Προκειμένου να υπάρξει Συνείδηση είναι απαραίτητο να κάνουμε μία σωστή, συνειδητή, ακριβή και ισορροπημένη εργασία... 

Η Θέληση αντιστοιχεί στην Ανθρώπινη Ψυχή και η Συνείδηση στην Πνευματική Ψυχή…

Η Συνείδηση είναι κάτι που σήμερα έχει φύγει και διαχωριστεί από το ανθρώπινο ον, και αυτό έχει μία λογική εξήγηση.                                                   

Η Συνείδηση είναι μία λειτουργία που την ασκεί το Πνεύμα.

Εσείς, αγαπητέ γνωστικέ αδελφέ, πρέπει να κατανοήσετε ότι προκειμένου να υπάρξει η Συνείδηση είναι απαραίτητο να κάνουμε μία σωστή, συνειδητή, ακριβή και ισορροπημένη εργασία, επειδή, όπως είδαμε στο τελευταίο κεφάλαιο, η Θέληση αντιστοιχεί στην Ανθρώπινη Ψυχή και η Συνείδηση αντιστοιχεί στην Πνευματική Ψυχή.

Εδώ, αγαπητέ αδελφέ, είναι που μπορούμε να εξηγήσουμε τι επισήμανε ο Α. Δ. SAMAEL όταν είπε πως: «Η ΦΥΣΗ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΑΛΜΑΤΑ».

Συνεχίζουμε εδώ με μία μικρή εξέταση της πειθαρχίας που πρέπει να υπάρχει στην εργασία μας για να αφυπνιστεί η Συνείδηση. Με άλλα λόγια: «ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ».

Αυτό είναι απαραίτητο να το κάνουμε, επειδή πολλοί αδελφοί και αδελφές έρχονται στις γνωστικές μελέτες και θέλουν να αφυπνίσουν τη Συνείδησή τους, αλλά δεν το κάνουν αυτό με μία οργάνωση. Όπως έχουμε πει ήδη, θα αναφερθούμε την τάξη που πρέπει να ακολουθήσουμε σε αυτήν την πειθαρχία έτσι ώστε κάθε αδελφός και αδελφή να μπορεί να καταλάβει ότι, αν ο στόχος δεν έχει επιτευχθεί, αυτό είναι γιατί η εργασία δεν γίνεται καλά. Μπορεί να συμβαίνει ότι σε μερικές περιπτώσεις δεν έχει δοθεί αρκετός χρόνος σε αυτό, δεδομένου ότι αυτό δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη.

ΠΡΩΤΑ: Πρέπει να μάθουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας.

Με αυτό θα γνωρίσουμε τον εαυτό μας λίγο περισσότερο. Θα ανακαλύψουμε τι μας περισσεύει και τι μας λείπει. Πολλά έθιμα, μανίες και συνήθειες μπορούμε να τα βγάλουμε από μέσα μας αν ξέρουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας. Μετά, πρέπει να μάθουμε την αυτοπαρατήρηση.

Αυτό είναι μία λειτουργία που ασκείται από τη Συνείδησή που έχουμε. Εδώ είναι που βλέπουμε τη σοβαρότητα που έχουμε στην εργασία μας, την Πειθαρχία και προπάντων τη Θέληση και τη Συνέχεια Σκοπού που πρέπει να έχουμε.

Η αυτοπαρατήρηση έχει πολύ ευρύτερη αντίληψη από την παρατήρηση. Όπως έχουμε πει, η παρατήρηση εκφράζεται εδώ στο τρισδιάστατο επίπεδο. Αυτό είναι τρομερά σημαντικό να μας εντυπωθεί, εφόσον είναι αυτό που δημιουργεί τον καλό πολίτη και την καλή συμπεριφορά που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε σε αυτόν τον κόσμο και αυτό που θα μας κάνει φυσιολογικούς ανθρώπους.

Κάποιος που απελπίζεται μπροστά σε οποιαδήποτε συμφορά δεν παρατηρεί τον εαυτό του, ούτε παρατηρεί τον τρόπο που γελά, που φωνάζει λόγω οποιασδήποτε συγκίνησης και αυτό το άτομο δεν θα κάνει ποτέ τίποτα εδώ σε αυτές τις μελέτες, επειδή έχει ξεχάσει ολοκληρωτικά ποιος, πού, γιατί βρίσκεται εδώ στη γη. Η παρατήρηση του εαυτού μας έχει τέσσερις πλήρως καθορισμένους τομείς δράσης, οι οποίοι είναι:

Πρώτον: Πώς συμπεριφερόμαστε εδώ στη Γη.

Δεύτερον: Πώς συμπεριφερόμαστε σε διανοητικό επίπεδο.

Τρίτον: Πώς συμπεριφερόμαστε σε συναισθηματικό επίπεδο.

Τέταρτον: Πώς είμαστε σε ψυχολογικό επίπεδο.

Θα μπορούσαμε να πούμε πως κάποιος που μαθαίνει πώς να παρατηρεί τον εαυτό του σωστά, ασκεί μια μεγάλη δύναμη επάνω στα τέσσερα στοιχεία του: Γη, Νερό, Αέρα και Φωτιά.

Η αυτοπαρατήρηση είναι η πειθαρχία που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να κατανοήσουμε τον εαυτό μας για να είμαστε σε θέση να καταλάβουμε την διαφορά ανάμεσα στο τι είμαστε και τι είναι το εγώ.

Όταν κάνουμε αυτήν την αυτο-αξιολόγηση, λογικά υπάρχει Συνείδηση σε αυτήν την εργασία που κάνουμε. Όταν υπάρχει περισσότερη οργάνωση σε αυτήν την εργασία τότε θα υπάρξει ένα μεγαλύτερο ποσοστό της Συνείδησης που απελευθερώνεται. Η Συνείδηση λαμβάνει απέραντη βοήθεια από τη Θέλησή μας που βάζουμε στην εργασία μας.

Με τη Συνειδητή Θέληση και την πειθαρχία αρχίζουμε να απελευθερώνουμε τη Θεϊκή Συνείδηση.

Υπάρχουν πολλοί αδελφοί και αδελφές στο Γνωστικό Δρόμο που θα ήθελαν να αφυπνίσουν τη Συνείδηση χωρίς να ασκήσουν τη Θέλησή τους, και αυτό είναι αδύνατον.

Α.Δ. Lakhsmi (απόσπασμα από το «Μήνυμα Νέου Έτους 1993»)