Στην στιγμή του θανάτου, λέει το Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών, "Οι τέσσερις ήχοι, ονομαζόμενοι ήχοι που εμπνέουν Ιερό Τρόμο, ακούγονται: αυτός της ζωτικής δύναμης του στοιχείου γη, ένας θόρυβος σαν από το γκρέμισμα ενός βουνού, αυτός της ζωτικής δύναμης του στοιχείου νερό, ένας θόρυβος σαν από τα κύματα του ωκεανού, αυτός της ζωτικής δύναμης του στοιχείου φωτιά, ένας θόρυβος σαν μια πυρκαγιά του δάσους, αυτός της ζωτικής δύναμης του στοιχείου αέρας, ένας θόρυβος σαν από χίλιες βροντές αντηχώντας ταυτόχρονα. Ο τόπος όπου καταφεύγει κάποιος για να αποφύγει αυτούς τους θορύβους είναι η μήτρα".

Η νοητική κατάσταση κοινή και τρέχουσα της καθημερινής ζωής δεν είναι το παν, το Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών λέει: "Ω ευγενή γιε, άκουσε με προσοχή και χωρίς να αφαιρείσαι, Υπάρχουν έξι μεταβατικές καταστάσεις του μπάρδου που είναι: Η φυσική κατάσταση του μπάρδου κατά την διάρκεια της συλλήψεως, το μπάρδο της καταστάσεως των ονείρων, το μπάρδο της εκστατικής ισορροπίας κατά τον βαθύ διαλογισμό, το μπάρδο της στιγμής του θανάτου, το μπάρδο της ισορροπίας και της εμπειρίας της πραγματικότητας και το μπάρδο της αντιστρόφου διαδικασίας της υπάρξεως Σαμσαρία (Αναδρομική ανακεφαλαίωση της ζωής που μόλις πέρασε). Αυτές είναι οι έξη καταστάσεις".

Με αυτόν τον εξωτικό όρο μπάρδο οι μυημένοι Θιβετιανοί προσδιορίζουν έξυπνα αυτές τις έξη ανόμοιες, διαφορετικές συνειδησιακές καταστάσεις, την συνηθισμένη κουραστική και κοινή διανοητική καθημερινή ζωή.

Όποιος πεθαίνει πρέπει να δοκιμάσει τρία μπάρδος: το μπάρδο της στιγμής του Θανάτου, το μπάρδο της εμπειρίας της πραγματικότητας και το μπάρδο της αναζήτησης της επαναγέννησης.

Υπάρχουν τέσσερις καταστάσεις ύλης μέσα στις οποίες εξελίσσονται όλα τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου.

Υπάρχουν τέσσερις κύκλοι, τέσσερις περιοχές μέσα στις οποίες αντιπροσωπεύονται όλοι οι κόσμοι και οι χρόνοι της ύλης σε κατάσταση ορυκτού, ύλη σε κυτταρική κατάσταση, ύλη σε μοριακή κατάσταση, ύλη σε ηλεκτρονική κατάσταση. Αυτοί είναι οι τέσσερις παλιοί κόσμοι της κολάσεως, γης, παραδείσου και ουρανού.

Κάθε αποσαρωμένος πρέπει να καταβάλει προσπάθεια για να φθάσει στην ενδιάμεση απελευθέρωση, μια κατάσταση παρόμοια με εκείνη του ΒΟΥΔΑ στον κόσμο των ελεύθερων ηλεκτρονίων.

Είναι επείγον να ξέρουμε ότι η ενδιάμεση απελευθέρωση είναι η χωρίς όρια ευτυχία ανάμεσα στον θάνατο και την καινούργια γέννηση.

Στις μοριακές και ηλεκτρονικές περιοχές υπάρχουν πολλές χώρες ή βασίλεια απέραντης ευτυχίας όπου μπορεί να γεννηθεί εσωτερικά κάθε αποσαρωμένος αν του επιτρέπει ο νόμος του κάρμα.

Εκείνοι που έχουν καλό ντάρμα, οι άνθρωποι που έχουν κάνει πολύ καλά έργα μπορούν να έχουν την πολυτέλεια να περάσουν κάποιες διακοπές μεταξύ του θανάτου και της και της καινούργιας γέννησης.

Αυτός που έχει κάνει πολλά καλά έργα μπορεί να γεννηθεί θαυματουργά πριν από την μετενσωμάτωσή του στην γη, στο ευτυχισμένο βασίλειο της ανατολής, στις χώρες του Βούδα να κατοικήσει ανάμεσα στα λουλούδια του λωτού ή στο βασίλειο της υπέρτατης ευτυχίας ή στο βασίλειο της πυκνής συγκεντρώσεως, ή στο βασίλειο των μακριών μαλλιών ή στο βασίλειο του Mαϊτρέγια κλπ, κλπ.

Τα διάφορα βασίλεια των μοριακών και ηλεκτρονικών περιοχών απαστράπτουν από ευτυχία.

Υπάρχουν πολλοί δάσκαλοι που βοηθούν τους νεκρούς που το αξίζουν. Αυτοί οι δάσκαλοι έχουν μεθόδους και συστήματα για να προσανατολίσουν το Μπουδάτα, την ουσία, την ψυχή, στην εργασία της απελευθέρωσης για λίγο καιρό από τα σεληνιακά σώματα και το εγώ, για να περάσουν στα βασίλεια των μοριακών και ηλεκτρονικών περιοχών.

Είναι λυπηρό που η ψυχή, η ουσία, πρέπει να γυρίσει στα Σεληνιακά της σώματα μέσα στα οποία κατοικεί το Εγώ. Αυτή η επιστροφή είναι αναπόφευκτη για να ξαναγεννηθείς στον κόσμο.

Είναι πολύ λίγες οι ψυχές που καταφέρνουν την ενδιάμεση απελευθέρωση, (Μην συγχέετε αυτήν με την τελική απελευθέρωση).

Κάθε ψυχή μετά τον θάνατο μπορεί να ανεβεί στα βασίλεια της ευτυχίας των ηλεκτρονικών και μοριακών κόσμων, ή να καταδυθεί στους κόσμους κολάσεις του ορυκτού κόσμου η να ξαναμπεί αμέσως ή με έμμεσο τρόπο σε ένα παρόμοιο με αυτό που είχε πριν σώμα.

Αυτοί οι τρεις δρόμοι της μοιραίας γέφυρας του Τσιμπάτ περιγράφονται πολύ σοφά και με εκπληκτική σαφήνεια στην παράδοση του Ζωροαστρισμού:

"Όλοι εκείνοι των οποίων τα καλά έργα ξεπερνούν κατά τρία γραμμάρια τις αμαρτίες τους, πηγαίνουν στον ουρανό, όλοι εκείνοι των οποίων το αμάρτημά τους είναι μεγαλύτερο πηγαίνουν στην κόλαση, όμως εκείνος που και τα δύο είναι ίδια, παραμένει στο αμιστικάν, μέχρι το επόμενο σώμα ή ανάσταση".

Ο νόμος του κάρμα, αυτός ο σοφός νόμος που προσαρμόζει τα αποτελέσματα τις αιτίες, αναλαμβάνει να δώσει στον κάθε ένα μετά τον θάνατο αυτό που του αξίζει.

Ο νόμος είναι νόμος, και ο νόμος εφαρμόζεται.

Η ενδιάμεση απελευθέρωση, η ευτυχία στα βασίλεια των ηλεκτρονικών και μοριακών περιοχών έχει κάποιο όριο, αφού εξαντληθεί η ανταμοιβή επιστρέφει η ουσία στα σεληνιακά σώματα όπου κατοικεί το εγώ, κατόπιν έρχεται η επιστροφή, η αναενσωμάτωση, η είσοδος σε μια καινούργια μήτρα.

Το Θιβετιανό βιβλίο των Νεκρών λέει: "Κατεύθυνε την επιθυμία σου, και μπες στην μήτρα. Συγχρόνως να εκπέμπεις τα κύματα δωρεάς (της χάρης ή της καλής θελήσεως) στη μήτρα στην οποία πρόκειται να μπεις (μεταμορφώνοντάς την έτσι) σε μία ουράνια κατοικία".

Στον καιρό μας είναι λιγοστές οι ψυχές που εισέρχονται στα διάφορα βασίλεια των ηλεκτρονικών και μοριακών περιοχών μετά τον θάνατο.

Το εγώ, διά μέσου του χρόνου έχει γίνει υπερβολικά περίπλοκο, έχει δυναμώσει πάρα πολύ και γι’ αυτό η ουσία, η ψυχή είναι πολύ σκλαβωμένη μέσα στα σεληνιακά σώματα.

Τους τελευταίους χρόνους της παγκοσμίου κρίσεως, το μεγαλύτερο μέρας των ψυχών γεννιούνται στην κόλαση (το ορυκτό Βασίλειο), για να μην επιστρέψουν ή μετενσαρκώνονται αμέσως χωρίς να ανεβούν στα βασίλεια των θεών.

Ο μεγάλος νόμος δίνει μόνο στο ανθρώπινο ον εκατόν οκτώ ζωές και αυτό μας θυμίζει το περιδέραιο του Buddha με τις εκατόν οκτώ χάντρες.

Αν το ανθρώπινο ον δεν ξέρει να επωφεληθεί τις εκατόν οκτώ χάντρες του περιδέραιου του Βούδα, αν το ανθρώπινο ον δεν κατορθώνει την αυτοπραγμάτωση σ’ αυτές τις εκατόν οκτώ ζωές, γεννιέται τότε στους κόσμους Κολάσεις της φύσης.

Κανονικά όλα τα ανθρώπινα όντα κατεβαίνουν στους κόσμους κολάσεις σύμφωνα με την απόσβεση των χρόνων τους.

Στον κόσμο έχουν έρθει πολλοί προφήτες, αβατάρες, σωτήρες που καταλαβαίνοντας τους τρόμους των αβύσσων, θέλησαν να μας σώσουν, αλλά στην ανθρωπότητα δεν αρέσουν οι αβατάρες, οι σωτήρες. Την ανθρωπότητα δεν ενδιαφέρει η σωτηρία.

Η εσωτερική αυτοπραγμάτωση είναι δυνατή μόνο με βάση τρομερές υπερπροσπάθειες και στην ανθρωπότητα δεν αρέσουν οι υπερπροσπάθειες, ο κόσμος μόνο λέει: "Ας τρώμε και πίνουμε και ας πεθάνουμε αύριο".

Η εσωτερική αυτοπραγμάτωση δεν μπορεί ποτέ να είναι αποτέλεσμα καμιάς μηχανικότητας ακόμα και αν αυτή είναι τύπου ανοδικής εξέλιξης.

Ο νόμος της ανοδικής εξέλιξης και η δίδυμη αδελφή της ο νόμος της καθοδικής εξέλιξης είναι νόμοι καθαρά μηχανικοί της φύσης που κανένα δεν μπορούν να αυτοπραγματώσουν.

Όποιος θέλει να αυτoπραγματωθεί πρέπει να μπει από το Μονοπάτι της Κόψης του ξυραφιού, από τον δύσκολο δρόμο της επανάστασης της συνείδησης. Αυτός ο δρόμος είναι πιο πικρός και από την χολή, αυτός ο δρόμος δεν αρέσει σε κανένα.

Είναι αναγκαίο να γεννηθεί ο μυστικός δάσκαλος μέσα μας, είναι αναγκαίο να πεθάνουμε, το εγώ πρέπει να πεθάνει, είναι επείγον να θυσιαστούμε για την ανθρωπότητα, αυτός είναι ο νόμος του Ηλιακού Λόγου, αυτός θυσιάζεται αμαυρωνόμενος στους κόσμους για να έχουν όλα τα όντα ζωή και να την έχουν άφθονα.

Το να γεννηθείς είναι ένα σεξουαλικό πρόβλημα, το να πεθάνεις είναι υπόθεση του να διαλύσεις το εγώ, θυσία για την ανθρωπότητα είναι η αγάπη.

Το να παραμένεις 20 ή 30 χρόνια στην ένατη σφαίρα για να έχεις δικαίωμα να γεννηθείς στους ανώτερους κόσμους, το να πεθαίνεις, να διαλύεις το αγαπημένο εγώ, το να θυσιάζεσαι για την ανθρωπότητα, δεν αρέσει στους ανθρώπους

Την ανθρωπότητα δεν την ενδιαφέρει η εσωτερική αυτοπραγμάτωση και είναι φανερό ότι σε κανέναν δεν μπορείς να δώσεις κάτι που δεν θέλει.

Το μόνο που ενδιαφέρει τους ανθρώπους είναι να βρουν χρήματα, να φάνε, να πιουν, να αναπαραχθoύν, να διασκεδάσουν, να έχουν δύναμη, δόξα κλπ, κλπ.

Αυτό εξηγεί το γιατί είναι λίγοι αυτοί που σώζονται: Πολλοί είναι οι καλεσμένοι και λίγοι είναι οι εκλεκτοί.

Στον κόσμο αφθονούν πολλοί άνθρωποι που επιφανειακά θέλουν να αυτoπραγματωθoύν για να έχουν δικαίωμα να μπουν στο βασίλειο του εσωτερισμού, αλλά αυτοί οι άνθρωποι κατά βάθος αυτό που θέλουν είναι να διασκεδάσουν με αυτές τις μελέτες και αυτό είναι όλο.

Αυτοί οι άνθρωποι πεταλουδίζουν, σήμερα είναι στην μία σχολή και αύριο σε άλλη, δεν γνωρίζουν τον δρόμο και αν φτάσουν να τον γνωρίσουν στην αρχή ενθουσιάζονται πολύ και μετά, όταν δουν ότι η εργασία είναι σοβαρή, φεύγουν τρομαγμένοι και ψάχνουν καταφύγιο σε άλλη σχολή.

Η γραμμή της ζωής είναι σπειροειδής και η ανθρωπότητα κατεβαίνει σε κάθε μετενσάρκωση από την κλίμακα σε μορφή σαλιγκαριού μέχρι να φτάσει στους κόσμους κολάσεις του ορυκτού βασιλείου.

Στην κόλαση, (βασίλειο των ορυκτών), ο χρόνος είναι δέκα φορές μακρύτερος, δέκα φορές πιο αργός, τρομακτικά βαρετός, κάθε εκατό χρόνια γίνεται εκεί μία πληρωμή της καρμικής οφειλής.

Η κάθοδος στους κόσμους κολάσεις είναι ένα ταξίδι προς τα πίσω καθοδικής εξέλιξης στον χρόνο, οπισθοχωρώντας, περνώντας από καταστάσεις ζωικές, φυτικές και ορυκτές.

Φθάνοντας στην απoλιθωτική κατάσταση το εγώ και τα σεληνιακά του σώματα μετατρέπονται σε κοσμική σκόνη.

Όταν το εγώ και τα σεληνιακά σώματα μετατρέπονται σε σκόνη στην κόλαση, η ψυχή απελευθερώνεται, επιστρέφει στο πρωτόγονο χάος διατεθειμένη να ξαναεξελιχθεί ανοδικά διά μέσου διαφόρων αιωνιοτήτων από τις καταστάσεις ορυκτές, φυτικές και ζωικές μέχρι να ξαναφτάσει την ανθρώπινη κατάσταση.

Όποιος δεν επωφελείται τις εκατόν οκτώ ζωές που αντιπροσωπεύονται από τις εκατόν οκτώ χάντρες του περιδέραιου του Βούδα, γεννιέται στους κόσμους κολάσεις.

Αυτός είναι το Ινδικό ναράκα που βρίσκεται κάτω από την γη και κάτω από τα νερά, το Αραλού της Βαβυλωνίας της μη επιστροφής, η περιοχή του πυκνού σκότους, το σπίτι του οποίου οι κάτοικοι δεν βλέπουν το φως, η περιοχή όπου η σκόνη είναι το ψωμί τους και η λάσπη η τροφή τους.

Αυτή είναι η χοάνη όπου οι άκαμπτες μορφές, τα σεληνιακά σώματα και το εγώ πρέπει να λειώσουν, να μετατραπούν σε σκόνη για να ελευθερωθεί η ψυχή.

Ο χρόνος που πρέπει να ζήσει η ψυχή σ’ αυτούς τους κόσμους κολάσεις εξαρτάται από το κάρμα της. Είναι φανερό ότι εκείνοι οι τρομεροί μαύροι μάγοι που ανέπτυξαν το όργανο κουνταρτιγουαδόρ και τα τσάκρας του υπογαστρίου, οι Εωσφόροι, Αριμάνες κλπ, κλπ, ζουν ολόκληρες αιωνιότητες, πλήρεις μαχαμβαντάρες στις περιοχές αυτές της κολάσεως, πριν να μετατραπούν σε κοσμική σκόνη.

Οι κοινοί και καθημερινοί άνθρωποι, οι άνθρωποι όλων των ημερών, αυτοί που δεν αυτoπραγματoπoιήθηκαν, γιατί δεν τους ενδιέφερε η αυτοπραγμάτωση, αλλά που δεν υπήρξαν τελικά διεφθαρμένοι, παραμένουν στους κόσμους κολάσεις από οκτακόσια έως χίλια χρόνια.

Οι χειρότερες τιμωρίες είναι για εκείνους που ατίμωσαν τους θεούς, οι έκπτωτοι Μποδισάουες, οι Χανασμούσεν με διπλό κέντρο βάρους και οι πατροκτόνοι και μητροκτόνοι και οι δολοφόνοι και οι κύριοι.

Το Θιβετιανό Βιβλίο των Νεκρών λέει: "Πέφτοντας εδώ, πρέπει να υποφέρεις βάσανα αβάσταχτα και όπου δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος να διαφύγεις".

Στους κόσμους κολάσεις δεν μπαίνουν μόνο οι αποφασιστικά έκφυλοι, αλλά και εκείνοι που ήδη έζησαν τις εκατόν οκτώ τους ζωές και δεν αυτoπραγματώθηκαν "Δέντρο που δεν κάνει καρπό, κόψτε το και πετάξτε το στη φωτιά".

Οι θεόσοφοι λένε ότι υπάρχουν τρία μονοπάτια τελειότητας και η Annie Besant έγραψε αυτά τα τρία μονοπάτια.

Τα τρία μονοπάτια παίρνουν το όνομα του κάρμα Γιόγκα, Jnana Yoga, Bhakti Yoga.

Το Jnana Γιόγκα είναι το μονοπάτι του νου.

Το Bhakti Γιόγκα είναι το μονοπάτι της ευσέβειας.

Το κάρμα Γιόγκα είναι το μονοπάτι της ευθείας δράσης.

Με το Κάρμα Γιόγκα ζούμε ευθέως συλλέγοντας πολύ Ντάρμα (ανταμοιβή) αλλά δεν κατασκευάζουμε τα ηλιακά σώματα γιατί αυτό είναι σεξουαλικό πρόβλημα.

Με το Jnana Γιόγκα γινόμαστε ισχυροί σε διαλογισμό και γιόγκα αλλά δεν κατασκευάζουμε τα ηλιακά σώματα, γιατί αυτή η εργασία είναι με υδρογόνο Si-12 του του σεξ.

Με το Bhakti Γιόγκα μπορούμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι της ευσέβειας και της έκστασης αλλά αυτό δεν σημαίνει κατασκευή των ηλιακών σωμάτων.

Υπάρχουν σχολές που βεβαιώνουν την ύπαρξη επτά μονοπατιών και υπάρχουν μερικές που λένε ότι υπάρχουν δώδεκα μονοπάτια.

Ο Ιησούς ο Χριστός είπε: "Εισέλθετε από την στενή θύρα, γιατί φαρδιά είναι η θύρα και ευρύχωρος ο δρόμος που οδηγεί στην απώλεια και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν από αυτήν". "Γιατί στενή είναι η πόρτα, και στενός o δρόμος που οδηγεί στην ζωή, και λίγοι είναι αυτοί που τον βρίσκουν".

Ποτέ, είπε ο Δάσκαλος των Δασκάλων, δεν υπάρχουν τρεις πόρτες ή τρεις δρόμοι. Αυτός μονάχα μίλησε για μία μόνο πόρτα και για ένα μόνο δρόμο. Από πού το έβγαλαν αυτό για τα τρία μονοπάτια της απελευθέρωσης; Από που βγάζουν άλλες σχολές εκείνο για τις επτά πόρτες, ή μονοπάτια της απελευθέρωσης; Από που βγάζουν άλλες οργανώσεις Ψευδo-απoκρυφιστικές και ψευδο-εσωτεριστικές εκείνο με τα δώδεκα μονοπάτια;

Στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο ένας δρόμος και μία μόνο πόρτα. Κανένα ανθρώπινο ον δεν ξέρει περισσότερα από τον Χριστό και Αυτός ποτέ δεν μίλησε για τρία μονοπάτια, ούτε για επτά, ούτε για δώδεκα.

Ο δρόμος έχει πολλά από το κάρμα Γιόγκα και από το Jnana και το Bhakti και από τις επτά γιόκας, αλλά δεν υπάρχει παρά ένας δρόμος, στενός άβολος και τρομακτικά δύσκολος.

Ο δρόμος είναι διαφορετικός, αντίθετος με την καθημερινή ζωή της ρουτίνας. Ο δρόμος είναι επαναστατικός εκατό τοις εκατό, είναι ενάντια σε όλα και όλους, ο δρόμος είναι πιο πικρός και από τη χολή. Ο δρόμος είναι αυτός της επανάστασης της συνείδησης, με τους τρεις παράγοντες, να γεννηθείς, να πεθάνεις και να θυσιαστείς για την ανθρωπότητα.

Στο δρόμο, το φτωχό διανοητικό ζώο πρέπει να μεταμορφωθεί σε ένα διαφορετικό ον.

Είναι πολύ σπάνιοι αυτοί που συναντούν το δρόμο και σπάνιοι ακόμη εκείνοι που δεν εγκαταλείπουν το δρόμο. Στην πραγματικότητα δεν μπορούν όλα τα ανθρώπινα όντα να αναπτυχθούν και να γίνουν διαφορετικά.

Παρόλο που αυτό μοιάζει με μία αδικία, στο βάθος δεν είναι, ο κόσμος δεν επιθυμεί να είναι διαφορετικός, δεν ψάχνει για το δρόμο, δεν τον ενδιαφέρει και σε κανέναν δεν πρέπει να του δίνεται κάτι που δεν θέλει, που δεν επιθυμεί, που δεν τον ενδιαφέρει.

Γιατί θα έπρεπε ο άνθρωπος να έχει αυτό που δεν επιθυμεί; Αν το φτωχό διανοητικό ζώο, το ονομαζόμενο λανθασμένα άνθρωπος ήταν αναγκασμένο να μετατραπεί σε ένα διαφορετικό ον, εφ’ όσον είναι ικανοποιημένο με αυτό που είναι, τότε θα είχαμε εκ των πραγμάτων μια μεγάλη αδικία.

Είναι φανερό ότι όλα στη φύση είναι υποκείμενα στο νόμο του αριθμού, μέτρου και βάρους. Για όλα τα ανθρώπινα όντα υπάρχουν εκατόν οκτώ ζωές και αν δεν ξέρουμε να τις επωφεληθούμε, ο χρόνος τελειώνει και η είσοδος στους κόσμους κολάσεις γίνεται τότε αναπόφευκτη.

Η εσωτερική αυτοπραγμάτωση του ανθρώπου δεν μπορεί ποτέ να είναι το αποτέλεσμα της μηχανικής ανοδικής εξέλιξης της φύσης, αλλά ο καρπός τρομερών υπερπροσπαθειών και στην ανθρωπότητα δεν αρέσουν οι υπερπροσπάθειες.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Το Κολιέ του Βούδα»)