Αυτοί που έχουν μελετήσει τις γνωστικές μας διδα­σκαλίες, αυτοί που έχουν μελετήσει αυτό το Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα, αν στ’ αλήθεια φθάνουν να ενδιαφερθούν για το Μονοπάτι της Κόψης του ξυραφιού και την εσωτερι­κή αυτοπραγμάτωση του ΕΙΝΑΙ, θα αισθανθούν τον πόθο να δουν, ακούσουν, μυρίσουν, αγγίξουν και να πιάσουν τις μεγάλες πραγματικότητες των ανωτέρων κόσμων.

Κάθε ανθρώπινο ον μπορεί να φθάσει την πείρα της πραγματικότητας. Κάθε ανθρώπινο ον έχει δικαίωμα στις μεγάλες εμπειρίες του πνεύματος, να γνωρίσει τα βασίλεια και έθνη των μοριακών και ηλεκτρονικών περιοχών.

Κάθε μαθητευόμενος έχει δικαίωμα να μελετά στα πό­δια του Δασκάλου, να μπαίνει από τις λαμπρές πόρτες των ναών των μεγαλύτερων μυστηρίων, να συζητά με τους λαμ­προύς γιους της χαραυγής των Μαχαμβαντάρας της δημιουρ­γίας πρόσωπο με πρόσωπο, όμως πρέπει να αρχίσει να ξυπνά την συνείδηση.

Είναι αδύνατον να είναι ξύπνιος στους ανώτερους κό­σμους, αν εδώ στον κόσμο, τον φυσικό, υλικό, ο μαθητής κοιμάται. Όποιος θέλει να ξυπνήσει την συνείδηση στους εσωτερικούς κόσμους, πρέπει να ξυπνήσει εδώ και τώρα, στον πυκνό αυτό κόσμο.

Αν ο μαθητής δεν έχει ξυπνήσει την συνείδηση εδώ σ’ αυτόν τον φυσικό κόσμο, πολύ λιγότερο θα το κάνει στους ανώτερους κόσμους.

Αυτός που ξυπνά συνείδηση εδώ και τώρα, ξυπνά παν­τού. Αυτός που ξυπνά συνείδηση εδώ στον φυσικό κόσμο, εκ των πραγμάτων και δικαιωματικά, μένει ξύπνιος στους ανώτερους κόσμους.

Το πρώτο που χρειάζεται για να ξυπνήσεις συνείδηση είναι να γνωρίζεις ότι κοιμάται.

Το να καταλάβεις ότι κοιμάται είναι κάτι πολύ δύσκο­λο γιατί συνήθως όλοι οι άνθρωποι είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι είναι ξύπνιοι. Όταν ένας άνθρωπος καταλαβαί­νει ότι κοιμάται, αρχίζει τότε η διαδικασία του αυτο­ξυπνήματος.

Λέμε κάτι που κανείς δεν παραδέχεται, αν σε οποιον­δήποτε διανοητικό άνθρωπο του έλεγαν ότι είναι κοιμισμέ­νος, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι θα μπορούσε να προσ­βληθεί, οι άνθρωποι είναι απόλυτα πεπεισμένοι ότι είναι ξύπνιοι.

Οι άνθρωποι εργάζονται κοιμισμένοι, ονειρευόμε­νοι, οδηγούν αυτοκίνητα κοιμισμένοι, ονειρευόμενοι, παντρεύονται κοιμισμένοι, ζουν κοιμισμένοι, ονειρευόμενοι και παρ’ όλα αυτά είναι απόλυτα πεπεισμέ­νοι ότι είναι ξύπνιοι.

Αυτός που θέλει να ξυπνήσει συνείδηση εδώ και τώρα, πρέπει να αρχίσει να καταλαβαίνει τους τρεις παράγον­τες του υποσυνείδητου που ονομάζονται: ταύτιση, γοη­τεία, ύπνος.

Κάθε είδους ταύτιση προκαλεί γοητεία και ύπνο. Περ­πατάς σε ένα δρόμο και ξαφνικά συναντιέσαι με το πλή­θος που διαμαρτύρεται για κάτι μπροστά στο προεδρικό μέγαρο, αν δεν βρίσκεσαι σε κατάσταση εγρήγορσης ταυ­τίζεσαι με την πορεία, ανακατεύεσαι με τα πλήθη, γοητεύεσαι, και μετά έρχεται ο ύπνος, φωνάζεις, ρίχνεις πέτρες, κάνεις πράγματα που σε άλλες συνθήκες δεν θα έκανες ούτε για ένα εκατομμύριο δολάρια.

Το να ξεχάσεις τον εαυτό σου είναι ένα λάθος ανυπο­λόγιστων επιπτώσεων. Το να ταυτιστείς με κάτι, είναι το αποκορύφωμα της ηλιθιότητας, γιατί το αποτέλεσμα θα εί­ναι η γοητεία και ο ύπνος.

Είναι αδύνατο να αφυπνίσει συνείδηση κανείς εάν ξε­χνά τον εαυτό του, εάν ταυτίζεται με κάτι.

Είναι αδύνατο να μπορεί να αφυπνίσει συνείδηση κα­νείς εάν γοητεύεται, εάν πέφτει σε ύπνο.

Ο πυγμάχος που ανταλλάσσει χτυπήματα με άλλον πυγ­μάχο κοιμάται βαθιά, ονειρεύεται, είναι ταυτισμένος ολο­κληρωτικά με το συμβάν, είναι γοητευμένος και αν έφθανε να ξυπνήσει συνείδηση, θα κοίταζε προς όλες τις κα­τευθύνσεις, και θα έφευγε αμέσως από το ρινγκ, καταν­τροπιασμένος με τον ίδιο του τον εαυτό και με το αξιό­τιμο πλήθος.

Πας ξαφνικά να ταξιδέψεις με οποιοδήποτε μεταφορικό αστικό μέσο μέσα στην πόλη, και πρέπει να εγκαταλεί­ψεις το όχημα σε κάποιο δρόμο, ξαφνικά σου έρχεται στο νου η θύμηση κάποιου αγαπητού όντος, ταυτίζεσαι με την θύμηση αυτή, έρχεται η γοητεία και κατόπιν ονειρευόμα­στε ξύπνιοι... Ξαφνικά βάζεις μια φωνή εκπλήξεως. Που είμαι; Να πάρει η ευχή!...  πέρασα την στάση... έπρεπε να κατεβώ σ’ εκείνη την γωνία σ’ εκείνο τον δρόμο, και μετά καταλαβαίνεις ότι η συνείδησή σου ήταν απούσα, κα­τεβαίνεις από το όχημα και γυρίζεις με τα πόδια μέχρι την γωνία που θα έπρεπε να έχεις κατεβεί.

Αυτός που θέλει να ξυπνήσει συνείδηση πρέπει να αρ­χίσει να χωρίζει την προσοχή σε τρία μέρη: υποκείμενο, αντικείμενο, τόπος.

Υποκείμενο, εσωτερική θύμηση του εαυτού μας την στιγ­μή εκείνη. Δεν πρέπει να ξεχνούμε τον εαυτό μας μπροστά από καμία παράσταση, μπροστά σε κανένα γεγονός.

Αντικείμενο, μην ταυτίζεσαι με κανένα πράγμα, με καμία περίπτωση, να παρατηρείς χωρίς ταύτιση, χωρίς να ξεχνάς τον εαυτό σου.

Τόπος, να διερωτηθείς: Τι μέρος είναι αυτό, να πα­ρατηρείς με λεπτομέρειες, να διερωτηθείς: Γιατί βρίσκο­μαι σ’ αυτό το μέρος;

Η Διαίρεση της προσοχής σε τρία μέρη θα οδηγήσει τους μαθητές μέχρι το ξύπνημα της συνείδησης.

Το να θέλεις να κατανοήσεις τις μεγάλες πραγματικό­τητες των ανωτέρων κόσμων χωρίς να έχεις ξυπνήσει εδώ και τώρα, είναι σαν να προχωρείς από τον λανθασμένο δρόμο.

Το ξύπνημα της συνείδησης προκαλεί την ανάπτυξη της διαστημικής αίσθησης και τον πειραματισμό αυτού που εί­ναι πραγματικό.

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Το Κολιέ του Βούδα»)