο.

Όταν επιστρέφαμε στο σπίτι, το όποιο βρίσκεται στην συνοικία Σαλίγκαρος, οι γείτονες μας ήταν τρομοκρατημένοι, υπέθεσαν πως είχαμε πεθάνει. Βεβαίως εξεπλάγησαν που παρ’ όλο το ότι ήμασταν τόσο κοντά στο μέρος της καταστροφής, πάλι μπορέσαμε να επιστρέφουμε ζωντανοί. Ιδού το πλεονέκτημα να είσαι αφυπνισμένος.

Πρέπει να ξυπνήσετε φίλοι και να μάθετε να ζείτε επάγρυπνοι από λεπτό σε λεπτό, από στιγμή σε στιγμή.

Είναι μη αναβλητέο να διαιρείτε πάντα την προσοχή σε τρία μέρη! Πρώτον υποκείμενο. Δεύτερο αντικείμενο, Τρίτον τόπος.

Υποκείμενο, να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας, να αυτοφυλαγόμαστε σε κάθε δευτερόλεπτο, σε κάθε λεπτό. Αυτό περιπλέκει την κατάσταση επαγρύπνησης σε σχέση με τις σκέψεις μας, χειρονομίες, δράσεις, συγκινήσεις, συνήθειες, λόγια κτλ.

Αντικείμενο, λεπτομερή παρατήρηση όλων εκείνων των αντικειμένων ή αντιπροσωπειών που μέσω των αισθήσεων φθάνουν στον νου.          

Να μην ταυτιζόμαστε ποτέ με τα πράγματα, διότι έτσι είναι πως πέφτει κανείς στην γοητεία και στον ύπνο της συνείδησης.

Τόπος, καθημερινή παρατήρηση του σπιτιού μας, της κρεβατοκάμαράς μας, σαν να ήταν κάτι καινούργιο· να ρωτάμε καθημερινά τον εαυτό μας: Γιατί έχω έρθει εγώ σε αυτό το μέρος; Σε αυτήν την αγορά; Σε αυτό το γραφείο; Σε αυτόν τον ναό; κτλ.

Αυτές οι έρεες απόψεις της διαίρεσης της προσοχής, με κανέναν τρόπο δεν αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο, ούτε κάτι διαφορετικό από την διαδικασία της διάλυσης του Εγώ.

Ασυζητιτί χρειαζόμαστε να αυτομελετηθούμε, να αυτοπαρατηρούμαστε από στιγμή σε στιγμή, εάν στην πραγματικότητα επιθυμούμε να ανακαλύψουμε τα ίδια μας τα ψυχολογικά ελαττώματα, διότι όπως ήδη είπαμε σε σχέση με τους όμοιους μας, τα κρυμμένα ελαττώματα ανθίζουν αυθόρμητα, φυσιολογικά.

Δεν πρόκειται απλώς να αυτοπαρατηρούμε τα βήματα που κάνουμε, ούτε το σχήμα του σώματος κτλ. Το φύλαγμα πάνω στον εαυτό μας εμπλέκει την σιωπηλή και ήρεμη μελέτη όλων των εσωτερικών μας ψυχολογικών διαδικασιών, συγκινήσεων, παθών, σκέψεων, λόγων κτλ.

Η παρατήρηση των πραγμάτων χωρίς ταυτοποίηση, μας επιτρέπει να γνωρίσουμε τις διαδικασίες της απληστίας, την προσκόλληση, την φιλοδοξία κτλ.

Είναι μη αναιρετέο πως σε έναν πλεονέκτη, θα του κοστίσει πολύ δουλειά να μη ταυτιστεί, με ένα δακτυλίδι από διαμάντια ή μερικά χαρτονομίσματα κτλ.

Η παρατήρηση όσον αφορά τις τοποθεσίες, θα μας επιτρέπει να γνωρίσουμε μέχρι που φθάνουν οι προσκολλήσεις μας και οι γοητείες σε σχέση με τα διάφορα μέρη.

Είναι λοιπόν αυτό το τριπλό παιχνίδι της προσοχής, μία άσκηση πλήρης για να αυτοανακαλυφθούμε και να αφυπνίσουμε συνείδηση.

Εγώ ήμουν ακόμη πολύ νέος, ένας άγουρος έφηβος, όταν άκουσα με ενστικτώδη τρόπο την θαυμάσια άσκηση που αναφέρεται εδώ.

Τις στιγμές κατά τις όποιες συνομιλώ μαζί σας αυτό, μου έρχονται στην μνήμη δύο ειδικές περιπτώσεις που θα σας διηγηθώ: πρώτον, μία νύχτα από τις τόσες, περνούσα τις πόρτες ενός θαυμάσιου κτιρίου, σιωπηλός πέρασα από έναν ωραίο κήπο, μέχρι που έφθασα σε μία πολυτελή αίθουσα, κινούμενος από μία εσωτερική παρόρμηση, πέρασα λίγο πιο πέρα και εισχώρησα με τόλμη σε ένα δικηγορικό γραφείο. Μπρος στο γραφείο βρήκα καθισμένη μία κυρία μετρίου αναστήματος, με ασπρόμαλλο κεφάλι, πρόσωπο ωχρό, χείλη λεπτά και ρωμαϊκή μύτη.

Εκείνη η κυρία ήταν σεβαστής εμφάνισης και μέσου αναστήματος, το σώμα της δεν ήταν πολύ λεπτό, αλλά ούτε πολύ χοντρό. Το βλέμμα της έμοιαζε μάλλον μελαγχολικό και ήρεμο.

Με φωνή γλυκεία και ευπροσήγορη, η κυρία με κάλεσε να πάρω θέση μπροστά στο γραφείο. Σε αυτές τις στιγμές κάτι το ασυνήθιστο συμβαίνει: βλέπω επάνω στο γραφείο δύο πεταλούδες από γυαλί που είχαν δική τους ζωή, κουνούσαν τα φτερά τους, ανάπνεαν, κοίταζαν κτλ.

Η περίπτωση σίγουρα μου φαινόταν αρκετά εξωτική και παράξενη. Δύο πεταλούδες από γυαλί και με δική τους ζωή;

Συνηθισμένος καθώς ήμουν να διαιρώ την προσοχή σε τρία μέρη. Πρώτα δεν ξέχασα τον εαυτό μου. Δεύτερον, δεν ταυτίστηκα με εκείνες τις πεταλούδες από γυαλί. Τρίτον παρατήρησα με προσοχή το μέρος.

Ατενίζοντας αυτά τα γυάλινα ζώα είπα στον εαυτό μου:

Αυτό δεν μπορεί να είναι ένα φαινόμενο του φυσικού κόσμου, διότι στην τρισδιάστατη περιοχή του Ευκλείδη, ποτέ δεν γνώρισα πεταλούδες γυάλινες με δική τους ζωή. Αναμφισβήτητα αυτό μπορεί να είναι ένα φαινόμενο του αστρικού κόσμου.

Κοίταξα μετά γύρω μου και έκαμα τις έξης ερωτήσεις: γιατί βρίσκομαι σε αυτό το μέρος; Γιατί έχω έρθει εδώ; Τι κάνω εδώ;

Απευθυνόμενος μετά προς την κυρία, της μίλησα με τον έξης τρόπο: Κυρία επιτρέψατε μου να βγω ένα λεπτό στον κήπο και μετά θα επιστρέψω. Η κυρία συγκατένευσε με μία κίνηση του κεφαλιού και εγώ εγκατέλειψα για μια στιγμή εκείνο το γραφείο.

Έξω πλέον στον κήπο, έδωσα ένα παρατεταμένο πηδηματάκι, με τον σκοπό να αιωρηθώ στο γύρω περιβάλλον· ήταν μεγάλη η έκπληξή μου όταν διαπίστωσα από μόνος μου πως πραγματικά βρισκόμουν έξω από το φυσικό σώμα. Τότε κατάλαβα πως ήμουν στο αστρικό.

Εκείνες τις στιγμές θυμήθηκα πως είχε περάσει πολύς χρόνος, μερικές ώρες, που είχα εγκαταλείψει το φυσικό μου σώμα και πως αυτό αναντίρρητα, βρισκόταν τώρα αναπαυόμενο στο κρεβάτι του.

Αφού έγινε η συγκεκριμένη επαλήθευση επέστρεψα στο γραφείο όπου με περίμενε η κυρία. Τότε θέλησα να την πείσω πως βρισκόταν έξω από το φυσικό σώμα: Κυρία, τις είπα, εσείς και εγώ βρισκόμαστε έξω από το φυσικό σώμα, θέλω να θυμηθείτε πως πριν από μερικές ώρες ξαπλώσατε να κοιμηθείτε στο κρεβάτι και τώρα βρίσκεστε εδώ συζητώντας μαζί μου έξω από το φυσικό σας σώμα διότι είναι γνωστό πως όταν το σώμα κοιμάται, η συνείδηση, η Ουσία, δυστυχώς χωμένη μέσα στο εγώ, πηγαίνει έξω από το σωματικό όχημα.

Αφού ειπώθηκαν όλα αυτά τα λόγια, η κυρία με κοίταξε με μάτια υπνοβάτη, άλλα δεν κατάλαβε· εγώ κατάλαβα πως εκείνη η κυρία είχε κοιμισμένη συνείδηση... μη θέλοντας να επιμένω άλλο, την αποχαιρέτησα και εγκατέλειψα το μέρος.

Μετά κατευθύνθηκα προς την Καλιφόρνια, με τον σκοπό να παραγματοποιήσω ορισμένες σημαντικές έρευνες. Στον δρόμο συνάντησα έναν αποσαρκωμένο, που στην ζωή ήταν μεταφορέας βαρέων φορτίων σε λαϊκές αγορές· ο δυστυχής φέροντας στους ώμους του ένα τεράστιο δέμα, φαινόταν να υποφέρει απερίγραπτα... Πλησιάζοντας τον μακαρίτη του είπα:

Φίλε μου, τι σας συμβαίνει; Γιατί μεταφέρετε πάνω στους πονεμένους ώμους σας αυτό το τόσο βαρύ δέμα; Ο άτυχος κοιτάζοντάς με με μάτια υπνοβάτη μου απάντησε: εργάζομαι.

Άλλα κύριε, επέμεινα, εσείς ήδη έχετε πεθάνει πριν από πολύ καιρό, αυτό που φέρνετε στους ώμους σας δεν είναι παρά μία διανοητική μορφή, εγκατελείψτε το...

Τα πάντα υπήρξαν ανώφελα, εκείνος ο φτωχός νεκρός δεν με κατάλαβε είχε την συνείδηση του αρκετά κοιμισμένη, θέλοντας να τον βοηθήσω αιωρήθηκα γύρω από αυτόν στο τριγύρω περιβάλλον με τον σκοπό να τον ταράξω, να τον κάνω να καταλάβει πως κάτι σπάνιο συνέβαινε στην ύπαρξη του, να τον κάνω να γνωρίσει κατά κάποιο τρόπο πως ήταν νεκρός κτλ, αλλά τα πάντα υπήρξαν ανώφελα.

Μεταγενέστερα, αφού έγιναν οι ακριβείς έρευνες, επέστρεψα στο φυσικό μου όχημα που αναπαυόταν κοιμώμενο στο κρεβάτι.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θέλετε να πείτε πως δεν υπάρχει δυνατότητα για απευθείας εμπειρία, έτσι όπως το έχετε εκθέσει στις ομιλίες σας, χωρίς την διάλυση τον ψυχολογικών ελαττωμάτων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα απαντήσω λεπτομερώς αυτήν την ερώτηση που προέρχεται από το ακροατήριο. Κύριε, φίλοι, κυρίες που με ακούτε, η απευθείας εμπειρία βρίσκεται συσχετισμένη με τα ποσοστά της αφυπνισμένης συνείδησης.

Φυσιολογικά οι άνθρωποι· κατέχουν μόνο ένα 3% αφυπνισμένης συνείδησης και ένα 97% υποσυνείδησης ή κοιμισμένης συνείδησης.

Αναντίρρητα, όταν φθάνει κανείς να κατέχει ένα 4% ή ένα 5% αφυπνισμένης συνείδησης, αρχίζουν οι πρώτες λάμψεις της αφυπνισμένης συνείδησης.

Να διακρίνετε μεταξύ των λάμψεων και ολικής πλησμονής, που είναι διαφορετικά. Κάποιος που κατέχει πχ ένα 10% αφυπνισμένης συνείδησης, θα έχει κατά συνέπεια ένα μεγαλύτερο ποσοστό διαύγειας από το ποσοστό εκείνων που κατέχουν ένα 4 ή 5%.

Εν πάση περιπτώσει με το μέτρο που η Ουσία ελευθερώνεται καθώς το εγώ αρχίζει να διαλύεται, η ικανότητα για την απευθείας έρευνα θα αυξάνει επίσης κατά τρόπο διαδοχικό και με τάξη.

 Η άσκηση της διαίρεσης της προσοχής σε τρία μέρη, έτσι όπως το έχουμε εξηγήσει σε αυτήν την ομιλία, θα μας επιτρέψει να εξακριβώσουμε μέχρι κορεσμού, τον βαθμό της κεκτημένης συνείδησης.

Εδώ λοιπόν έχω δώσει διδασκαλία και μεθόδους για να αφυπνίσετε συνείδηση. Έχω δώσει το αποτελεσματικό σύστημα για να χρησιμοποιήσετε με ευφυΐα τα κεκτημένα ποσοστά της συνείδησης.

Όταν το εγώ έχει εκμηδενισθεί ριζικά, η συνείδηση καταλήγει να αφυπνιστεί ολοκληρωτικά· με αυτές τις συνθήκες μπορούμε να κατεβούμε κατά βούληση μέσα στους κόσμους των κολάσεων, με τον σκοπό να δούμε, να ακούσουμε, να αγγίξουμε και να πιάσουμε την ωμή πραγματικότητα αυτών των βυθισμένων περιοχών.

Αυτός ο τύπος ερευνών επειδή είναι τόσο προχωρημένος, μπορεί να πραγματοποιηθεί ικανοποιητικά μόνο με μία συνείδηση απόλυτα αφυπνισμένη.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, μας μιλούσατε για δύο πλεονεκτήματα που προέρχονται από την Ουσία, όντας το πρώτο αυτό που μας προσανατολίζει να ζήσουμε κατάλληλα και το δεύτερο αυτό που μας επιτρέπει την απευθείας εμπειρία. Στην εμπειρία που είχατε στην αγορά της Ομοσπονδιακής Παροικίας που οφειλόταν σε μία τρομακτική έκρηξη, ποια από τις δύο ικανότητες της Ουσίας υπήρξε αυτή που σας επέτρεψε να σώσετε την ζωή σας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ευγενή κύριε, ας μου επιτραπεί να σας πληροφορήσω πως η δεύτερη από αυτές τις ικανότητες της συνείδησης, αυτή της απ’ ευθείαν εμπειρίας, μου επέτρεψε να γνωρίσω, προκαταβολικά το γεγονός που θα συνέβαινε, το όποιο ήταν εκείνο του θανάτου των πυροσβεστών.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, θα μπορούσατε να μας εξηγήσετε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που είναι διανοητικές προβολές και των απ’ ευθείας εμπειριών;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση θα δώσω απάντηση σε αυτήν την νέα ερώτηση του ακροατηρίου. Ας μου επιτραπεί να σας πληροφορήσω κύριοι και κυρίες, πως οι διανοητικές προβολές είναι εντελώς υποκειμενικού χαρακτήρα, πολύ διαφορετικές οπωσδήποτε, από τις πραγματικές εμπειρίες που είναι του αντικειμενικού τύπου.

Στην πρώτη περίπτωση, ο νους προβάλλει αυτό που έχει επεξεργαστεί υποσυνείδητα, και ταυτισμένος με αυτές τις προβολές πέφτει στην γοητεία και στα ίδια τα όνειρα της ασυνειδησίας.

Στην δεύτερη περίπτωση, ο νους έχει εξαντλήσει, την διαδικασία του να σκέπτεται, δεν προβάλλει, είναι ανοιχτός προς το καινούργιο, δέχεται χωρίς ταύτιση και εν απουσία κάθε γοητείας και κάθε ονειρικής διαδικασίας.

Θα περιγράψω αυτήν την απάντηση με μία διήγηση του υπεραισθητού τύπου· ευρισκόμενος έξω από το φυσικό μου σώμα, κατά τις στιγμές που αυτό κοιμόταν βαθειά στο κρεβάτι, επικαλέστηκα κάποιον αποσαρκωμένο ο οποίος εν ζωή ήταν ένα μέλος της οικογένειας μου, κοντινό μέλος βεβαίως.

Ο μακαρίτης παρουσιάστηκε στολισμένος με ένα γκρι ένδυμα που φορούσε εν ζωή, ερχόταν γελώντας μόνος του, έμοιαζε πραγματικά υπνοβάτης, έλεγε βλακείες, κάτι που είχε ακούσει από κάποιον... Άχρηστες υπήρξαν οι προσπάθειες μου να με αναγνωρίσει· ο δυστυχής κοιμόταν βαθύτατα· βέβαια δεν με έβλεπε· αληθινά κατά βάθος αντιλαμβάνονταν αποκλειστικά τις δικές του διανοητικές μορφές και γελούσε σαν τρελός για δέσιμο, σαν ηλίθιος.

Να εδώ δύο απόψεις που έρχονται λοιπόν να ξεκαθαρίσουν την εν λόγω ερώτηση. Εκείνος ο μακαρίτης προέβαλλε τις δικές του διανοητικές μορφές, ονειρευόταν με αυτές, βρισκόταν απόλυτα γοητευμένος μαζί τους και ούτε καν με αντιλαμβανόταν.

Στην δεύτερη περίπτωση εγώ ήμουν εντελώς συνειδητός, αφυπνισμένος, ήξερα πως το φυσικό μου σώμα είχε μείνει κοιμισμένο στο κρεβάτι, δεν προέβαλλε, είχα εξαντλήσει την διαδικασία της σκέψης, ανοιγόμουν προς το καινούργιο, δεχόμουν τον αποσαρκωμένο, τον εξέταζα, μου έδινε λογαριασμό για την λυπηρή κατάσταση στην οποία βρισκόταν.

Με αυτήν την διήγηση έχω λοιπόν εικονογραφήσει, την απάντηση που βγήκε από το ακροατήριο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αξιοσέβαστε Δάσκαλε, σε σχέση με την άσκηση της διαίρεσης της προσοχής σε τρία μέρη που γίνεται εδώ στον φυσικό κόσμο, πως γίνεται και μπορεί να αντηχεί στον αστρικό κόσμο, αφού είναι δύο κόσμοι εντελώς διαφορετικοί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φίλοι μου, εάν παρατηρήσουμε την ζωή των συνηθισμένων φυσιολογικών και κανονικών ονείρων, θα μπορέσουμε να δούμε το συγκεκριμένο γεγονός πως πολλές σκηνές του ονείρου αντιστοιχούν σε συμβάντα της καθημερινής ζωής, στα γεγονότα που έχουμε ζήσει εδώ ακριβώς στον φυσικό κόσμο, στις πράξεις κάθε λεπτού.

Σαν απ’ ευθείας συνέπεια αυτού που διαβεβαιώνουμε, μπορούμε να δώσουμε έμφαση στην πληροφορία πως η άσκηση της διαίρεσης της προσοχής σε τρία μέρη επαναλαμβάνεται επίσης, όπως στην περίπτωση των ονείρων, σε εκείνες τις ώρες κατά τις όποιες η Ουσία η μποτιλιαρισμένη μέσα στο εγώ, βρίσκεται έξω από το φυσικό σώμα.

Πιστεύω πως εσείς δεν αγνοείτε πως όταν το σώμα κοιμάται η Ουσία η μποτιλιαρισμένη μέσα στο «έμενα τον ίδιο», απομακρύνεται από το φυσικό σώμα.

Έτσι λοιπόν, εάν συνηθίσουμε να ασκούμε αυτήν την άσκηση εδώ στον φυσικό κόσμο, από στιγμή σε στιγμή, από λεπτό σε λεπτό, μετά θα το επαναλάβουμε ενστικτωδώς κατά τις ώρες του ύπνου και το αποτέλεσμα θα είναι η αφύπνιση της συνείδησης· τότε θα μπορούμε να δούμε, να ακούσουμε, να αγγίξουμε και να πιάσουμε όλα όσα έχουμε πει σε αυτές τις ομιλίες σε σχέση με την κόλαση, τον Διάβολο και το Κάρμα.

Καθώς το εγώ διαλύεται, η συνείδηση αφυπνίζεται όλο και περισσότερο, και αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε μέσω της άσκησης της διαίρεσης της προσοχής σε τρία μέρη.

Αφού έχει διαλυθεί απόλυτα το εγώ, η εδώ διδαχθείσα άσκηση θα μας επιτρέψει να χρησιμοποιήσουμε την συνείδηση κατά ηθελημένο τρόπο για την έρευνα των μεγάλων πραγματικοτήτων.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, πως θα μπορούσε να γίνει προσιτό στην κατανόηση του βέβηλου αυτό που είναι η διαφορά ανάμεσα στο πραγματικό και το μη πραγματικό, το απατηλό και το πραγματικό, το αντικειμενικό και υποκειμενικό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση βγήκε από το ακροατήριο και είναι φανερό πως σπεύδω να την απαντήσω.

Φίλοι μου, πριν από μερικές βραδιές παρακολουθούσαμε από την τηλεόραση ορισμένες επιστημονικές ειδήσεις. Ανάμεσα από διάφορες παρουσιάσεις της οθόνης πληροφορήθηκε το κοινό για τα πειράματα που άνθρωποι της μοντέρνας επιστήμης πραγματοποιούν με τον εγκέφαλο.

Συνδέοντας ορισμένα όργανα μετρήσεως στον εγκέφαλο, οι άνθρωποι της επιστήμης μπορούν να ελέγξουν τα διάφορα τμήματα του ίδιου. Υπό αυτές τις συνθήκες η ανθρώπινη μηχανή μπορεί να ελέγχεται μέσω κυμάτων, και αυτό έχει ήδη αποδειχθεί απόλυτα.

Επίσης έγιναν δοκιμές στην αρένα· ένας επιστήμονας, μέσω αυτού του συστήματος, μπόρεσε να συγκρατήσει τον ταύρο, να τον χάνει να παραιτηθεί της επίθεσης σε στιγμές ακριβώς κατά τις όποιες έκανε την προσπάθεια να επιτεθεί στον κόκκινο μανδύα.

Με αυτό αποδείχθηκε απόλυτα πως κάθε οργανισμός είναι μία μηχανή επιδεκτική στο να ελέγχεται όπως οποιαδήποτε άλλη.

Στην περίπτωση της ανθρωποειδούς μηχανής είναι φανερό πως τα διάφορα μη ανθρώπινα ψυχικά ακόλουθα, τα οποία ταράζοντας το ένα με το άλλο ελέγχουν κατά διάφορους καιρούς τις διάφορες εγκεφαλικές ζώνες, αντικαθιστούν ολοκληρωτικά τα εγκεφαλικά μαστία, τα κύματα και τις αυτόματες μηχανές, μέσω των όποιων οι επιστήμονες μπορούν να ελέγχουν τους εγκεφάλους.

Με άλλα λόγια θα πούμε πως οι επιστήμονες σε καθορισμένες στιγμές, μέσω των ηλεκτρικών τους συστημάτων, παίζουν τον ίδιο ρόλο με τα ψυχικά ακόλουθα, δηλαδή, αυτοί αποδεικνύουν την πραγματικότητα αυτών των ακολούθων μέσω του ρόλου που εκτελούν.

Πρέπει κανείς να ελέγχει τον εγκέφαλο για να πραγματοποιεί έργα· ή τον ελέγχουν τα ψυχικά ακόλουθα ή τον ελέγχουν οι επιστήμονες μέσω ειδικών ηλεκτρικών συστημάτων.

Εν πάση περιπτώσει οι έρευνες έρχονται να επιβεβαιώσουν ολοκληρωτικά αυτό που λέμε: το διανοητικό ανθρωποειδές είναι μια ασυνείδητη μηχανή, αυτόματη, υποσυνείδητη.

Πώς θα μπορούσε μία μηχανή ασυνείδητη να δεχθεί πως είναι κοιμισμένη; Πως θα μπορούσε μία τέτοια μηχανή να βεβαιώνει πως ο κόσμος είναι ΜΑΥΑ, είναι αυταπάτη κλπ;

Η ανθρωποειδής μηχανή, για το γεγονός και μόνο ότι είναι μηχανή, ονειρεύεται αλλά αγνοεί πως ονειρεύεται, αρνείται πως ονειρεύεται, πιστεύει σταθερά πως είναι αφυπνισμένη και ποτέ δεν θα δεχόταν την θέση ότι βρίσκεται κοιμισμένη.

Το αυτόματο και μηχανοποιημένο ανθρωποειδές, δεν είναι ικανό να διαφοροποιήσει το αντικειμενικό από το υποκειμενικό, από το ίδιο το γεγονός του ότι είναι μηχανοποιημένο και παίρνει σαν αντικειμενικό αυτό που είναι υποκειμενικό και αντίστροφα.

Η κοιμισμένη μηχανή, το αυτόματο ανθρωποειδές, είναι πολύ μακριά από του να μπορεί να καταλάβει την διαφορά ανάμεσα σε αντικειμενική συνείδηση και υποκειμενική συνείδηση· η μηχανή έχει τις δικές της θέσεις, βασισμένες ακριβώς στον βαθύ ύπνο της συνείδησης. Δεν είναι δυνατόν με κανέναν τρόπο, να κάνουμε έναν βέβηλο κοιμισμένο να καταλάβει την διαφορά ανάμεσα σε συνείδηση και υποσυνειδησία, ανάμεσα σε αντικειμενικότητα και υποκειμενικότητα, ανάμεσα σε όνειρο και επαγρύπνηση κτλ.

Μόνο αφυπνίζοντας συνείδηση, είναι δυνατόν να δεχθούμε αυτές τις διαφορές. Δυστυχώς, ο βέβηλος πιστεύει πως είναι ξυπνητός και μέχρι που προσβάλλεται όταν κάποιος του λέει πως έχει κοιμισμένη την συνείδηση. Μιλώντας σε Σωκρατική γλώσσα θα λέγαμε πως ο αγνοών μορφωμένος, ο κοιμισμένος βέβηλος, η ασυνείδητη μηχανή, όχι μόνο αγνοεί, αλλά επιπλέον αγνοεί πως αγνοεί· όχι μόνο δεν ξέρει, άλλα επιπλέον, αυτό που είναι χειρότερο, δεν ξέρει πως δεν ξέρει.

Φίλοι μου, είναι απαραίτητο να πάψουμε να είμαστε μηχανές· όταν κάποιος δέχεται πως είναι μηχανή, αρχίζει να παύει να είναι μηχανή· λίγο πιο αργά το πέπλο των αυταπατών γίνεται κομμάτια.

Χρειαζόμαστε να μετατραπούμε σε ανθρώπινα πλάσματα και αυτό είναι δυνατόν μόνο καταστρέφοντας, εκμηδενίζοντας τα ψυχικά ακόλουθα που ασταμάτητα εναλλάσσονται μεταξύ τους για να ελέγξουν την οργανική μηχανή.

Είναι απαραίτητο να φθάσουμε να έχουμε πραγματικότητα, να πάψουμε να είμαστε απλά αυτόματα κινούμενα είτε από κύματα είτε από ακόλουθα που είναι το ίδιο και να μετατραπούμε σε υπεύθυνα άτομα, συνειδητά, αληθινά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δάσκαλε, τι διάφορα υπάρχει ανάμεσα στην άσκηση του διαχωρισμού της προσοχής σε τρία σημεία και της διάλυσης του εγώ για να αφυπνίσουμε συνείδηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κύριοι, κυρίες, μέσω όλων αυτών των ομιλιών έχουμε ενδιαφερθεί ειδικά για την διάλυση του εγώ, για την πλήρη καταστροφή όλων αυτών των ψυχικών ακολούθων μέσα στα όποια βρίσκεται εμφιαλωμένη η συνείδηση.

Μου φαίνεται πως έχουμε μιλήσει αρκετά ξεκάθαρα, πως έχουμε δώσει μία τέλεια διδακτική για την απόλυτη εκμηδένιση του εγώ ο ίδιος, του ο εαυτός μου.

Έχουμε εξηγήσει μέχρι κορεσμού πως μόνο μέσω της ριζικής εκμηδένισης των μη ανθρώπινων στοιχείων που φέρουμε μέσα μας, μπορούμε να ελευθερώσουμε την Ουσία, να την αφυπνίσουμε.

Στην σημερινή μας ομιλία, δώσαμε μία ειδική άσκηση, καθορισμένη. Μιλήσαμε για την διαίρεση της προσοχής σε τρία μέρη, με τον σκοπό να χρησιμοποιήσουμε κατά τρόπο περισσότερο και περισσότερο τέλειο κάθε φορά, τα διάφορα ποσοστά αφυπνισμένης συνείδησης που κατορθώνουμε μέσω του θανάτου του «εγώ ο ίδιος».

Στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει πλήρης διδασκαλία σχετισμένη με την εκμηδένιση του «ο εαυτός μας». Στην δεύτερη περίπτωση, υπάρχει μία θαυμάσια άσκηση, μία πρακτική, που θα μας επιτρέψει να χρησιμοποιήσουμε την συνείδηση, που αποκτάμε σιγά σιγά, κατά τρόπο τέλειο, διαυγή, ακριβή.

Εν πάση περιπτώσει είναι πραγματικά αναγκαίο να μετατραπούμε σε ικανούς ερευνητές του καθαρού εσωτερισμού και του αποκρυφισμού. Αυτό είναι ότι θέλουμε και με αυτές τις προθέσεις, έχουμε δώσει μέσω αυτών των συνομιλιών, την απαραίτητη διδασκαλία.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Ναι, Ναι, Ναι»)