Είναι ένας μηχανικός νόμος της φύσης και πράξεις που διαμορφώνει μια ισορροπία μέσω της οποίας μια τρίτη δύναμη μπορεί να υπάρξει και αυτό προκύπτει από την ένωση των άλλων των δύο.

Για να καταλάβουμε το Νόμο των Αντιθέτων μπορούμε να ονομάσουμε μερικές περιπτώσεις: το υψηλό και το χαμηλό· το άσπρο και το μαύρο, το μεγάλο και το μικρό, το φως και το σκοτάδι, κλπ., κλπ. Αλλά το χειρότερο όλων αυτών έχει δημιουργηθεί στο άτομο και στη λειτουργία του από το Εγώ και που ταΐζει το πνεύμα μας και διαμορφώνει σε εμάς αυτό που προκαλούμε ψυχολογικά ανισορροπία και είναι εκείνες οι φράσεις "το καλό και το κακό".

Δεδομένου ότι το μυαλό πρέπει να απαντήσει σε πολλά ψυχολογικά σύνολα ή σε εξωτερικές καταστάσεις από στιγμή σε στιγμή που έχουν μια οικεία σχέση με τα εσωτερικά κράτη μας, αυτό μας τοποθετεί στο καλό και στο κακό.

Είναι πολύ σπάνιο για ένα πρόσωπο να ρωτήσει, "Τι είναι το καλό; Τι είναι το κακό;" Έχουμε δει σπάνια ένα πρόσωπο μέσω του σεβασμού της ελεύθερης έκφρασης της σκέψης ή άλλων συναισθημάτων, που δεν παρουσιάζουν μεροληψία για καθένα αυτών των άκρων. Το αποτέλεσμα εκείνων που έχουν επιτύχει την αμεροληψία σε εκείνες τις στιγμές, είχαν μια τρίτη άνοδο δύναμης μέσα τους που μπορούμε να την καλέσουμε ισορροπία σαν έκφραση της κατανόησης που έχει συλλάβει εκείνη την στιγμή, παρουσιάζοντας με έναν σαφή και με ακριβή τρόπο ότι η αλήθεια δεν είναι σε κανένα εκείνων των άκρων· δεν παρουσιάζει με μεροληψία οποιοδήποτε γεγονός - εσωτερικό ή εξωτερικό – που θα μπορούσε να τοποθετηθεί κάτω από οποιαδήποτε περίσταση για το καλό ή το κακό.

Ο Α. Δ. Samael επεξηγεί αυτήν την πτυχή όταν λέει τα ακόλουθα:

"Ένα πρόσωπο που προσπαθεί να κάνει την ΕΡΓΑΣΙΑ του ΠΑΤΕΡΑ, αναμφισβήτητα, πρέπει να βγει από την μηχανικότητα των αντιθέτων."

Δεν θέλουμε να υπερβληθούμε με τις εκτιμήσεις μας, αγαπητέ αναγνώστη. Θέλουμε απλά να επεξηγήσουμε αυτές τις πτυχές με την ανάλυση.

Εάν λέμε ότι κάποια κυρία είναι όμορφη, βεβαιώνουμε ότι δεν είναι άσχημη· εάν λέμε ότι έτσι και έτσι κάποιος είναι σκούρο, βεβαιώνουμε ότι δεν είναι λευκός· εάν λέμε, "Μου αρέσει αυτό!" βεβαιώνουμε ότι υπάρχει κάτι που δεν μας αρέσει.

Για τον σοφό άνθρωπο αυτά τα πράγματα έχουν μια απάντηση: μην βεβαιώσετε τίποτα ώστε να μη αρνηθείτε το αντίθετο.

Ίσως να φανεί ακατανόητο για οποιοδήποτε αναγνώστη τι λέμε εδώ αλλά όπως έχουμε πει ήδη: "Ο Νόμος των Αντιθέτων υπάρχει για να στηρίξει μια ισορροπία που είναι μηχανική της Φύσης".

Αυτός ο Νόμος δημιούργησε την επιβεβαίωση και την άρνηση.

Κάθε πρόσωπο που θέλει να βγει από εκείνη την μηχανικότητα πρέπει να μάθει να παράγει μέσα του με έναν εθελοντικό και συνειδητό τρόπο, εκείνη την τρίτη δύναμη που είναι η κατανόηση των εσωτερικών και εξωτερικών γεγονότων.

Όπως έχουμε πει, αυτή η τρίτη δύναμη είναι ο συμβιβασμός· δεν επιβάλλεται για καθένα των δύο.

Κάθε γεγονός στη ζωή τείνει να μας τοποθετήσει στην αντίθεση οποιοδήποτε από αυτούς τους νόμους και εάν είμαστε προσεκτικοί, θα ανακαλύψουμε τα ψυχολογικά σύνολά μας.

Έτσι ώστε θα ανακαλύπταμε γιατί πηγαίνουμε για το λευκό, το μαύρο, το όμορφο ή το άσχημο. Θα ανακαλύπταμε επίσης γιατί ο άνθρωπος δεν έχει κανένα κέντρο βάρους με έναν μόνιμο τρόπο σε σχέση με το χρόνο και τη ζωή.

Λέγεται σε κάθε Γνωστικό κείμενο ότι ο Θεός είναι η Αλήθεια. Ο Θεός δεν είναι ένα θέμα των εννοιών, ούτε των απόψεων ούτε μια υπόθεση. Εάν ο Θεός είναι η αλήθεια και η συνείδηση είναι ένας ρόλος του Θεού, έπειτα το πρόσωπο που προσπαθεί να ενωθεί με τη συνείδηση, δεν πρέπει να είναι καθόλου ακραίο ούτε να είναι μεροληπτικό με απόψεις ή έννοιες που δεν έχουν καμία σχέση με τη συνείδηση ούτε με την πραγματικότητα.

Η Ισορροπία σε σχέση με αυτό που λέμε εδώ είναι τι πρόκειται να επιτρέψει σε μας για να περπατήσουμε "κάθετα" στην Εργασία μας. Η θέση και η αντίθεση του χρόνου και της ζωής δεν πρέπει να κατευθύνουν το πεπρωμένο μας ενάντια στους φυσικούς και στους μηχανικούς νόμους, που όπως έχουμε πει, προκύπτουν στο άτομο και στο Σύμπαν έτσι ώστε μέσω της σοφής κατάστασης μεταξύ αυτών των δύο, θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε τη συνείδηση αρμονικά εξάγοντας τη από τα γεγονότα της ζωής.

Εάν ερευνάμε τα χαρακτηριστικά του Θεού ως Πατέρα, ως Υιού και ως Αγίου Πνεύματος, διαπιστώνουμε ότι ο Πατέρας είναι η Ιερή Επιβεβαίωση, το Άγιο Πνεύμα είναι η ιερή Άρνηση και ο Χριστός είναι η Ιερή Μεσολάβηση.

Εάν έχουμε μελετήσει την Γνώση και προ πάντων την λογική των πραγμάτων, κατόπιν μπορούμε να αναλύσουμε το αξίωμα: "Όπως είναι επάνω, είναι κάτω". Μπορούμε να το βρούμε αυτό στο σπίτι, ο άνδρας αντιπροσωπεύει την Ιερή Επιβεβαίωση, η γυναίκα αντιπροσωπεύει την Ιερή Άρνηση και ο γιος, την Ιερή Μεσολάβηση.

Είναι μόνο μέσω του Υιού ή του Εσωτερικού Χριστού μας ότι μπορούμε να ισορροπήσουμε σε ισοδύναμες αναλογίες στον καθένας μας, αυτές τις δύο δημιουργές δυνάμεις της ζωής.

Ο Νόμος των Αντιθέτων, όπως έχουμε πει, δρα στα πάντα· αλλά όχι στις συνειδήσεις ούτε στην κατανόηση των περιπατητών της κάθετης πορείας.

Αγαπητέ αναγνώστη, ίσως είστε ένας από εκείνους που διψούν για τη φρόνηση. Μην τοποθετηθείτε υπέρ ούτε σε ενάντια του καλού ή του κακού, επειδή αυτό θα σας κινήσει μακριά από το στοιχείο μεσολαβητών της ΕΡΓΑΣΙΑΣ που κάνετε.

Α.Δ. Lakhsmi (απόσπασμα από το «Φως στο Σκοτάδι»)