Κάθε μαθητής της Γνώσης πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται το νου και τη συνειδητή φαντασία. Ο νους έχει τις δράσεις και τις αντιδράσεις του· ανήκει στο στοιχείο της φωτιάς και όπως ξέρετε κινητοποιείται από τα πολλαπλά επιπρόσθετα που έχουν τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά τους τα οποία καθιστούν το νου υποκειμενικό στις εκτιμήσεις του.

Ο νους ζει στη δυαδικότητα· δηλαδή, στο όμορφο και στο άσχημο, στο άσπρο και στο μαύρο του κόσμου, στο καλό και στο κακό, κ.λ.π.

Η πραγματικότητα δεν βρίσκεται σε κανένα από αυτά. Η Πραγματικότητα είναι πάντα στη σύνθεση, είναι στο κέντρο των πραγμάτων. Οι απόψεις και οι έννοιες δεν είναι πραγματικές.

Η πραγματικότητα είναι πέρα από αυτή τη μηχανική διαδικασία των αντιθέτων.

Αυτό που είναι καλό για έναν άτομο είναι κακό για ένα άλλο· αλλά και οι δύο έχουν το δικαίωμα να έχουν την άποψή τους και να σκέφτονται και να αισθάνονται όπως θέλουν.

Ποιος λοιπόν από αυτούς τους δύο ανθρώπους που σχηματίζουν μία διαφορετική άποψη για το ίδιο πράγμα έχει δίκιο;

Όταν ο νους δεν μπορεί να βρει τη λύση για να λύσει ένα πρόβλημα, φωνάζει ένα άλλο Εγώ για να τη βρει, και επομένως το πρώτο πρόβλημα αυξάνεται, επειδή ενώνεται με το άλλο.

Παραδείγματος χάριν: ένα ζηλιάρης άνδρας αρχίζει να δυσφημεί τη σύζυγό του επειδή σκέφτεται ότι τον απατάει με τον φίλο του. Όταν αυτό δεν φαίνεται να λύνει το πρόβλημα τότε με τη σκέψη καταφεύγει σε κάπου αλλού, ίσως στο να την κακομεταχειρισθεί ή στο να προσβάλλει το άλλο άτομο.

Όταν ακόμη και αυτό δεν λύνει το πρόβλημα, το Εγώ της υπερηφάνειας, της αυτοαγάπης, του θυμού και της ζήλιας καλούνε μέσω του νου ένα άλλο Εγώ, πιο επικίνδυνο, ακόμα πιο σκληρό και άκαρδο, ένα δολοφονικό ΕΓΩ. Τι έλυσε ο νους με αυτό; Επιδείνωσε το πρόβλημα!

Το άτομο που είναι ζηλότυπο πρέπει να καταλάβει ότι από το Νόμο του Θεού κάθε άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση την οποία πρέπει να σεβόμαστε. Δεν είμαστε οι ιδιοκτήτες κανενός· απλά έχουμε αποκτήσει μια ευθύνη με ένα άτομο και την ημέρα που ο ένας από τους δύο δεν θέλει να τη συνεχίσει, αυτή σπάει.

Ο Α. Δ. Samael λέει ότι όταν αγαπά κάποιος τη σύζυγό του, ή τον σύζυγό της, και ο/η σύζυγος πηγαίνει με άλλον και τον/την εγκαταλείπει, αν αυτός/αυτή πραγματικά αγαπά τον άλλο, εάν αισθάνεται ικανοποίηση ξέροντας ότι έφυγε για να ζήσει και να μοιραστεί μια καλύτερη ζωή με το άλλο πρόσωπο.

Αγαπητέ αναγνώστη, αυτή είναι Αγάπη, να δίνεις στον άλλο χωρίς να ελπίζεις να ανταμειφθείς.

Η φαντασία ανήκει στο στοιχείο του αέρα και έχει το χαρακτηριστικό να βλέπει στο βάθος των πραγμάτων μέσω του ίδιου στοιχείου.

Είναι σημαντικό για τους εσωτεριστές σπουδαστές να μάθουν να σκέφτονται χωρίς να φαντάζονται και να μάθουν να φαντάζονται χωρίς να σκέφτονται. Όταν θα μπορούμε να το κάνουμε αυτό, θα είμαστε πιο αντικειμενικοί σε αυτό που σκεφτόμαστε και φανταζόμαστε.

Η ενέργεια που ξοδεύουμε στις ασαφείς σκέψεις και στην αρνητική φαντασία είναι δύσκολο να ανακτηθεί εάν δεν μάθετε να σκέφτεστε και να φαντάζεστε.

Στις εσωτερικές μελέτες διδασκόμαστε πως ο άνθρωπος είναι αυτό που σκέφτεται, και πως το να φαντάζεσαι είναι να βλέπεις.

Εάν ένα άτομο δεν έχει νοητική υγιεινή, ούτε βάζει το νου του και τις σκέψεις του υπό αυστηρή πειθαρχία και οργάνωση, η Συνείδησή του θα είναι τεμαχισμένη, επειδή μετατρέπεται σε έναν σκεπτόμενο χωρίς οποιαδήποτε τάξη στην εργασία του.

Η φαντασία είναι το ίδιο το να βλέπεις, αλλά όπως και με το νου, είναι απαραίτητο να είναι αντικειμενική, σοβαρή και πειθαρχημένη. Αν δεν είναι, τότε ο άνθρωπος ζει φαντασιώνοντας υποκειμενικές απόψεις, και λογικά αυτό εμποδίζει την απελευθέρωση της Συνείδησης.

Α.Δ. Lakhsmi (απόσπασμα από το «Φως στο Σκοτάδι»)