Το να συνδυάσει κανείς εσωτερικές καταστάσεις με εξωτερικά γεγονότα σωστά, σημαίνει να ζει έξυπνα…

Οποιοδήποτε συμβάν που βιώθηκε έξυπνα επιζητά την αντίστοιχη εσωτερική του ειδική κατάσταση…

Δυστυχώς όμως, όταν οι άνθρωποι αναπολούν τη ζωή τους, σκέφτονται ότι αυτή καθ’ εαυτή αποτελείται αποκλειστικά από εξωτερικά συμβάντα…

Φτωχοί άνθρωποι! Νομίζουν πως αν αυτό ή εκείνο το γεγονός δεν τους είχε συμβεί , η ζωή τους θα ήταν καλύτερη…

Υποθέτουν ότι η τύχη τους χαμογέλασε και ότι έχασαν την ευκαιρία να ευτυχήσουν…

Λυπούνται γι’ αυτό που έχασαν, κλαίνε γι’ αυτό που περιφρόνησαν, στενάζουν όταν θυμούνται τα παλιά λάθη και τις συμφορές…

Οι άνθρωποι δεν θέλουν να προσέξουν ότι «φυτοζωώ» δεν σημαίνει «ζω» και ότι η ικανότητα για να ζει κανείς συνειδητά εξαρτάται αποκλειστικά από την ποιότητα των εσωτερικών καταστάσεων της Ψυχής…

Σίγουρα δεν ενδιαφέρει το πόσο όμορφα είναι τα εξωτερικά γεγονότα της ζωής. Αν δε βρεθούμε εκείνες τις στιγμές στην κατάλληλη εσωτερική κατάσταση, τα καλύτερα συμβάντα μπορεί να μας φανούν μονότονα, κουραστικά ή απλώς βαρετά…

Κάποιος περιμένει μ’ αγωνία την ημέρα του γάμου-είναι ένα γεγονός- όμως θα μπορούσε να συμβεί να είναι τόσο απασχολημένος τη στιγμή ακριβώς του συμβάντος, που πραγματικά να μην δοκιμάσει σ’ αυτό καμιά ευχαρίστηση, κι’ όλο το θέμα να καταλήξει τόσο ξερό και κρύο σα μια εθιμοτυπία…

Η πείρα μας δίδαξε ότι δεν ευχαριστιούνται, στ’ αλήθεια, όλοι όσοι παρευρίσκονται σ’ ένα συμπόσιο ή σε κάποιον χορό…

Ποτέ δεν λείπει ένας βαρετός στις καλύτερες γιορτές και τα πιο διασκεδαστικά έργα ευχαριστούν άλλους και κάνουν άλλους να κλαίνε…

Πολύ σπάνιοι είναι οι άνθρωποι που ξέρουν να συνδυάσουν συνειδητά το εξωτερικό συμβάν με την κατάλληλη εσωτερική κατάσταση…

Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ο κόσμος δεν ξέρει να ζει συνειδητά: κλαίει όταν πρέπει να γελάσει και γελάει όταν πρέπει να κλάψει…

Ο έλεγχος είναι κάτι διαφορετικό. Ο σοφός μπορεί να είναι χαρούμενος, όμως ποτέ γεμάτος από τρελή φρενίτιδα. Λυπημένος αλλά ποτέ απελπισμένος και απογοητευμένος…ήρεμος ανάμεσα στη βία, συγκρατημένος μπροστά στα όργια, αγνός μπροστά στην ασέλγεια κ.τ.λ…

Οι μελαγχολικοί κι’ απαισιόδοξοι σκέφτονται τα χειρότερα για την ζωή και αληθινά δεν επιθυμούν να ζήσουν…

Κάθε μέρα βλέπουμε ανθρώπους που όχι μόνο είναι δυστυχείς, αλλά που επιπλέον-κι’ αυτό είναι το χειρότερο-κάνουν πικρή την ζωή στους άλλους…

Τέτοιοι άνθρωποι δεν θα άλλαζαν ούτε αν καθημερινά ζούσαν μέσα σε γιορτές, την ψυχική αρρώστια τη φέρνουν μέσα τους… τέτοια πρόσωπα έχουν εσωτερικές καταστάσεις οριστικά διεστραμμένες…

Εν τούτοις τα άτομα αυτά αξιολογούνται σαν σωστά, υγιή, ευγενικά, εξυπηρετικά, μάρτυρες κ.τ.λ…

Πρόκειται γι’ ανθρώπους που αυτοθεωρούνται υπερβολικά, ανθρώπους που αγαπούν πολύ τον εαυτό τους…

Άτομα με μεγάλη αυτολύπηση που πάντοτε κυνηγούν τις ευκαιρίες διαφυγής, για ν’ αποφύγουν τις πραγματικές ευθύνες τους…

Τέτοιοι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι στις κατώτερες συγκινήσεις και φαίνεται πως γι’ αυτόν τον λόγο δημιουργούν καθημερινά υπό-ανθρώπινα ψυχικά στοιχεία.

Τα δυσάρεστα συμβάντα , ατυχίες αθλιότητα, χρέη, προβλήματα κ.τ.λ. είναι αποκλειστικότητα εκείνων που δεν ξέρουν να ζουν…

Ο καθένας μπορεί να διαμορφώσει μια πλούσια διανοητική καλλιέργεια, όμως λίγοι είναι εκείνοι που έχουν μάθει να ζουν σωστά.

Όταν κανείς θέλει να ξεχωρίσει τα εξωτερικά συμβάντα από τις εσωτερικές καταστάσεις της συνείδησης δείχνει την ανικανότητά του να ζει σωστά.

Αυτοί που μαθαίνουν να συνδυάζουν συνειδητά εξωτερικά συμβάντα και εσωτερικές καταστάσεις προχωρούν στον δρόμο της επιτυχίας…

Α.Δ. Samael Aun Weor (απόσπασμα από το «Διατρική Επαναστατικής Ψυχολογίας»)