Αυτό που κάνει όμορφο και λατρευτό κάθε νεογέννητο είναι η Ουσία του, αυτή η ίδια αποτελεί την αληθινή του πραγματικότητα…

Η φυσιολογική ανάπτυξη της Ουσίας σε κάθε πλάσμα είναι βέβαια πολύ ελλιπής και υποτυπώδης…Το ανθρώπινο σώμα αναπτύσσεται και ανελίσσεται σύμφωνα με τους βιολογικούς νόμους του είδους, ενώ τέτοιες δυνατότητες είναι πολύ περιορισμένες για την Ουσία…

Αναμφισβήτητα η Ουσία μπορεί να αναπτυχθεί αφ’ εαυτής, χωρίς βοήθεια σε πάρα πολύ μικρό βαθμό…

Μιλώντας ειλικρινά και χωρίς δισταγμούς λέμε ότι η αυθόρμητη και φυσιολογική ανάπτυξη της Ουσίας είναι δυνατή μόνο στη διάρκεια των πρώτων τριών, τεσσάρων και πέντε χρόνων, δηλαδή στα πρώτα στάδια της ζωής…

Οι άνθρωποι σκέφτονται  ότι η ανάπτυξη και  η εξέλιξη της Ουσίας γίνονται πάντοτε σε διαρκή μορφή, σύμφωνα με τον μηχανισμό της εξέλιξης, όμως ο Παγκόσμιος Γνωστικισμός διδάσκει ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο…

Για να αναπτυχθεί περισσότερο η Ουσία, πρέπει να γίνει κάτι πολύ ξεχωριστό, πρέπει να συμβεί κάτι καινούριο…

Θέλω ν’ αναφερθώ με έμφαση στη Εργασία με τον εαυτό μας. Η ανάπτυξη της Ουσίας είναι δυνατή μόνο αν βασίζεται σε συνειδητές εργασίες και ηθελημένες δοκιμασίες…

Πρέπει να καταλάβετε ότι οι Δουλειές αυτές δεν αφορούν επαγγελματικά θέματα, τράπεζες, κ.τ.λ…

Η εργασία αυτή είναι για κάθε έναν που έχει αναπτυγμένη την προσωπικότητα, πρόκειται για κάτι Ψυχολογικό…

Όλοι μας ξέρουμε ότι έχουμε μέσα μας αυτό που λέγεται ΕΓΩ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ, ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ…

Δυστυχώς η Ουσία βρίσκεται μποτιλιαρισμένη, μπλεγμένη μέσα στο ΕΓΩ και αυτό είναι λυπηρό…

Να διαλύσουμε το Ψυχολογικό ΕΓΩ, να εκμηδενίσουμε τα ανεπιθύμητα στοιχεία του, είναι επείγον, αμετάθετο, δεν αναβάλλεται…αυτό είναι το νόημα της Εργασίας με τον εαυτό μας.

Ποτέ δεν θα μπορούσαμε να ελευθερώσουμε την Ουσία, χωρίς να έχουμε πιο πριν εκμηδενίσει το Ψυχολογικό ΕΓΩ…

Στην Ουσία βρίσκεται η Θρησκεία, ο Βούδας, η Σοφία, μικρά μέρη του πόνου του Πατέρα μας του Επουράνιου κι’ όλα τα δεδομένα που χρειαζόμαστε για την εσωτερική ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ του ΕΙΝΑΙ.

Κανείς δεν θα μπορούσε να εξαλείψει το Ψυχολογικό ΕΓΩ, χωρίς πρώτα να έχει περιορίσει τα όχι ανθρώπινα στοιχεία που φέρνουμε μέσα μας…

Χρειάζεται να κάνουμε στάχτη την τερατώδη σκληρότητα αυτών των καιρών, τον φθόνο που δυστυχώς έφτασε να γίνει το κρυφό ελατήριο της πράξης, την ανυπόφορη απληστία που έχει κάνει τη  ζωή τόσο πικρή, τη βρωμερή κακογλωσσιά, τη συκοφαντία αιτία τόσων τραγωδιών, τα μεθύσια, την αηδιαστική ασέλγεια που τόσο άσχημα μυρίζει κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.

Όταν όλ’ αυτά τα αποτρόπαια περιοριστούν και μεταβληθούν σε κοσμική σκόνη, η Ουσία θα ελευθερωθεί και επιπλέον θα αναπτυχθεί και θα εξελιχθεί αρμονικά…

Αναμφισβήτητα, όταν το Ψυχολογικό ΕΓΩ έχει πεθάνει, μέσα μας λάμπει η Ουσία…

Η Ουσία ελεύθερη πια μας δίνει μια εσωτερική ομορφιά. Aπο μια τέτοια ομορφιά πηγάζουν η απόλυτη ευτυχία και η πραγματική Αγάπη…

Η Ουσία κατέχει πολλαπλές αισθήσεις που τελειοποιούν και εξαιρετικές φυσικές εξουσίες.

Όταν «πεθάνουμε Μέσα Μας», όταν διαλύσουμε το Ψυχολογικό ΕΓΩ, γευόμαστε τις πολύτιμες αισθήσεις και δυνάμεις της Ουσίας…

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Διατρική Επαναστατικής Ψυχολογίας»)